از جمله نکات مثبت در زمینه ظهور برندهای ورزشی وطنی این است که بنیان‌گذاران و صاحبان آن‌ها فعالان عرصه ورزش هستند.
سرویس مد و لباس هنرآنلاین: برند"جورابان" و "دایی" حضور رسمی و باکیفیت تولیدات ایرانی در حوزه پوشاک ورزشی بودند و پیش از آن شاید با وجود حضور مستمر برخی تولیدی‌های پوشاک ورزشی، کمتر ورزشکار و علاقه‌مند به ورزشی را می‌شد سراغ گرفت که کیفیت نازل و نه چندان مناسب تولیدات ایرانی را بر مرغوبیت جنس و مواد به‌کاررفته در پوشاک ورزشی وارداتی ترجیح دهد.
در شرایط فعلی حداقل در عرصه لیگ‌های برتر و دست اول فوتبال کشور شاهد هستیم که مدیران باشگاه ترجیح می‌دهند که تن‌پوش ورزشکاران و بازیکنان تیم‌هایشان هرچند که به واسطه تبلیغات شرکت‌های تولیدکننده از سوی آن‌ها به کل رایگان در اختیار باشگاه قرار می‌گیرد، ایرانی و با برندهای معتبری همچون دو مارک ذکرشده باشد که در این چند سال امتحان خود را به خوبی پس داده‌اند.
الگوپذیری برخی تولیدکنندگان از شرکت‌های معتبر تولید پوشاک ورزشی داخلی طی حداقل یک دهه اخیر موجب شد که علاوه بر فراوانی محصول و پایین بودن قیمت تمام‌شده، رقابتی میان آن‌ها به وجود آید که هر کدام هر زمان به فکر ارتقای کیفیت محصولات خود باشند و نتیجه اینکه دیگر کمتر شاهد واردات حداقل در زمینه پوشاک ورزشی باشیم.
از جمله نکات مثبت در زمینه ظهور برندهای ورزشی وطنی اینکه بنیان‌گذاران و صاحبان آن‌ها، فعالان عرصه ورزش هستند، افرادی که سالیان سال در عرصه ورزش حرفه‌ای افتخارآفرین بوده‌اند و قطعاً مشکلات مربوط به طراحی پوشاک ورزشی را در عمر حرفه‌ای خود چشیده‌اند و لذا با ایجاد این کارخانه‌های تولیدی درصدد هستند که عیوب طراحی را تا حد زیادی برطرف کرده و با دعوت از خبره‌ترین طراحان لباس سعی در تولید لباسی و پوشاک باکیفیت داشته باشند.
تا همین‌جا و با فرض ارتقای کیفی پوشاک ورزشی داخلی از رهگذر طراحی مناسب و استفاده از پارچه و مواد مرغوب تعادلی میان عرضه و تقاضا در بازار عرضه و فروش اقلام و پوشاک ورزشی پدید آمده است و اینکه نیازهای مربوط به تأمین این بخش از امور ورزشی و تربیت‌بدنی با اتکا به تولیدات داخلی پوشش داده شود و احتیاج به خروج ارز به منظور واردات کالای ورزشی خارجی نداشته باشیم.
اما ذکر نکته‌ای نیز لازم و ضروری است و آن اینکه ما با ظهور این برندهای وطنی در تولید پوشاک ورزشی صرفنظر از اینکه توانایی تولید مدل و طرح‌هایی از البسه ورزشی را داریم که همخوان با فرهنگ ایرانی است اما همچنان این حوزه در تأمین پارچه و مواد و متریال مورد نیاز تولید همچنان وابستگی زیادی به واردات دارد و لذا لازم است که در حوزه تولید پارچه مرغوب تولید پوشاک ورزشی نیز تحولی در کارخانه‌های نساجی ایرانی صورت گیرد.
استفاده از پارچه مرغوب و هوازی که تبادلات هوایی مناسبی داشته باشد و به سبب تعریق ناشی از فعالیت ورزشکار اصطلاحاً از تنفس باز نایستد که براثر چرب شدن پوست و انسداد روزنه‌های پوستی حرارت بدن ورزشکار در اوج گردش خون تخلیه شود و مواردی از این دست از جمله نکاتی هستند که لازمه پارچه استفاده‌شده در پوشاک ورزشی محسوب شده و ایران با پشتوانه دیرین در زمینه صنعت نساجی باید به این فناوری نائل شود.
نکته دیگری که جالب توجه است اینکه از آنجا که اغلب بنیان‌گذاران برندهای پوشاک ورزشی وطنی همان‌طور که اشاره شد خود از اهالی ورزش و فعالان این عرصه هستند، شاید بتوان سود حاصل از تجارت در این حوزه را به منظور حمایت از توسعه ورزش قهرمانی مصروف داشت و نتیجه اینکه تا حدود زیادی از نفوذ تجاری شرکت‌های خارجی به سبب اسپانسرینگ ورزش در ایران کاست که این خود مصداق تحقق اقتصاد مقاومتی است.
عطیه پژم