شاید باور این بسیار سخت باشد که یکی از معتبرترین برندهای لباس در قرن بیستم و حال حاضر و بزرگ ترین برند پوشاک ورزشی جهان یعنی «آدیداس»کارش را از آشپرخانه ای کوچک در شهر«هرتسوگن آوراخ»در نزدیکی نورنبگ آلمان شروع کرد.
آدولف داسلر در طول دوران کاری خود همیشه تلاش می کرد تا از طراحان باسابقه و حرفه ای در مجموعه اش استفاده کند و کیفیت و زیبایی همیشه شعار اصلی او بود. این شرکت دارای دو لوگو مشهور است که یکی از آن ها از روی شکل کلی کفش گرفته شده است و از کوتاه به بلند دارای سه نوار است؛ این لوگو همچنین نماد نام و نام خانوادگی آدولف داسلر که از آن اسم شرکت انتخاب شده هم هست. از سوی دیگر این شرکت دارای لوگو دیگری هم هست که سه برگ را به هم چسبیده نشان می دهد و در سال 1972 همزمان با المپیک مونیخ طراحی شده است.
شاید باور این بسیار سخت باشد که یکی از معتبرترین برندهای لباس در قرن بیستم و حال حاضر و بزرگ ترین برند پوشاک ورزشی جهان یعنی «آدیداس»کارش را از آشپرخانه ای کوچک در شهر«هرتسوگن آوراخ»در نزدیکی نورنبگ آلمان شروع کرد. همه چیز از سال 1920 کلید خورد وقتی آدولف داسلر از جنگ جهانی اول به خانه بازگشت و برای تامین هزینه زندگی چند ماهی نانوایی کرد و بعد در گوشه ای از آشپرخانه کوچک کارگاه تولید کفش های ورزشی دست دوز راه انداخت و خیلی زود به دلیل کیفیت بالا توانست مشتری های بسیاری برای خود دست و پا کند.
«آدولف داسلر»بنیانگذار شرکت آدیداس روز 3 نوامبر سال 1900 یعنی 115 سال پیش به دنیا آمد و 37 سال پیش در 78 سالگی در گذشت اما بی شک همچنان شرکت او « سلطان» اصلی تولید لباس های ورزشی در جهان محسوب می شود به خصوص کفش های وزرشی و لباس؛ او در سال 1924 و بعد از چهار سال تولید کفش های دست دوز به همراه برادرش «رودولف داسلر» که به او پیوسته بود،شرکتشانرا تاسیس کرد و در ابتدا کارخانه تولیدی آن ها « برادران داسلر» نام گرفت. این دو برادر در واقع به کاری روی آوردند که از پدرشان که کارگر یک تولیدی کفش بود در کودکی آموخته بودند.
آدولف و رودولف نخستین کارگاه تولید کفش خود یعنی « برادران داسلر» را در محل لباسشویی که پیش از این مادرشان آن را اداره می کرد ولی دیگر مورد استفاده نبود راه اندازی کردند و خیلی زود توانستند کار خود را وسعت دهد. کارگاه کوچک آن ها باتوجه به کیفیت بالای کارشان خیلی زود به یک کارخانه تبدیل شد تا جایی که پس از گذشته حدود 6 سال ( در سال 1930) میزان تولید کفش های ورزشی آن ها به 10 هزار و 500 جفت کفش دو ومیدانی و 18 هزار و 500 جفت کفش فوتبال رسید.
آدولف در کار خود جدیت بسیاری داشت و همیشه معتقد بود باید محصولاتش را برای جهانی شدن به ورزشکاران جهانی و درجه یک معرفی کند و مورد استفاده آن ها قرار بگیرد از همین رو همزمان با برگزاری المپیک تابستانی 1936 که در شهر برلین برگزار شد آدولف با یک ساک پر از کفش های ورزشی به دهکده المپک رفت تا بتواند «جسی اونز» قهرمان المپیک آمریکایی- آفریقایی را متقاعد کند از محصولاتشان استفاده کند؛ اتفاقی که در نهایت افتاد و پیروزی و کسب چهار مدال طلا از سوی اونز به یک تحول و رخ داد بزرگ برای شرکت براداران داسلر تبدیل شد و برند آن ها را جهانی کند. بعد از رقابت های المپیک و پیروزی اونز در مصاحبه ها و گفت و گوهای خود اعلام کرد قهرمانی هایش را مدیون کفش های کارخانه برادران داسلر است. برادران داسلر بعد از قهرمانی در المپیک به جسی پیشنهاد دادند تابا کفش ساخت کارخانه آن ها در یک تیزر تبلیغاتی هم شرکت کند و او نیز موافقت کرد به این ترتیب برای نخستین بار در جهان از یک چهره ورزشی برای بازرایابی و تبلغات محصولات استفاده شد.
البته پیروزی برادران داسلر به صورت شانسی و اتفاقی حاصل نشده بود زیرا آدولف که خود ورزشکار بود در تولید کفش های ورزشی مثلا دوومیدانی نسبت به نیازهای ورزشکاران و نوع حرکت های آن ها کفش های وزرشی تولید می کرد. آدی داسلر همکاران و طراحان کارخانه اش را به میادین گوناگونی ورزشی چون دوومیدانی، پرتاب نیزه، شمشیربازی، تنیس یا فوتبال می‌فرستاد تا قبل از تولید کفش در مورد آن رشته تحقیق و نیازهای ورزشکاران را شناسایی کنند.
آدولف داسلر در یکی از مصاحبه هایش گفته بود پس از این موفقیت جسی اونز با کفش های آن ها تقاضا برای استفاده از کفش هایشان به یکباره چندین برابر شده است تاجایی که میزان تولید سالانه و فروش آن ها به حدود 200 هزار جفت کفش رسید؛ البته این رکوردزنی در آن مقطع زمانی چندان دوام نیاورد زیرا با شروع جنگ جهانی دوم برادارن داسلرعضو حزب نازی و راهی جنگ شدند؛ اگرچه که آدولف دوام چندانی در حزب نیافت و خیلی زود خارج شد ولی برادرش پله های ترقی را در حزب خیلی زود طی کرد و به رده های بالای حزب نازی رسید. در این سال ها کارخانه برادران داسلر دست خوش تحولات جنگ و عملا تعطیل و تبدیل به کارخانه اسلحه سازی شد. کارخانه ای که بخش های زیادی از آن در بمباران هواپی آمریکایی ها تخریب شد.
با اتمام جنگ جهانی دو برادر به سرکار خود بازگشتند اما حضور در حزب نازی و دیدگاه های مختلف در جنگ شکاف هایی را در بین آن ها ایجاد کرده بود؛ آدولف داسلر باردیگر تمام تلاش خود را برای بازسازی کارخانه به کار بست، کارخانه ای که تنها موجودی انبارش آن چادرها و لاستیک‌های باقی‌مانده از جنگ بود که آنها از آن برای تولید کفش استفاده کردند. مهم ترین تحول کارخانه برادران داسلر در این سال ها بالاگرفتن اختلاف نظرهایشان و در نهایت جداییشان در سال 1948 و راه اندازی دو کارخانه بود که همچنان نیز رقیب هم هستند.
در واقع کارخانه برادران داسلر و تابلو آن 24 سال ببشتر روی سردر کارخانه یشان باقی نماند و در نهایت پایین کشیده شد و هر کدام مسیر خود را انتخاب کردند؛ در این بین آدولف داسلر که در شکل گیری کارخانه نقش اصلی تری داشت مسئولیت واحد تولیدی را برعهده گرفت و با استفاده از نام مستعار خود آدی و ابتدای نام خانوادگی اش داس برند آدیداس را راه اندازی کرد و رودولف داسلر برادرش در ابتدا کارخانه «ردا» را تاسیس کرد ولی بعد نام آن را به پوما تغییر داد و خیلی زود به رقیب اصلی برادرش تبدیل شد؛ رقابتی که حالا با در گذشت دو برادر نیز سال های بسیاری است ادامه دارد.
سایت خبری دویچه‌وله چندی قبل در مطلبی چند احتمال را درباره اختلاف دوبرابر مطرح کرد و نوشت:« راننده یشان می‌گوید دعوا بر سر عشق به یک زن بوده است، خودشان می‌گفتند اختلاف نظر داریم، اما دعوا نداریم. متخصصان می‌گویند موضوع بر سر نحوه تولید بوده است.» اما دعوا بر سیر هر چه بود حاصلش تشکیل دو شرکت مستقل یعنی آدیداس و پوما شد. البته این اختلاف تنها در سطح کارخانه و خانواده باقی نماند بلکه به خیابان های شهر کوچک هرتسوگن آوراخ با 24 هزار نفر جمعیت هم کشیده شد. شهردار این شهر در گفت و گویی تعریف کرده: «کارمندان و کارگران آدیداس و پوما این دو برادر را بسیار دوست داشتند و به آنها وفادار بودند. در شهر مردم حتی جواب سلام فردی که لباس و کفش مارک مخالف را برتن داشت نمی‌دادند. هرچند حالا اوضاع تغییر کرده، اما در آن زمان حتی هیچ ازدواجی بین کارمندان دو شرکت نیز صورت نمی‌گرفت.»
شروع طوفانی مجدد
با بالارفتن تابلو کارخانه آدیداس آدولف داسلر هدفگذاری های جدیدی برای جذب مشتریان انجام داد و در کمتر از 6 سال باردیگر توانست کارخانه را به روزهای اوجش بازگرداند و با یک نوآوری در قهرمانی تیم فوتبال آلمان در جام جهانی فوتبال نقش بازی کند؛ ایده داسلر اضافه کردن «استوک پیچی» به کف کفش فوتبالیست ها بود تا بتوانند راحت تر در چمن و زمین فوتبال بدوند. یکی از پیشکسوتان فوتبال آلمان در یک مصاحبه گفته بود:« این کفش ها یک معجزه بود.» البته در این بین برخی از مدیران شرکت پوما اعلام کردند که استوک ابداع کارخانه آن های بوده است و ایدیشان سرقت شده ولی هیچگاه نتوانستند این موضوع را ثابت کنند ولی در عوض آدولف این ابتکار را به نام خود به ثبت رساند و پس آن حدود 700 ایده و اختراع دیگر نیز در زمینه تولید لباس و وسایل ورزشی مختلف به ثبت رساند تا نام خود را به عنوان یکی از بزرگترین و خلاق ترین مدیران صنعت ورزش جهان ثبت کند و نشان دهند پشتکار همراه با نوآوری رمز موفقیت او بوده است.
آدولف داسلر حالا حدود 38 سال است که درگذشته اما همچنان میراث به جای مانده از امپراطوری او باقی است و سالانه چندین میلیارد یورو درآمد دارد و بیش از 13هزار نفر کارمند و کارگر در کارخانه های وابسته به آن در سراسر جهان مشغول به کارند. امروز فروشگاه های آدیداس در اکثر کشوهای جهان از جمله ایران چندین و چند شعبه دارند و آدیداس در اکثر رقابت های معتبر ورزشی جهان از جمله المپیک و جام های جهانی رشته های ورزشی به عنوان یکی از حامیان اصلی محسوب می شود و بسیاری از تیم های ملی و مهم باشگاهی در جهان از وسایل ورزشی و پوشاک آن استفاده می کنند.
پس از مرگ داسلر مدیریت کارخانه به فرزند او هورست رسید و او نیز به مدت حدود یک دهه مدیریت کارخانه آدیداس را برعهد داشت تا اینکه پس از فوت او بازماندگان خانواده داسلر سهامشان را در سال 1989 واگذار کردند و شرکت آدیداس به یک شرکت سهامی عام تبدیل شد. شرکت آدیداس در حال حاضر به یک هلدینک بسیار بزرگ تبدیل شده و شرکت هایی مانند ریبوک، شرکت لوازم گلف تیلورمید و شرکت راک پورت و... زیر مجموعه آن به حساب می آیند.درآمد آدیداس در سال ۲۰۱۱، معادل ۱۱ میلیارد و ۳۸۰ میلیون یورو اعلام شده است.
منبع: مجله آینده نگر