به اعتقاد کارشناسان صنعت کشور به جای آن که نیاز به روزی نمادین در تقویم کشور داشته باشد امروز نیازمند توجه واقعی است.
امسال درحالی روز 10 تیرماه به عنوان روز صنعت در برخی از مراسم ها مورد تجلیل قرار گرفت و یادآوری شد که حال روز بخش صنعت در کشور وضعیت دارمی دارد، روزهای سختی که هر روز با خبر تعطیلی کارخانه یا واحدهای تولیدی جدیدی همراه است که آخرین آن که بسیار خبرساز شد کارخانه ارج بود؛ کارخانه ای که روزی سنبل تولید ملی بود و حالا نماد تعطیلی و ورشکستگی صنعتی در کشور.
اگرچه که دولت یازدهم در طول سه سال گذشته تلاش هایی برای رونق بخشیدن به وضعیت صنعت کشور کرده است ولی به واقع شرایط صنعتی کشور مانند بیماری است که عفونت بخش هایی از بدنش را گرفته است و برای درمان نیاز به زمان دارد و البته حمایت و رسیدگی ویژه، اقتصادی صنعتی کشور این روزها با مشکلات متعددی از رکود سخت گرفته تا چالش نقدینگی، قوانین پیچیده، نبود سرمایه گذاری، فرسوده بودن تجهیزات و واحدهای تولیدی، هزینه های بالای تولید و... دست به گریبان است و پیش روی همه این چالش ها به نظر نمی رسد راهکارهای مشخصی وجود داشته باشد و بیشتر امیدها به سرمایه گذاری های جدید و ایجاد شرایطی برای خروج از رکود است.
ولی در این بین نگاهی به آمارهای صنعتی در کشور نشان می دهد که آن چه نیاز کنونی است برنامه های مدون کوتاه مدت و میان مدت است تا رسیدن به اهداف بلند مدت تحقق پیدا کند؛ توجه داشته باشید براساس سند راهبردی وزارت صنعت، معدن و تجارت و استاد بالادستی چشم انداز 1404 که کمتر از 10 سال تا رسیدن به آن فاصله داریم ایران قرار است از نظر وضعیت صنعتی در چنین شرایطی باشد:« دستیابی به جایگاه نخست صنعت خودرو در خاورمیانه، رتبه پنجم آسیا و یازدهم جهان، کسب جایگاه هفتم دنیا در صنعت تولید فولاد خام، دستیابی به جایگاه سوم صنعت نساجی و پوشاک در منطقه، کسب جایگاه سوم جهان در تولید سیمان و رتبه اول در صادرات جهان، حفظ جایگاه دوم تولید لوازم خانگی در منطقه و توسعه آن و....» که با نگاهی به واقعیت های صنعتی امروز کشور فاصله بسیاری با آن داریم.
ما در شرایطی همه این رویاهای صنعتی را برای کشورمان ترسیم کرده ایم که امروز سهم صنعت در اقتصاد کشورمان تنها 16 درصد از تولید ناخالص داخلی است، نکته ای نشان می دهد جدیتی برای صنعتی شدن وجود ندارد و بیشتر سرابی پیش رو داریم تا دریاچه ای پر آب.
آمارهایی که از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان عالی ترین مقام اجرایی صنعتی کشور منتشر شده نشان می دهد که اگر گام های جدی برداشته نشود شاید در سال های نه چندان دور باید به جای مراسم بزرگ داشت روز صنعت مراسم ترحیم و ختم صنایع یک به یک گرفته شود، کم این که در ماه ها و سال های گذشته هم کم از این مراسم ها و یادبودها برگزار نشده است، کافی است تنها سری به شهرک های صنعتی بزنید تا شاهد این آگهی های تعطیلی، فروش، مزایده بانکی و... که همانند اعلامیه های مرگ کارخانه هاست باشید.
براساس اعلام معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت علی یزدانی در حال حاضر 12 هزار واحد صنعتی کشور تعطیل بوده و یا با ظرفیت بسیار پایین مشغول به کار هستند، واحدهای صنعتی که چندین هزار کارگر در آن مشغول به کار بودند ولی حالا بیکار شده اند. البته مسئولان دولتی از جمله معاون اول رئیس جمهور اعلام کرده اند که برنامه ویژه برای احیا دوباره این کارخانه ها تا پایان سال دارند ولی خب رسیدن به این اهداف باتوجه به شرایط کنونی به نظر نمی رسد کار چندان ساده ای باشد.
تنها کافی است به برخی از آمارهای صنعتی کشور نگاهی بیندازیم تا بیشتر شرایط سخت این روزها را لمس کنیم؛ براساس آمارهای مرکز پژوهش های مجلس و وزارت صنعت، معدن و تجارت طی سال های 1390 تا 1393 ( آخرین آمارهای اعلام شده) متوسط رشد ارزش افزوده بخش صنعت کشور منفی 3/0 درصد بوده است. ارزش سرمایه گذاری صنعتی نیز طی همین دوره به طور متوسط سالیانه 134275 میلیارد ریال بوده است که ارزش آن در سال 1393 نسبت به سال 1390 کاهش یافته است. در کنار این ها وضعیت صادرات صنعتی کشور نیز چنگ چندانی به دل نمی زند و وضعیت اشتغال صنعتی و نسبت آن با دیگر بخش ها همه چیز را به خوبی روشن می کند؛ تاجایی که مولدترین بخش اقتصاد هر کشور یعنی بخش صنعت در کشور ما تنها سهم 33 درصدی از اشتغال دارد و درحال حاضر کمی بیش از 7 میلیون نفر در این بخش فعالیت دارند.
به اعتقاد کارشناسان صنعت کشور به جای آن که نیاز به روزی نمادین در تقویم کشور داشته باشد امروز نیازمند توجه واقعی است، نگاهی که اگر صورت نگیرد می تواند معضلات جدی را به دنبال داشته باشد. امروز مسئولان صنعتی کشور به جای آن که به دنبال توجیح تعطیلی کارخانه هایی همچون ارج باشند باید به فکر چاره ای برای جلوگیری از تکرار این دومینو باشند.