دنیای مد و طراحی به‌ویژه در عرصه پوشاک و لوازم بهداشتی و آرایشی، یکی از پرطرفدارترین و در عین حال دشوارترین عرصه‌های رقابتی است.
هر ساله چهره‌ها و دانشجویان بسیاری با تلاشی مضاعف به دنبال پیداکردن جای پایی در این دریای پر تلاطم هستند اما نام‌های معدودی هستند که در این راه به موفقیت می‌رسند و با اطمینان می‌توان گفت نام‌های انگشت‌شماری هستند که به جایگاه اسطوره‌های این عرصه ارتقا پیدا می‌کنند.
نشریه معتبر تایم اخیراً در لیستی، صد اسطوره برتر عرصه طراحی و مد را در گروه‌های مختلفی مانند طراح، برند، عکاس، مدل و سردبیر و منتقد نشریات مد معرفی کرده است و ما قصد داریم شما را با بزرگ‌ترین نام‌های این لیست پرستاره آشنا کنیم.
سومین نامی که در لیست نشریه تایم به چشم می‌خورد و سومین نفری که در مدآنلاین زیر عنوان «آشنایی با بزرگان مد در مدآنلاین» به بررسیاش میپردازیم، کریستوبال بالانسیاگا ایزاگویر خیاط برجسته اسپانیایی است.
او در روز 21 ژانویه 1895 در منطقه باسک اسپانیا به دنیا آمد. مادرش خیاط لباس‌های زنانه بود و بالنسیاگا نیز در کودکی بیشتر وقت خود را با او می‌گذراند. او در سن 12 سالگی یادگیری خیاطی را آغاز کرد و زمانی که هنوز نوجوان بود مارکیونس دو کاسا تورس، اشرافی‌ترین زن شهر به مشتری و حامی او تبدیل شد. او برای تحصیل رسمی در رشته خیاطی، بالنسیاگا را به مادرید فرستاد.
بالنسیاگا در سال‌های ابتدایی کار خود نیز بسیار موفق بود و در سال 1919 بوتیکی را در شهر سن سباستین اسپانیا افتتاح کرد که خیلی زود توسعه یافته و شعبه‌های آن در مادرید و بارسلون نیز افتتاح شدند. خانواده سلطنتی و اشراف اسپانیا از جمله مشتریان اصلی او بودند اما جنگ داخلی اسپانیا منجر شد او مغازه‌های خود را تعطیل کرده و به پاریس مهاجرت کند.
بالنسیاگا بوتیکی را نیز در سال 1937 در پاریس افتتاح کرد اما پس از پایان جنگ داخلی اسپانیا بود که وسعت نوآوری‌های او کاملا خود را نشان داد. او در طراحی‌هایش لباس‌های مجلسی زنانه را کاملا متحول کرده و با پهن‌تر کردن شانه‌ها و حذف کمر در لباس‌ها، طرحی کاملا جدید به دنیا معرفی کرد. در سال 1955 بالنسیاگا لباس‌های موسوم به تونیک را طراحی کرد که بعدها و در سال 1957 مدل مشابهی از آن به عنوان لباس خواب زنانه وارد بازار شد.
نقطه اوج کارهای بالنسیاگا را باید در سال 1959 و در رونمایی از طرح‌های امپایر او مشاهده کرد که لباس‌هایی با کمر بالا و کت‌هایی با برش شبیه به کیمونو بودند. در سال 1960 او لباس عروسی فابیولا دو مورا آراگون را در زمان ازدواج با شاه بلژیک طراحی کرد. این ملکه بعدها لباس خود را دوباره به بنیاد کریستوبال بالنسیاگا اهدا کرد.
بالنسیاگا در سال 1968 در سن 74 سالگی خود را از شغل طراحی بازنشسته کرد و تمامی فروشگاه‌های خود را یکی پس از دیگری در فرانسه و اسپانیا تعطیل کرد. او در روز 23 مارس 1972 در شهر ژابیای اسپانیا از دنیا رفت.
بالنسیاگا را بسیاری نوآور واقعی جهان مد می‌دانند که لباس‌های مجلسی زنانه را در اواسط قرن بیستم به صورت انقلابی تغییر داد. او از معدود طراحانی است که تمامی مراحل از طراحی، برش، و سوزن زدن الگو بر تن مدل‌ها را با دست خود انجام می‌داد. همین مسئله بهترین نماد اوج هنر او است. او در تمام عمر در میان اهالی مد بخاطر مهارت و دانش واقعی از تکنیک‌ها و ساختارها و نیز تکامل‌گرایی در طراحی لباس‌های مجلسی زنانه شناخته شده و مورد احترام بود.
شهر بندری گوتاریا که زادگاه و البته محل دفن بالنسیاگا است در سال 2011 به احترام وی موزه بالنسیاگا را افتتاح کرد که مجموعه‌ای از 1200 طراحی اهدا شده متعلق به دهه 1980 را در خود جای داده است. البته این مجموعه صرفا محدود به طراحی‌های بالنسیاگا نبوده و طراحانی مانند بانی ملون، مونا فن بیسمارک و نیز یک مجموعه شخصی کامل از طراحی‌های هوبرت دو گیونچی نیز در آن قرار دارد.
نشریه نقد مد اولیویا پالرمو در گزارشی درباره این موزه می‌نویسد «با لباس‌های فوقالعادهای که مانند نقاشی‌های زیبا در این ویلای سفید و قرمز چیده شده‌اند، تنها چند قدم طول می‌کشد تا هر بیننده‌ای عاشق طراحی‌های فوق‌العاده بالنسیاگا شود».
معروف است که بالنسیاگا همواره می‌گفت: «خیاط زنانه باید معماری در طراحی، مجسمه‌سازی در شکل‌ها، نقاشی برای رنگ‌ها، موسیقیدانی برای هارمونی و فیلسوفی برای حفظ توازن باشد» دقیقا با همین رویکرد بود که بسیاری از بزرگان عرصه مد معتقد بودند بالنسیاگا بدن زنان را به عنوان مجسمه‌ای زنده می‌پندارد که طراحی‌های خود را حول آنها خلق می‌کند.
او روند طراحی خود را با دقت بسیاری پیش می‌برد زیرا معتقد بود «اگر چارچوب‌ها خوب از کار در بیاید، می‌توان هر چیزی که می‌خواهیم بسازیم» و به نوشته نشریه اولیویا پالرمو، با همین فلسفه باید آثار او را در نمایشگاه موزه بالنسیاگا مشاهده کرد.
نشریه تایم نیز در تقدیر از این چهره بلندآوازه دنیای مد می‌نویسد «تاثیر او نه تنها در استودیوی طراحی خودش دیده می‌شود که اکنون مدیریت آن بر عهده نیکولاس گیسکویر است، بلکه در آثار شاگردان سابق او نیز کاملا مشهود است که از جمله معروف‌ترین آنها می‌توان به اسکار دلا رنته، امانوئل اونگارو و هوبرت دو گیونچی اشاره کرد»
فضای کارهای بالنسیاگا مملو از جواهردوزی و تصاویر فوق‌العاده در کنار حجم‌های معماری گونه است. او همواره برجسته‌ترین آثار خود را با جواهردوزی‌های فوقالعادهای تزئین می‌کرد که همگی کار برترین هنرمندان پاریسی بودند. اساتید تاریخ ساز عرصه جواهردوزی مانند لساژ، مسرین و ریبی از جمله کسانی بودند که در استودیوی طراحی بالنسیاگا در خلق زیباترین لباس‌ها به او کمک کردند.
در زمینه انتخاب تصاویر روی پارچه‌ها نیز بالنسیاگا بارها برای انتخاب پارچه، بویژه برای مدل لباس‌های مهمانی و روز خود، طرح‌های مختلف روی پارچه‌ها را بررسی می‌کرد. الگوهای مورد استفاده بالنسیاگا که توسط برترین طراحان پارچه، طراحی شده بود شامل تصاویر گرافیکی بزرگ و تصاویر گل نیمه انتزاعی بودند.
شاید همین هنر دست و سخت‌گیری در تمامی مراحل از ایده اولیه تا طراحی، برش و سوزن زدن الگو بود که باعث شد چهره اسطوره‌ای مانند کوکو شانل درباره بالنسیاگا بگوید «او تنها کسی در میان ما بود که واقعا خیاط بود».