اشرفغنی، عبدالله، کرزی، و دهها نام دیگر بر روی پارچههای لباس زنانه در افغانستان گذاشته شده است که در بازارهای رخت (پارچه) فروشی کابل خرید و فروش میشود.
این نامهای آشنا، توسط شرکت های تولیدی برروی این اقلام گذاشته نشده است؛ بلکه نامهایی است که فروشندگان بر روی این پارچههای زنانه گذاشتهاند .نامهایی که توجه مشتریان را جلب و بازار رختفروشی را گرم کرده است .آقای مجاهد که هفت سال است در بازار "هزار گل" در قلب تپنده بازار رختفروشی شهر کابل مغازه دارد، میگوید: "این نامها آشناست و به همین خاطر ما نامهایی که جلب توجه کند روی پارچهها میگذاریم؛ و حالا بازار فروش رختهایی بنام اشرفغنی، عبدالله، گلکسی و آیفون خیلی خوب است."
افغانستان فاقد کارخانه پارچه بافی است و این کشور سالانه به ارزش حدود ۲۳۹ میلیون دلار پارچه از خارج وارد میکند؛ از پارچههایی با مارکهای مشهور گرفته تا پارچههای با کیفیت پائین.اما نامهایی که بر این پارچهها در بازارهای کابل گذاشته میشود، تعیین کننده قیمت این کالا است.
نامگذاری بر روی پارچهها برای فروشندگان و خریداران تازه نیست و در گذشته نیز نامهایی بر روی پارچهها گذاشته میشد.در بیشتر بازارهای افغانستان این نامها تقریبا یکسان است و سئوالی که مطرح میشود این است که این نامها در کجا و چگونه انتخاب میشود که حتی در مناطق دوردست هم برای مردم آشناست؟در مرکز اصلی توزیع پارچه لباس در مارکت "هزار گل"، این بازرگانان هستند که هر کدام روی کالاهای وارداتی شان نام میگذارند و این نامها ظاهرا عمدتا توسط خریداران زن به شهرت میرسند.