در تولید چرم خام، ایران در دنیا حرف‌های زیادی برای گفتن دارد اما بهتر است با یک برنامه‌ریزی دقیق این مواد اولیه را تبدیل به محصولات چرمی کنیم تا سود دارایی‌های ما در جیب خودمان برود.
در رژیم گذشته اقداماتی برای رسیدن به این مهم انجام شد و چرم شهرهای مغان، لرستان و مشهد را به محصولات چرمی تبدیل کردیم.
امروزه گام‌هایی برای تبدیل چرم خام به محصولات چرمی برداشته‌ایم اما متاسفانه نتوانستیم این چرخه را به اوج خود برسانیم و باید برای تکمیل این مسیر محکم‌تر حرکت کنیم.
متاسفانه صنعت چرم در ایران از اوایل انقلاب اسلامی نوسانات زیادی به خود دیده است. در منطقه، کشورهایی که از ما پایین‌تر بودند پیشرفت‌های زیادی کردند اما ما در تبدیل چرم خام به محصولات چرمی مناسب همچنان ضعیف هستیم.
یکی از بزرگترین مشکلات امروز صنعت چرم در ایران این است که دولت از این صنعت حمایت نمی‌کند.
چند سال است که عوارض سنگینی از این صنعت دریافت می‌شود در صورتی که دولت باید از این صنعت حمایت بیشتری می‌کرد اما هیچ کمکی به صنعت چرم نمی‌کند.
تنها کمک دولت به تولیدکنندگان چرم این است که قیمت مواد اولیه را پایین آورده است.
به نظر من دولت باید عوارضی که از صادرکننده چرم می‌گیرد را پس بدهد و از این راه به عنوان یک ابزار تشویقی استفاده کند.
کشورهایی که عوارض صادراتی از تولیدکنندگان نمی‌گیرند در تولید محصولات‌شان به موفقیت‌های قابل توجهی رسیده‌اند. پس اگر بخواهیم در این مسیر موفق باشیم دولت باید سیاست روشنی در این زمینه داشته باشد.
البته باید زمینه را برای سرمایه‌داران خارجی فراهم کنیم تا در ایران سرمایه‌گذاری کنند. قسمت اعظم این کار را دولت باید انجام دهد.
متاسفانه دولت با باز گذاشتن درها و ورود کالاهای بدون تعرفه به صنعت چرم ضربه می‌زند. ما نباید به صرف اینکه مواد خام داریم همه چیز را رها کنیم.
ایران دارای منابع عظیم نفت و گاز است. نباید به صرف اینکه خام‌فروشی می‌کنیم سراغ تکمیل چرخه تولید نرویم.
تصور من این است که دولت باید از تولید حمایت کند. میزان تولید در کشور ما ضعیف است و از یک طرف بهره‌های بانکی را پایین می‌آورند اما به سمت تولید نمی‌روند.
تولید در ایران حمایت نمی‌شود و هر لحظه این امکان وجود دارد که سیاست‌های دولت‌ها در ایران تغییر کند و تولیدکننده باید زیر بار قوانین جدید برود اما اگر به تولیدکننده بها داده شود و دست سرمایه‌گذار خارجی در ایران باز باشد می‌توانیم امیدوار باشیم که در صنعت چرم به موفقیت دست پیدا می‌کنیم.
در حال حاضر بابت صادرات چرم خام از صادرکننده عوارض دریافت می‌شود که اگر این عوارض به بدنه صنعت بازگردد بی‌تردید در این زمینه به موفقیت‌های زیادی خواهیم رسید.
طبق ماده ۳۷ دولت نباید عوارض از کالا بگیرد مگر اینکه بخواهد عوارض را صرف آن صنعت کند. اگر عوارضی که از صنعت چرم گرفته می‌شود به کسی که کالای نهایی را صادر می‌کند بازگردد آن شخص بیشتر مایل به سرمایه‌گذاری می‌شود چراکه می‌بیند کاری که انجام می‌دهد سودآور است و می‌تواند در بازار نهایی رقابت کند.
باز هم تاکید می‌کنم که دولت باید از صنایع به‌ویژه صنعت چرم حمایت کند.
قیمت کالای تمام‌شده در ایران گران‌تر از رقبای ماست و قسمت اعظم این گرانی به سیاست‌های دولت بازمی‌گردد. امروز باید برای کالای تمام شده عوارض کمتری در نظر گرفته شود.
وظیفه من به‌عنوان یکی از تولیدکنندگان صنعت چرم این است که مدام نکاتی را به مسئولان گوشزد کنم ولی متاسفانه اتفاقی نمی‌افتد. صنعت چرم در ایران تنها مواد اولیه و خام صادر می‌کند.
این خام‌فروشی جز ضرر و زیان به مواد اولیه کشور سودی برای ما ندارد و حتی در بحث اشتغال نیز به ما کمک نمی‌کند.
ما برای تولید هزار جلد چرم خام به ۶ نیروی انسانی احتیاج داریم اما اگر بخواهیم این پوست خام را تبدیل به چرم کنیم باید بین ۳۵ تا ۴۰ نیروی کار را درگیر کنیم و اگر بخواهیم این چرم را تبدیل به کالای نهایی کنیم باید بیش از ۱۴۰ نیروی انسانی را به کار بگیریم و اینگونه اشتغالزایی کرده‌ایم. برای موفقیت در این زمینه هم نقش دولت بسیار پررنگ است.
عباس ترکمان - نایب‌رییس انجمن تولیدکنندگان چرم