ارزش صادرات نساجی و پوشاک ویتنام در نیمه اول سال جاری به 6/12 میلیارد دلار رسیده است که نسبت به دوره مشابه سال قبل 72/4% افزایش یافته است؛ این میزان 41% هدف تعیین شده برای صادرات در سال 2016 را برآورده می کند.
به گفته انجمن نساجی و پوشاک ویتنام (VITAS) رشد صادرات صنایع نساجی و پوشاک تا حد زیادی مرهون سرمایه گذاری خارجی شرکت هاست؛ شرکت های داخلی برای انجام قراردادهای صادراتی جدید به ویژه در زمینه سفارش پیراهن، شلوار و کت با مشکلاتی روبرو بوده اند.
به گزارش سایت نساجی امروز، متخصصان در کنفرانسی که از سوی انجمن اخیرا در هانوی برگذار شد اظهار داشتند که شرکت های نساجی و پوشاک داخلی ممکن است به دلیل کاهش رقابت پذیری و کمبود سفارش های صادراتی نتوانند به اهداف از پیش تعیین شده خود برای صادرات برسند.
به گفته معاون رییس انجمن ارزش واحد پول ویتنام در برابر دلار آمریکا ثابت باقی مانده است در حالی که کشورهای رقیب نظیر هند، بنگلادش، کشورهای عضو آ سه آن و چین با کاهش ارزش پولشان، رقابت پذیری خود در عرصه صادرات را افزایش داده اند.
علاوه بر آن بالا بودن نرخ سود وام های بانکی-بین 8 تا 10%-باعث شده تا شرکت های داخلی نیازمند سرمایه بیشتری باشند.
سایر عوامل تاثیر گذار بر توانایی رقابت پذیری عبارتند از حداقل حقوق که از سال 16-2008 به طور میانگین 4/26% در سال برای شرکت های داخلی و 1/18% در سال برای شرکت های با سرمایه خارجی افزایش یافته است.
به گفته ی انجمن افزایش حداقل حقوق، افزایش پرداختی های بیمه و حق عضویت اتحادیه ها را نیز شامل می شود که فشار بیشتری را به شرکت ها وارد می کند.
انجمن هشدار داده است که کاهش سفارشات صادراتی ممکن است بیشتر شود که ممکن است منجر به تعطیلی شرکتهای کوچک و متوسط شود. در نتیجه بنا به پیش بینی انجمن درصورتی که بهبودی در شرایط حاصل نشود، ممکن است امسال میزان درآمد صادراتی صنایع نساجی و پوشاک تنها 29 میلیارد دلار باشد که 2 میلیارد دلار کمتر از میزان تعیین شده به عنوان هدف است.
انجمن برای رفع مشکلات فوق پیشنهاد داده است که دولت میزان حداقل حقوق را در سال 2017 زیاد نکند و به جای آن هر دو یا سه سال یک بار این افزایش را اعمال کند تا شرایط مناسب برای رقابت ایجاد شود.
سایر متخصصان حاضر در کنفرانس نیز شرکت های نساجی و پوشاک داخلی را متقاعد کردند تا در زمینه ی تکنولوژی های مدرن تولید نخ و پارچه سرمایه گذاری کنند. ماشین آلات با فناوری پیشرفته می توانند محصولات با کیفیت بالاتر به ویژه پارچه های مناسب برای صادرات را تولیدکنند.
به گفته معاون مدیر عامل کمپانی تولید پوشاک هوگوم تعداد کمی از شرکت های داخلی در زمینه تولید نخ، نساجی و رنگرزی سرمایه گذاری کرده اند چون آن ها بخش عظیمی از سرمایه خود را به ساخت تسهیلات مربوط به دفع پساب ها اختصاص داده اند.
شرکت های نساجی و پوشاک در داخل ویتنام همچنین به منظور افزایش تولید و رقابت پذیری پیشنهاد داده اند تا زمان مورد نیاز مواد اولیه پوشاکی برای ترخیص گمرکی آن ها و تناوب آن کاهش پیدا کند.
بسیاری از این شرکت ها همچنین از تعداد مراحل مورد نیاز برای واردات و صادرات محصولات نساجی و پوشاک شکایت کرده اند؛ برای مثال تولیدکنندگان پوشاک در داخل ویتنام علی رغم وجود قوانین قرنطینه حیوانات و گواهی مبدا از کشورهای صادر کننده ی عضو سایتس (معاهده ای چندجانبه برای حفاظت از جانوران و گیاهان در معرض خطر) برای پوست روباه، پر و پوست خرس برای صادر کردن کت، همچنان نیازمند گرفتن گواهی واردات بر اساس قوانین و مقررات داخلی هستند. به گفته نماینده انجمن این روند 6 تا 10 روز طول می کشد.
شرکت های داخلی همچنین برای وارد کردن پنبه مورد نیاز خود با تداخل مراحل کار نیز روبرو هستند. آن ها باید برای هر بار خرید چاپگر برای تولید پوشاک گواهی واردات دریافت کنند و رییس شرکت نیز باید در زمینه چاپ گواهی تحصیلی داشته باشد.
نماینده شرکت بین المللی سرمایه گذاری و توسعه تانگ لو عقیده دارد که این کار ضرورتی ندارد چون چاپگر بخش کوچکی از فرایند تولید نساجی و پوشاک است.
دپارتمان کنترل ونظارت بر مراحل اداری تمام نظریه های شرکت های نساجی و پوشاک پیرامون مراحل اداری را جمع آوری کرده و آن ها را برای نخست وزیر فرستاده است.
YNFX