یک عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران اختصاص مجوز واردات پنبه به واحدهای تولیدی جهت واردات از کشورهای مجاز تحت کنترل سازمان حفظ نباتات وزارت جهاد کشاورزی را راهکار موثر و کوتاه‌مدت برای مقابله با بحران کمبود مواد اولیه واحدهای ریسندگی دانست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، شروین بادامچی با اشاره به اینکه سال گذشته علی‌رغم رکود شدید بازار و وضعیت نامطلوب تولید، حدود 50 هزار تن پنبه وارد کشور شد، اظهار داشت: سال گذشته شرایط بسیار دشواری را تحمل کردیم اما در صورت بهبود شرایط، میزان مصرف پنبه در واحدهای نساجی 150 هزار تن پیش‌بینی می‌شود پس نیازمند حدود 100 هزارتن پنبه وارداتی هستیم اما حجم تولید پنبه داخلی قابل مصرف در صنعت نساجی ( 40 هزار تن) به‌هیچ عنوان پاسخگوی چنین تقاضایی نیست.
وی با بیان اینکه کیفیت پنبه‌های تولید ایران قابلیت استفاده در سیستم شانه و نخ‌های بالای نمره 30 را ندارد و طول الیاف آن پاسخگوی نیاز واحدهای معظم ریسندگی نیست، افزود: به همین دلیل واردات پنبه برای ادامه فعالیت کارخانه‌های ریسندگی، حتمی و اجتناب‌ناپذیر است.
این عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران به آزادسازی واردات پنبه اشاره کرد و گفت: دستورالعمل سازمان حفظ نباتات وزارت جهاد کشاورزی، واحدهای نساجی را نسبت به واردات آزادانه پنبه از سراسر جهان به شدت محدود می‌کند و کشورهایی که پنبه آنها دچار آفت کرم سرخ و ... نیست صرفاً کشورهای ازبکستان، تاجیکستان و ترکمنستان هستند. پنبه مابقی کشورها نیز به بهانه وجود کرم سرخ، تحت شرایط قرنطینه‌ای قرار می‌گیرند اما سالیان متمادی است که دیگر چنین روشی اجرا نمی‌شود و فقط کشورهایی مانند آمریکا در مرزهای خود موارد قرنطینه‌ای را لحاظ می‌نمایند.
وی تصریح کرد: طبق این روش، پنبه باید در سیستم وکیوم شده با گاز متیل بروماید قرار گیرد که البته استفاده از این گاز طبق کنوانسیون جهانی حفظ نباتات که ایران نیز عضو آن می‌باشد تا سال 2050 به‌طور کامل متوقف خواهد شد؛ مشکل اینجاست که روابط بانکی با کشورهای ازبکستان، تاجیکستان و ترکمنستان نداریم و از سوی دیگر واردات پنبه از کشورهایی که دارای تعاملات بانکی با آنها هستیم، مجاز نیست! در نهایت واردات پنبه به کمترین سطح خود رسیده است.
بادامچی اضافه کرد: دولت می‌تواند در مرزهای ورودی کشور سیستم قرنطینه قرار دهد تا پنبه وارداتی از اقصی نقاط دنیا قرنطینه شوند و در صورت نداشتن مشکل، به دست واحدهای تولیدی و صنعتگران نساجی برسد اما مشکل اینجاست که سرمایه‌گذاری و احداث چنین سیستمی، زمان‌بر و سهمیه گاز ایران برای انجام چنین پروژه‌ای اندک است. زیرا گاز متیل بروماید برای صادرات و واردات کلیه محصولات کشاورزی اعم از خرما، چوب و ... مورد استفاده قرار می‌گیرد و پیش‌بینی مشخصی در مورد پنبه انجام نشده است پس اگر به یک‌باره پنبه نیز وارد چنین سیستمی شود، سهمیه گاز ایران پاسخگوی نیاز سایر صنایع نخواهد بود.
به‌گفته وی، پنبه ازبکستان مناسب سیستم ریسندگی رینگ (نمره نخ نازک) واحدهای نساجی ایران است اما دولت این کشور هر سال حجم فروش پنبه را کاهش و در مقابل میزان فروش نخ (و در آینده نزدیک پارچه) را افزایش می‌دهد تا ارزش افزوده بیشتری در صنایع خود به وجود آورد.
این عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: واحدهای ریسندگی پنبه‌ای ایران کمترین حجم پنبه مصرفی را در اختیار دارند و در برخی شرایط پنبه‌ای که در بازار مورد خرید و فروش قرار می‌گیرد تقریباً هم قیمت نخ است زیرا واردات نخ پنبه‌ای به ایران هیچ محدودیتی ندارد و از هر جای دنیا امکان خرید نخ پنبه‌ای وجود دارد.
بادامچی گفت: بزرگ‌ترین معضل واحدهای نساجی این است که وقتی در زمینه تهیه مواد اولیه با چنین محدودیت‌هایی مواجهیم، صحبت از رقابت با سایر کشورها و کاهش قیمت تمام شده غیرمنطقی به نظر می‌رسد!
وی افزایش قیمت پنبه در بازار ایران را به‌دلیل کاهش عرضه این ماده اولیه دانست و گفت: افزایش چند سِنتی پنبه به‌دلیل نزدیکی به پایان فصل پنبه تا حدودی منطقی و طبیعی است اما به‌دلیل مشکلات مربوط به دارایی و تمرکز خاص دولت بر خرید فروش بدون کد، استفاده از کارت‌های بازرگانی متفرقه و ... ریسک فعالیت برای تجار افزایش یافته به‌همین دلیل اغلب تجار مواد اولیه(پنبه) وارد نکرده‌اند به همین دلیل وقتی کارخانه‌ها بنا بر عادت و روال همیشگی برای تهیه مواد اولیه به بازار مراجعه می‌کنند، با کمبود پنبه روبرو می‌شوند.
بادامچی گفت: پیشنهاد می شود برای سال جاری اجازه واردات پنبه به واحد های تولیدی با نظارت سازمان حفظ نباتات به واحد ها داده شود حتی با شرط پلمب شدن در مرز و باز شدن در کارخانه برای تولید!