صنعت چرم ایران ظرفیت خوبی برای اشتغال زایی 10 برابری و همچنین درآمد ارزی دارد اما بخش عمده آن به صورت خام صادر می شود.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛ عباس ترکمان نایب رییس انجمن صنایع چرم ایران در مصاحبه با رادیو اقتصاد اظهار داشت: استان های آذربایجان شرقی، تهران و خراسان رضوی از مناطق عمده تولید چرم هستند و چرم شهرها در این مناطق ایجاد شده است اما در دیگر استانها به دلیل مسایل زیست محیطی چرم شهری وجود ندارد.
وی افزود: کیفیت چرم های تولیدی در ایران بسیار خوب است و چرم سنگین مانند چرم گاو و چرم سبک مانند چرم گوسفند و بز در تولید کالاهای مختلف و صنایع متعدد استفاده می شود و اگر فرآیند تولید چرم و فرآوری آن تکمیل شود می توان اشتغال یک نفر را به 16 نفر نیز افزایش داد.
ترکمان گفت: اما به دلیل عوارض مواداولیه وارداتی برای صنایع تبدیلی و تکمیلی چرم و هزینه های داخلی مشاهده می شود که بخش زیادی از آن به صورت خام صادر می شود.
ترکمانی گفت: رقبای ما هزینه های بسیار کمتری برای تولید دارند و به همین خاطر در رقابت با آنها مشکل داریم و انتظار است که دولت در مسیر جلوگیری از خام فروشی و اقتصاد مقاومتی از صنعت چرم کشور از صفر تا صد حمایت کند تا همه ارزش افزوده آن نصیب کشور شود. طراحی داخلی در این صنعت ضعیف است.
عباس ترکمان اظهار داشت : یکی از دلایل اصلی ایجاد رکود در این صنعت مربوط به تغییر طراحی و مد است.
در ایران نوشته‌هایی مربوط به پس از حمله مغول، از خواجه رشید الدین، نشان می دهد
تجارت چرم و پوست در ایران پررونق بوده‌است، این اسناد گواه شهرت برخی شهرها مانند تبریزو شیراز در این دوره است. در دوره قاجار، همدان مرکز مهم تولید نوعی چرم، معروف به «چرم همدانی» بوده‌است، که از پوست گوسفند تهیه می‌شد.
در سال 1267 از جمله کارهایی که امیر کبیر به نمایشگاهی در لندن فرستاد، پوست بوده‌است. به علاوه در این دوره صادرات پوست و چرم، از اغلب شهرهای ایران به روسیه و عثمانی و هند رونق بسیار داشت. علاوه بر همدان، شهرهای تبریز و اصفهان نیز در تولید و صادرات چرم سهم به‌سزایی داشته‌اند. اولین کارخانه چرم سازی ایران در سال 1308 شمسی در شهر تبریز بنا شد و پس از آن در همدان، تهران و اصفهان نیز کارخانه‌هایی تأسیس شد.
معمولا از چرم سبک برای تولید پوشاک استفاده می‌شود و چرم سنگین کاربری‌های دیگری از جمله کفش، کمربند و غیره دارد.
چرم گاوی در مبلمان و صندلی استفاده می شود.
برای رفع ضعف طراحی صنعت چرم در ایران باید این کار از دانشکده‌های طراحی شروع شود.
همچنین امروزه چرم‌های گیاهی با توجه به اهمیت حفظ محیط‌زیست و سلامت انسان از اهمیت قابل‌توجهی برخوردار شده است. در چرم‌های سنتی از فلز سنگینی به نام «کروم» استفاده می‌شود که هم به محیط‌زیست و هم به سلامت انسان آسیب می‌رساند.
در فرآیند تولید چرم‌های گیاهی از فلزهای سنگین و مواد شیمیایی سمی استفاده نمی‌شود و به همین دلیل این نوع چرم هیچ آسیبی به پوست و بدن انسان وارد نمی‌کند و زودتر نیز به طبیعت برمی‌گردد.