تولید مایع جدید خود درمان کننده برای چسباندن پارچه‌ ها به هم پس از پارگی

این مایع که از باکتری و مخمر تهیه شده است به بیشتر پارچه ها این قابلیت را می دهد که پس از پاره شدن خودشان به هم وصل شوند. پروتئین موجود در مایع مشابه پروتئین موجود در دندان های ماهی مرکب است که آن هم خاصیت خود التیامی دارد.

به گزارش سایت نساجی امروز، فرایند رفو شامل قرار دادن ماده بر روی پارچه ی پاره شده و به کارگیری آب گرم و سپس فشردن لبه های پارچه به همدیگر است. دو سر پارچه مجددا به هم وصل شده و پارچه به طور موثری خود را تعمیر می کند. مایع پلی الکترولیتی ذکر شده حاوی پلیمرهای بار مثبت و منفی است.

استاد علوم مهندسی و مکانیک در دانشگاه پنسیلوانیا، ملیک سی دمیرل گفت که آن ها به دنبال روشی برای ایجاد خاصیت خود تعمیری درپارچه ها با استفاده از منسوجات متداول بوده اند. آنها تکنولوژی پوشش دهی فوق را ابداع کرده اند که به نظر می رسد برای پارچه‌های گران قیمت نظیر پارچه های ابریشمی و پشمی که تعمیر و جایگزینی آنها هزینه بر است، مناسب باشد.
این مایع را همچنین می توان به صورت پوششی بر روی لباس های نو به کار گرفت که در این صورت لباس ها به صورت ذاتی و به کمک مقدار کمی آب و فشار دارای خاصیت خود تعمیری می شوند. 

به گفته  دمیرل آن ها در حال حاضر تمام لباس را در مایع غوطه ور می کنند تا خاصیت مورد نظر را به دست آورند اما می توانند پیش از تولید لباس این کار را با نخ ها هم انجام دهند. از آن جایی که یک لایه نازک از این پوشش باعث استحکام کلی لباس می شود، می توان آن را روی پارچه های خاص به کار گرفت.

بنا به گفته  محققان پوشش جدید از مزرعه داران در برابر آفت کش‌های ارگانوفسفات، از سربازان در برابر حملات شیمیایی یا زیستی و از کارگران کارخانه در برابر رها شدن تصادفی مواد اولیه سمی در محیط کار محافظت می کند. همچنین می‌توان آن را بر روی باندهای پزشکی به کار گرفت که ریسک ابتلا به عفونت را کاهش می دهد.
به کار گیری این مایع بر روی پارچه های پاره شده بر کیفیت و ثبات شستشویی آن پارچه ها اثری ندارد.