به گزارش سایت نساجی امروز، یکی از نقاط آسیب‌پذیر صنعت پوشاک کشور را صنعت توزیع می‌داند و معتقد است« در حال حاضر بخش تولید و توزیع را می توان به دو جزیر‌ه‌ای اطلاق کرد که در گذشته پل ارتباطی آنها ، بنکداران بودند. با رواج و تسهیل در ورود کالای قاچاق ، خرده فروشان اقدام به ورود کالای قاچاق، مستقیماً از کشورهای خارجی نمودند و بخشی از بنکداران اقدام به ورود کالای خارجی و بخشی دیگر برای رقابتی نمودن کالای خود، به تولید روی آوردند و تولید کنندگان به ناچار ابتدا به بنکداری و سپس به خرده فروشی متمایل شدند و این امر باعث خروج افراد از حیطه تخصصی‌شان گردید.»
دکتر تیرگر ابراز امیدواری می‌کند« از خوابی که سال‌هاست در آن هستیم و همه می‌دانند خوابند و از آن لذت می‌برند، سرانجام بیدار شویم. متأسفانه مسئولین تاثیرگذار در حوزه تولید پوشاک در خواب هستند و چون این رویا شیرین و گوارا می نماید، تمایلی به بیدار شدن ندارند ؛ تولیدکنندگان هم در سرگردانی و مستاصل از عدم کفایت و ثبات قوانین و سیاست‌ها ، خود را به خواب زدند و تمایلی برای بیداری ندارند!» متن کامل این مصاحبه را مشاهده می‌کنید:
*نساجی امروز:بیوگرافی و نحوه ورود به عرصه پوشاک
متولد سال 1350 دانش آموخته مقطع کارشناسی علوم کامپیوتر از دانشگاه علم و صنعت و فارغ التحصیل دانشکده علوم تحصیلات تکمیلی دانشگاه تهران در رشته ریاضی محض هستم.
عضو سابق هیئت علمی دانشگاه با سابقه 14 سال تدریس در دانشگاه‌های تهران همزمان با فعالیت در حوزه پوشاک در سابقه اینجانب قرار دارد. سال 1377 وارد عرصه تولید محصولات کشباف به‌صورت حرفه‌ای شدم و در قدم بعدی در زمینه تولید سایر محصولات پوشاک مردانه به‌صورت برون سپاری پا به عرصه توزیع نهادم.
*نساجی امروز:چرا فعالیت در بخش تولید محصولات کشباف را انتخاب کردید ؟
مرحوم پدرم از سال‌های بسیار دور در رسته کشباف و تریکو با به‌کارگیری ماشین‌آلات تخت بافی و گردبافی به تولید پوشاک مردانه و زنانه پرداخته بود. وی فعالیت حرفه‌ای خود را از خرده فروشی شروع و در سال 1335 رسماً وارد حوزه اصلی کار خود شد. وی که یکی از تولید کنندگان قدیمی و پیشرو در صنعت کشبافی در زمان خود بود موفق شد فعالیت تولید خود را بصورت صنعتی در سال 1342 با دریافت مجوز از وزارت صنایع و معادن وقت با ظرفیت تولید 55 تن در سال، کالای پوشاک حاضری آغاز نماید.
*نساجی امروز:آیا از سال 1377 تا کنون از روند فعالیت خود بهعنوان یک تولید کننده پوشاک راضی هستید ؟ فکر می‌کنید به موفقیت دست یافته‌اید؟
موفقیت و رضایت دو واژه کاملاً نسبی است. وجود رقابت‌های نا‌متجانس و همچنین وجود قوانین نا‌سنجیده باعث محدودیت و ناکامی‌هایی در امر توسعه و پیشبرد اهداف من بوده است. بهعنوان مثال پرونده مطالباتی از سوی سازمان تامین اجتماعی داشتم که منجر به ارجاع احکام شد و اینجانب پس از طی پنج سال تلاش و با مراجعه به دیوان عدالت اداری و ناکامی‌های مکرر ، منجر به صدور حکم بر برائت اینجانب گردید که این بی‌عدالتی ناشی از ورود غیر قانونی مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی وقت به حوزه قانون‌گذاری و الحاق تبصره‌ای به ماده قانونی بود که در حوزه اختیار مجلس بهعنوان قانون‌گذار تلقی می‌شد.
بهعنوان مصداقی دیگر از وجود بی‌عدالتی در پیکره قوانین مرتبط با تولید می‌توان از قوانین مالیات بر ارزش افزوده نام برد. چگونه می‌توان فضای رقابتی بین تولیدکنندگان صنعتی مشمول به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده و شفاف‌سازی فضای کسب و کار در مقایسه با واحدهای صنفی غیر مشمول به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده و عدم شفاف سازی حوزه کسب و کار ایجاد کرد ؟
آیا این سیاست‌ها، مشوق وارونه کردن جریان صنفی به صنعتی نیست؟ آیا ترجیح قانون‌گذار به ورود واحدهای صنعتی به صنفی است ؟ آیا سنجیده‌تر نبود که قانون‌گذار ابتدا حوزه خرده فروشی را مشمول مالیات بر ارزش افزوده می‌کرد و سپس به تولیدکنندگان می‌پرداخت؟
از دیگر موانع تولید، وجود رقابت نامشروع در حوزه محصولات قاچاق ، خارجی ، و یا دمپینگ تولید کشورهای همسایه در حوزه پوشاک است . با وجود مشکلات مطرح شده بهعنوان سهم کوچکی از مشکلات تولید، آیا به‌نظر شما رضایت تولید کنندگان از فعالیت خود منطقی می‌نماید؟!
*نساجی امروز:پس تولید را به شیوه صنعتی آغاز کردید؟
بله ، طرح گسترش کارخانه پدرم در ابتدا در یک فضای کاملاً صنعتی در حومه شهر تهران را آغاز کردم و پس از مدتی با ترجیح بر تعطیلی کارخانه و ورود به فضای صنفی در محدوده شهری کار خود را ادامه دادم.
*نساجی امروز:چه تعداد نیروی انسانی در مجموعه شما مشغول فعالیت هستند؟
با به‌کارگیری تکنولوژی‌های روز دنیا و بهره‌مندی از نیروهای با تجربه و برجسته و با استفاده از مشاورین متخصص و تحصیلکرده در حوزه تکمیل و دوخت و با به‌کارگیری حدود 45 الی 50 نفر پرسنل با توجه به اینکه بخشی از تولید محصولات کشباف به‌صورت نیمه اتوماتیک و دستی انجام میشود ، مراحل ورود نخ تا بافت بی‌برش ، تکمیل ، دوخت و بسته‌بندی را در یک مجموعه انجام می‌دهیم.
*نساجی امروز:به حجم تولید اشاره نمائید ، آیا از فروش و شرایط بازار راضی هستید؟
ظرفیت تولید این مجموعه سالیانه قریب به صد هزار قطعه پلیور است . خوشبختانه با اتکاء به سیاست کاهش تولید، تاکنون با محصول فروش نرفته‌ای روبرو نبوده ایم. این مجموعه با ثبت برند و علامت تجاری خود و با شعار «با افتخار این یک کالای ایرانی است» توانست آن دسته از مشتریانی که ترجیح به خرید کالای خارجی داشتند را هدف گرفته و با اتکاء به کیفیت قابل رقابت با محصولات مشابه خارجی، متقاعد به خرید داخلی نماید. محدودیت اصلی برای عدم گسترش فعالیت مجموعه ما ، پائین آمدن قدرت خرید مصرف کننده ، واردات بی‌رویه محصولات خارجی ، عدم ثبات و حمایت در قوانین همسو با تولید و واردات کالای قاچاق می‌باشد.
از دیگر نقاط آسیب پذیر صنعت پوشاک کشور که با چالش جدی روبرو می‌باشد ، صنعت توزیع است...
در حال حاضر بخش تولید و توزیع را می توان به دو جزیر‌ه‌ای اطلاق کرد که در گذشته پل ارتباطی آنها ، بنکداران بودند. با رواج و تسهیل در ورود کالای قاچاق ، خرده فروشان اقدام به ورود کالای قاچاق، مستقیماً از کشورهای خارجی نمودند و بخشی از بنکداران اقدام به ورود کالای خارجی و بخشی دیگر برای رقابتی نمودن کالای خود، به تولید روی آوردند و تولید کنندگان به ناچار ابتدا به بنکداری و سپس به خرده فروشی متمایل شدند و این امر باعث خروج افراد از حیطه تخصصی‌شان گردید. همچنین ناکامی در کنترل و نظارت بر کالای قاچاق موجبات ناهنجاریهایی را در این حوزه فراهم نموده است .
از سوی دیگر وجود نهادهای موازی مانند شهرداری‌ها ، نمایشگاه های عرصه مستقیم کالا که در خیلی از موارد مشمول کنترل نهادها و اتحادیه‌های صنفی و یا صنعتی نیستند و یا دستفروشی های سازمان داده نشده و عدم حمایت کافی از حقوق مصرف‌کنندگان در صحت کیفیت محصولات در معرض عرضه که خود موجب وانهادگی مصرف کننده به تولید داخلی است ، از دیگر مواردی‌ست که باعث برهم زدن نظم در شبکه توزیع و فروش و ایجاد فضای غیر رقابتی و ناعادلانه در بخش توزیع گردیده است.
*نساجی امروز:به‌نظر می‌رسد ورود کالای خارجی هم تهدید و هم فرصت است و ریسک تولید بسیار بالاست ، اما به اصطلاح اگر به‌کار گیرد سود سرشاری نصیب تولید کنندگان می گردد!؟
بله ، تلاش خود را به‌عمل آوردیم تا کیفیت محصولات به سطحی برسند که مخاطبان در مقابل کالای خارجی هم قیمت ، ترجیح به خرید کالای ما دهند. البته متأسفانه وانهادگی به کالای خارجی و در مواردی عدم کیفیت و فاصله با مد روز دنیا در بعضی از کالاهای داخلی ، مصرف کننده را بر آن داشته که حتی با وجودی که فروشنده به او کالای ایرانی با قیمت مناسب ارائه می‌دهد ، تمایل و اصرار به تائید فروشنده مبنی بر خارجی بودن کالای انتخابی خود دارد.
*نساجی امروز:وقتی در مورد چشم انداز صنعت پوشاک کشورمان فکر می‌کنیم ، این پرسش در ذهن متبادر می‌گردد که اساس مد و فشن ایرانی چگونه باید شکل بگیرد؟
پاسخ کاملاً مشخص است ؛ «رسانه» ، رسانه انواع مختلفی مانند ژورنال ، مجله تخصصی ، بیلبورد و تصاویر شهری و فیلم ها و سریال ها و ... دارد. چند درصد از رسانه‌های کشور وارد مبحث مد شده‌اند؟ قطعاً کمتر از یک دهم درصد!! در این شرایط چگونه صحبت از انقلاب فرهنگی به میان می آید در حالیکه مبادی ورودی کشور به روی کالای قاچاق باز است و کنترل مناسبی بر این هجمه فرهنگی و اقتصادی صورت نمی‌گیرد؟
دولت می‌تواند برای حمایت از تولید آن دسته از افرادی که صاحبان صنایع تولیدی هستند و در این حوزه فعالیت موثر دارند را مشروط بر حفظ و افزایش تعداد افراد شاغل خود با در دسترس قرار دادن وام بانکی با سود سرمایه قابل رقابت در سطح بین‌المللی و معافیت از حقوق و عوارض گمرکی و دیگر موانع تولید، متقاعد به نوسازی و یا حتی توسعه ناوگان تولید خود نماید.
با وجود تمامی مشکلات ذکر شده آن دسته از صاحبان صنایع تولیدی که با برنامه‌ریزی بلند مدت با هدف جلب رضایت مشتری و در نظر گرفتن حقوق مصرف کننده مسیر خود را به سمت برند شدن برنامه‌ریزی می‌کنند قطعاً از این حوزه صاحب سود سرشاری خواهند شد.
*نساجی امروز:به‌نظر شما وضعیت فعلی صنعت پوشاک کشور چگونه است و تولید کننده پوشاک با چه مشکلاتی مواجه است ؟
طبق تحقیقات انجام شده از سال 1365 تاکنون، ارزش افزوده بخش خدمات، 5/3 برابر بیشتر از بخش صنعت (علی‌رغم احتساب صنایع پرسودتر مانند صنعت خودروسازی و صنایع فلزی) شده است.
در این شرایط یک تولیدکننده چگونه ترجیح می‌دهد سرمایه خود را به صنعت پوشاک اختصاص دهد!؟ غالب تولیدکنندگانی که به تازگی وارد صنعت پوشاک شده‌اند ، سرمایه چندانی در اختیار ندارند و با حداقلِ سرمایه ، مواد اولیه و چرخ خیاطی خریداری و تولید را آغاز می‌کنند ، سپس با سوء‌استفاده از عدم آگاهی مردم و فقدان قوانین و مقررات کنترل‌کننده و یا حتی حمایت کننده در این بخش، مارک‌های خارجی بر روی محصول الصاق می‌نمایند و فروش نامشروعی را انجام می‌دهند .
یکی از برندهای معتبرترکیه که در ایران دارای فروش خوبی است، در کامبوج حدود دو هزار کارگر (با حقوق ماهیانه 80 تا 120 دلار) در اختیار دارد که به تولید و صادرات انبوه می‌پردازد، در این شرایط دولت ترکیه اعلام کرده برندهای داخلی دارای نمایندگی در سایر کشورها می‌توانند بدون عوارض گمرک، محصولات خود را خارج از ترکیه تولید و وارد نمایند در حالیکه این برند در ایران مجوز قانونی ندارد و فروشگاه‌های متعدد موجود آن صرفاً در انتظار دریافت نمایندگی‌های این برند هستند.
در مورد محصولات این برند در ایران هم باید عنوان کنم محصولات خارج از فصل (out let) همین برند که در فروشگاه‌های ترکیه به فروش می‌رود ، به مراتب بهتر از محصولاتی است که در ایران توسط نمایندگی‌های مذکور عرضه می گردد ! قطعاً این رقابت ، سالم و مشروع نیست و نیازمند عزم ملی از طریق فرهنگ‌سازی و رسانه‌ها ، کمک به ارتقای کیفیت تولیدات ایرانی و آشنا کردن مردم با تولیدات ملی هستیم.
به این نکته هم باید اشاره کنم که در بیشتر سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی، نماد کارخانه‌های ورشکسته، واحدهای تولیدی پوشاک یا نساجی می‌باشد ؛ به این ترتیب در ذهن مردم، ورشکستگی صنایع نساجی و پوشاک حک شده است! در بحبوحه انقلاب نیز تولیدکنندگان، سرمایه‌داران و کارآفرینان، بهعنوان سمبل استثمارگری و زالوصفتی شناخته می‌شدند و نگرش جامعه نسبت به این قشر، بسیار منفی و سیاه بود. در حالیکه یک تولیدکننده، سرمایه ، تجارب و همت خود را به کار می‌گیرد تا برای تعدادی از هموطنان خود اشتغال ایجاد کند و جامعه را به سمت رفاه نسبی سوق دهد، به چنین افرادی باید مدال افتخار اهدا گردد.
*نساجی امروز:به‌اعتقاد شما دولت چگونه می‌تواند از صنعت و تولید حمایت کند؟
دولت باید زیر ساخت دریافت مالیات برا ارزش افزوده را در صندوق خرده فروشی ها مهیا نماید و سهم مالیات بر ارزش افزوده را مستقیماً و یکبار از مصرف کننده دریافت نماید. در اغلب کشورها این روال در جریان است اما به‌دلیل ضعف های زیر ساختی دولت در گرفتن مالیات بر ارزش افزوده از مصرف‌کننده و خرده‌فروش، اجرای این قانون را منحصر به تولیدکننده و عمده فروش نموده است.
نکته دیگر اینکه دولت ترکیه برای حضور تولیدکنندگان خود در نمایشگاه‌های خارج از کشور تسهیلات بسیاری اعم از پرداخت سهمی از هزینه های بازاریابی و تبلیغات در کشور مورد هدف ، جمع آوری اطلاعات اقماری در حوزه ای که کشورش صاحب توانایی است و یا حمایت بخش خصوصی و مشوق های لازم جهت صادرات و گرفتن امتیاز تعرفه ترجیحی از کشورهای علاقه مند به کالای خود مدنظر قرار می‌دهد. اما در ایران تمام مراحل هزینه‌های حضور در نمایشگاه خارجی از غرفه‌سازی گرفته تا دکوراسیون و تبلیغات و... برعهده شرکت‌کننده بخش خصوصی است و دولت نیز حمایتی به عمل نمی‌آورد؛ ضمن اینکه اغلب تولیدکنندگان شناخت چندانی از نیاز و سلایق بازار مقصد ندارند و به‌همین دلیل حضور در نمایشگاه خارجی، رهاورد چندانی ندارد و در دوره‌های بعدی حضور نمی‌یابند. تا زمانی که چنین تفکراتی اصلاح نشود و رقابت‌های ناسالم میان تولیدکنندگان وجود داشته باشد ، صنعت پوشاک ایران به توسعه و پیشرفت دست نخواهد یافت.
کشورهای توسعه یافته و صنعتی که تولیدکننده پوشاک نیستند، یا صنایع بالادستی تولید پوشاک را تقویت می‌کنند و یا به سرمایه‌گذاری در بخش فناوری‌های پیشرفته می‌پردازند که ارزش افزوده بسیار بالایی دارند و با تکیه بر این ارزش افزوده ، بخش کارگری تولید پوشاک را به کشورهایی مانند چین منتقل می‌کند. اما در کشوری مانند ایران که درآمدهای نفتی اساس اقتصاد را تشکیل می‌دهد، پوشاک (که تولید آن نیازمند تکنولوژی خاص و پیچیده‌ای نیست) ودارای ارزش افزوده فراوان است در ازای فروش نفت وارد کشور می‌َشود.
اجازه دهید به این موضوع هم اشاره کنم که در زمینه تولید سایر تجهیزات جانبی پوشاک، چندان به روز نیستیم در حالیکه وزارت صنعت و یا نهادهای تصمیم ساز در این حوزه می‌تواند قابلیتی به وجود آورند و یا مشوق‌هایی فراهم کنند که کارخانه‌های تولیدی این بخش، توانمند و بروز شوند و به رفع نیاز واحدهای تولید پوشاک بپردازند و در ادامه، شرایط برای واردات محصولات مشابه به کشور را سخت‌تر کنند.
به‌اعتقاد من درصورت عدم تجدید نظر در قوانین و روند کنونی در حال حاضر سمت و سوی قوانین کشور به سمتی پیش می‌رود که تولیدکنندگان به بدهکاران بزرگ تبدیل می‌‌شوند و تولید هیچ‌گونه توجیه اقتصادی نداشته باشد. تمام حمایت دولت باید به سمت هدایت واحدهای کوچک به تولید صنعتی صورت گیرد. در بخش صنعت سخت‌گیری‌های بسیاری در مورد واحدهای صنعتی اعمال میشود.
یکی از همکاران حدود 28 میلیون تومان بابت عدم رعایت قوانین رفاهی محیط کارگری جریمه شد و به دلیل عدم پرداخت به‌موقع این مبلغ ، حکم جلب وی (کارفرما) صادر شد. همین شخص علی رغم رانت‌خواری‌ها و کسب سودهای بادآورده، در مسیر صحیح به زندگی سالم و کسب درآمد حلال می‌پرداخت و به اصطلاح «با چنگ و دندان» بدهی ماشین‌آلات خود را با اختلاف ارزی چندین برابر شده بود را تأمین می‌کرد اما بدلیل یک سهل انگاری و نه با پیامد آسیب عمومی ، مانند خلافکاران با وی رفتار شد. در حالیکه روش‌های منصفانه بسیاری برای برخورد با چنین تولیدکننده‌ای (که دغدغه حفظ اشتغال کارگران و ادامه تولید را دارد)، وجود داشت.
چنین مواردی اشتباهات مکرری است که تولیدکننده را به یک انسان خسته و زیان‌دیده تبدیل می‌کند، از سوی دیگر، افکار عمومی با مشاهده بی‌عدالتی در حق تولیدکنندگان، نسبت به تولید و کارآفرینی نگرش منفی و نادرستی پیدا می‌کند و سال‌های متمادی به طول خواهد کشید تا دیدگاه مردم نسبت به این موضوع مثبت شود؛ درحالیکه تولید، ارزشمندترین فعالیت هر جامعه‌ای است و تولیدکنندگان باید مورد تکریم مردم قرار گیرند. چند سال و چند نسل به طول می‌انجامد تا در ذهن کودکی، تصویر و الگو مناسب نسبت به تولیدکننده یا صنعتگر به‌وجود آید.
در استانبول ترکیه، هر هفته از شنبه بازار تا جمعه بازار در مناطق مختلف شهر برگزار میشود و در چندین نقطه متفاوت، گروه‌های مختلف به ارائه محصولات متنوع پوشاک می‌پردازند. فعالیت فروشندگان به‌صورت کنترل شده و تحت نظارت اتحادیه‌ها و نهادهای ذیربط پوشاک، در اختیار مردم قرار می‌گیرد.
در کشورهای پیشرفته‌تر وضعیت کمی متفاوت است به این صورت که خارج از شهر، فروشگاه‌های دائمی وجود دارد و تمام برندها، اجناس ارزان قیمت و خارج فصل خود را در این فروشگاه‌ها عرضه می‌کنند. چرا در ایران عرضه اجناس ارزان و خارج از فصل و یا بی‌کیفیت ، بدون نظارت از طریق نمایشگاه‌های عرضه مستقیم کالا و دست فروشی ها، کاری سهل‌الوصل است و یک موازی‌کاری بزرگ برای تولیدکنندگان معتبر پوشاک و یا خرده فروشان پوشاک به وجود آمده است؟ این امکان وجود دارد به‌صورت مقطعی، فروشگاه‌هایی برای اقشار کم‌درآمد راه‌اندازی شود تا به خرید مایحتاج خود به قیمت مناسب بپردازند.
شاید باورتان نشود اما برای مراکز عرضه مستقیم ، یکسری از منفعت طلبان برنامه‌ریزی بسیار پرسودی مدنظر قرار داده‌اند به این معنی که کالاهای بسیار بی‌کیفیت را تولید یا به‌صورت استوک وارد می‌کنند و در این مراکز به فروش می‌رسانند.
تداوم این وضعیت ما را به چشم‌انداز روشنی هدایت نمی‌کند. در بازارهای هفتگی استانبول که مورد اشاره قرار گرفت؛ حتی یک قطعه پوشاک خارجی وجود ندارد و تمام اجناس تولید ترکیه است. اما دستفروشان ایرانی فقط توزیع‌کننده محصولات چینی هستند و هیچ نظارتی بر عملکرد آنان وجود ندارد. در حالیکه یکی از وظایف سازمان حمایت از حقوق مصرف‌کننده باید این باشد که کالای تولید شده با محتوای داخل بروشور محصول، همخوانی داشته باشد تا حقوق مصرف‌کننده تأمین شود. سازمان حمایت چه تلاشی در این راستا انجام داده است؟
*نساجی امروز:در زمینه طراحی مد و لباس چگونه عمل کرده‌ایم؟
در حوزه مد و فشن، روزگاری فردی که لباس آستین کوتاه به تن داشت، با اسپری رنگ، دستانش را رنگ می‌کردند، نه افراط آن زمان و نه تفریط این زمان که مردم در خیابان‌ها، لباس‌های نامناسب و مغایر با اصول فرهنگی کشور بر تن دارند.
از یک‌سو استفاده از ساپورت در جامعه فراوان است اما از طرف دیگر، اداره اماکن، واحدهای فروشگاهی را به‌دلیل نپوشاندن جوراب بر پاهای مانکن، جریمه نقدی می‌کند! در این شرایط صحبت از انقلاب فرهنگی به میان می‌آید.
آیا هنوز به سطحی نرسیده‌ایم که عزم ملی در مورد تولید پوشاک با توجه به موازین و شعائر دینی و فرهنگی خود داشته باشیم؟ می‌توان در زمینه مد و فشن، با دنیا ارتباط برقرار کنیم اما از خاستگاه اجتماعی، تاریخی و فرهنگی خود در زمینه پوشاک غافل نشویم. به تازگی مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران ، تفاهم‌نامه همکاری با انستیتو‌های مد فرانسه و ایتالیا منعقد کرده که منجر به برگزاری دوره های تخصصی در دانشگاه گردیده است که در صورت حمایت و تداوم ، آغازگر چشم‌انداز امیدوار‌کننده‌ای است.
مطلب دیگر اینکه ضعف تفکری ماست که معماران ایرانی برگرفته از یکسری مظاهر غربی، ساختمان‌هایی طراحی می‌کنند و به تدریج شهر مملو از ساختمان‌هایی غرب‌مآبی میشود که هیچ تناسبی با ساختمان‌سازی ایرانی ندارد همین اتفاق در زمینه طراحی مد و پوشاک کشور نیز رخ داده است، بسیاری از پوشاک طراحی و تولید شده دارای مضامین ایرانی نیستند و نسخه کاملاً کپی شده از محصولات سایر کشورها هستند.
متأسفانه در حال حاضر رسانه‌های خارجی بر افکار و سلایق مردم ما مسلط شده‌اند. برای مثال ترکیه یک سریال تلویزیونی چندین قسمتی می‌سازد. حامیان مالی این سریال، تولیدکنندگان مبلمان، لوازم خانگی، پوشاک و معماران ساختمان و غیره هستند و در عنوان‌بندی انتهایی تمام فیلم‌ها و سریال‌ها، اسامی برندهای مختلف درج میشود.
در این سریال‌های چندین قسمتی جذاب و پرماجرا، محصولات برندها به‌طور ناخودآگاه به بیننده القاء میشود و شخصیت های سریال لباس‌هایی بر تن دارند که در فروشگاه‌های ترکیه وجود دارد. مخاطبان به‌طور غیرمستقیم با سریال‌ها ارتباط برقرار می‌کنند و در ذهنشان محصولات برندهای مختلف نهادینه میشود، به‌همین دلیل زمانی که به فروشگاه‌های سطح شهر می‌روند، نخستین انتخابشان همان کالاهایی است که در سریال‌ها دیده‌اند.
تولیدکنندگان پوشاک ترکیه نه تنها این تبلیغ غیرمستقیم را در کشور خود با موفقیت رواج داده‌اند و به سودهای سرشاری هم رسیده‌اند بلکه در کشورهای همسایه نیز این سریال‌ها را نمایش می‌دهند و به‌طور همزمان، محصولات خود را روانه فروشگاه‌های این کشورها می‌کنند. آیا افکار عمومی مردم ایران از طریق رسانه های داخلی درگیر برندها و محصولات ایرانی شده است یا مد و کالای خارجی را از طریق مشاهده در شبکه‌های ماهواره‌ای و ... در ذهن مخاطبان نهادینه میشود؟
*نساجی امروز:با توجه به سابقه فعالیت در صنعت پوشاک، سریع‌ترین راهکار نجات این صنعت را در چه مورد یا مواردی می‌دانید؟
راه‌های ارتباط با دنیای آکادمیک این صنعت و ارتباط با راهکارهای مد وفشن باید باز شود. ارتباط با دنیای آکادمیک صنعت باعث ارتقای بهره‌وری میشود و ارتباط با مد و فشن دنیا باعث میشود که بر خلاف مسیر متداول و استاندارد دنیا حرکت نکنیم. برای مثال اگر بهعنوان تولیدکننده از رنگ روز دنیا در محصولات خود استفاده کنیم منافاتی با فرهنگ، اصول عقیدتی و اجتماعی کشور ما ندارد و همگام با یکپارچگی دنیا پیش رفته‌ایم.
مطلب دیگر اینکه دولت باید سازمان‌دهی عزم ملی و عمومی داشته باشد و اگر کشوری قادر به تأمین پوشاک داخلی خود نباشد، صنعتش به هیچ‌عنوان چشم‌اندازی روشنی برای پیشرفت نخواهد داشت. نگاهی به انقلاب‌های صنعتی در دنیا نشان می‌دهد که تمام کشورها به خودکفایی در صنعت نساجی و پوشاک رسیده‌اند و سپس صنایع دیگر را توسعه‌داده‌اند. زمانی که تفکر مشخصی در حوزه نساجی و پوشاک نداشته باشیم چشم‌اندازی برای رشد سایر صنایع وجود ندارد.
*نساجی امروز:مطلب نهایی
حرکت مافیایی برای بقا و یا بی‌قانونی های رواج یافته در جامعه بدترین شیوه‌ای است که یک تولیدکننده می‌تواند انجام دهد. به این صورت که یک کار غیرقانونی را برای حداقل بقا انجام دهد که از مضامین مجرمانه است. پیشنهاد می شود دولت به جای تزریق منابع مالی با سود سرمایه‌ای هنگفت ، باید قوانین و مقررات ضدتولید را اصلاح نماید، هزینه‌های تبلیغات تولید ملی را کاهش دهند تا تولیدکنندگان ایرانی بتوانند توسط مصرف کنندگان دیده شوند.
مطلب پایانی اینکه امیدوارم از خوابی که سال‌هاست در آن هستیم و همه می‌دانند خوابند و از آن لذت می‌برند، سرانجام بیدار شویم. متأسفانه مسئولین تاثیرگذار در حوزه تولید پوشاک در خواب هستند و چون این رویا شیرین و گوارا می نماید، تمایلی به بیدار شدن ندارند ؛ تولیدکنندگان هم در سرگردانی و مستاصل از عدم کفایت و ثبات قوانین و سیاست‌ها ، خود را به خواب زدند و تمایلی برای بیداری ندارند.