تولید کنندگان نساجی از دولت خواسته اند تا در رابطه با افزایش مداوم جریان واردات کالاهای نساجی، قانونمندی بیشتری را اعمال کند. افزایش واردات، نتیجه تشکیل انجمن اقتصادی آسه آن(AEC) در آغاز سال 2016 می باشد.
انجمن اقتصادی آسه آن زیربنای تولید و تک بازاری را در میان کشورهای عضو آسه آن ایجاد کرده است که به موجب آن منسوجات و کالاهای وابسته می توانند به صورت آزاد بین کشورهای منطقه وارد و صادر شوند. البته فعالان عرصه نساجی در اندونزی عقیده دارند که منشا بسیاری از منسوجات وارد شده از کشورهای به گزارش سایت نساجی امروز، عضو آسه آن (که معاف از مالیات بر واردات هستند)، در واقع از کشورهای غیر عضو است.
به گزارش سایت نساجی امروز، واردات محصولات نساجی نسبتا ارزان به تولید کنندگان داخلی صنعت نساجی فشار می آورد، صنعتی که خود با مشکلات داخلی و خارجی درگیر است. با آغاز اجرای توافقنامه تجاری آزاد چین آسه آن در ژانویه 2010، بازار اندونزی شاهد رشد شدیدی در واردات منسوجات ارزان قیمت از چین بوده است. ضمنا تولید کنندگان نساجی اندونزی با مشکلاتی نظیر بالا بودن بهای گاز در کشور و وابستگی شدید صنایع نساجی به واردات مواد اولیه خام از کشورهای خارجی، قادر به رقابت در سطح جهانی نیست چون به دلایل ذکر شده هزینه های تولید آن بالاست به ویژه در هنگام کاهش ارزش روپیه.
به گفته رییس یکی از کمپانی های نساجی اندونزی، انجمن اقتصادی آسه آن حتی نه ماه پس از آغاز به کار خود نیز با چالش هایی روبرو بوده است، چالش هایی که به دلیل بحث بر سر منشا کالای وارد شده به چارچوب های قانونی مربوط می شوند.
به گزارش سایت نساجی امروز،بسیاری از محصولات نساجی وارد شده به اندونزی از کشورهای عضو آسه آن در واقع در کشورهای غیرعضو تولید و سپس به اندونزی فرستاده می شوند. این بدان معناست که تولیدکنندگان داخلی نه تنها باید با منسوجات چینی و منسوجات کشورهای عضو آسه آن رقابت کنند بلکه تولیدکنندگان نساجی در کشورهای خارج از این مناطق نیز رقیب آن ها محسوب می شوند.
دبیرکل انجمن نساجی اندونزی، ارنویان ایسمی اضافه کرد که نفع بردن کشورهای غیر عضو از تجارت آزاد درون منطقه ای، نقض قوانین از سوی انجمن است و در نتیجه مسوولان باید از صنایع نساجی داخلی حمایت کنند.
در کل مالیات بر واردات کالاهای وارداتی 15% است (به جز در زمان وجود توافقنامه تجاری).
محصولات نساجی برای آن که در چارچوب کالاهای معاف از مالیات قرار بگیرند لازم است تا دو شرط را برآورده کنند:
1)پارچه باید در کشورهای عضو آسه آن تولید شده باشد
2)دوخت آن هم باید در همان کشور انجام شده باشد. البته بعضی از کشورهای عضو، پارچه را از یک کشور خارجی وارد می کنند و تنها دوخت آن در کشور عضو انجام و سپس به اندونزی فرستاده می شود. این کار مغایر با قوانین است.
ارزش محصولات نساجی وارد شده به اندونزی در سال 2015 از کشورهای تایلند، ویتنام و سنگاپور به ترتیب 6/341، 4/227 و 2/65 میلیون دلار بوده است. سنگاپور به طور خاص یکی از کشورهای صادر کننده است که محصولات نساجی آن در کشورهای غیر عضو تولید می شود.
به گزارش سایت نساجی امروز،اندونزی یکی از بزرگ ترین تولیدکنندگان نساجی در جهان می باشد اگرچه با چین که مهم ترین کشور در این زمینه است، فاصله زیادی دارد. اندونزی قصد دارد صادرات نساجی کشور را افزایش دهد؛ در سال 2015، 21/1% تولید ناخالص داخلی اندونزی به بخش نساجی اختصاص داشت. در حال حاضر حدود سه میلیون اندونزیایی در صنعت نساجی این کشور مشغول به کار هستند که این یعنی صنایع نساجی نقش مهمی در اشتغال زایی نیز ایفا می کند.