صنعت پوشاک کودک و نوجوان شرایط برابر با بنگلادش می خواهد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، احمد صادقی قهرودی در گفتگو با رادیو اقتصاد افزود: در صورت برنامه ریزی مناسب در تولید پوشاک کودک و نوجوان می توان آینده ای روشن را برای این عرصه رقم زد.

وی اظهار داشت : در تعریف گروه سنی، در یک بخش نوزادان تا بچه های دو ساله وبخش دیگر نیز از دو سال تا شش سال را در بر می گیرد، علاوه بر این تا هشت سال نیز در رده سنی کودک قرار می گیرد.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با بیان اینکه گروه سنی نوجوان نیز در یک بخش از 8 تا 12 سال و در بخش دیگر 12 تا 16 سال را شامل می شود، ادامه داد: در مجموع از صفر تا 16 سال گروه سنی کودک و نوجوان را تشکیل می دهد.

وی افزود: بیشترین میزان مصرف پوشاک در این عرصه را نوزادان به خود اختصاص داده اند چرا که لباس نوزاد از نظر بهداشتی باید سریع‌تر عوض شود و بازار مطلوبی در این بخش فراهم شده است.

صادقی قهرودی مشکلات تولید لباس کودک و نوجوان را مشکلات ساختاری دانست و گفت: مشکلات دیگر تولید لباس این عرصه تولید غیرانبوه پوشاک کودک و نوجوان است.

وی درباره مشکلات ساختاری گفت : به عنوان مثال اگر در یک کارگاه تولیدی پوشاک پنج نفرکارگر مشغول به کار باشند کارفرما از بیمه معاف است اما اگر تعداد کارگران به شش نفرو بیشتر افزایش یابد کارفرما باید حق بیمه 30 درصدی را پرداخت کنند.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با تاکید بر اینکه باید زمینه ای فراهم شود تا تولید کنندگان بزرگ انگیزه تولید انبوه را به دست آورند، خاطرنشان کرد: در صورت تحقق این امر بازار مطلوبی برای تولید کنندگان انبوه پوشاک کودک و نوجوان فراهم خواهد شد.

وی افزود: اگر دولت در سه سال آینده مشکلات تولید کنندگان عرضه پوشاک کودک و نوجوان را رفع کرده و شرایط برابر ایجاد کند تولید کنندگان انبوه نیز انگیزه تولید انبوه را به دست خواهند آورد و تولید داخلی با کیفیتی را روانه بازار می کنند.

صادقی قهرودی از واردات پوشاک از طریق مبادی رسمی استقبال کرد و گفت : با توجه به اینکه واردات از طریق مبادی غیررسمی به صورت قاچاق پرداخت بیمه، ارزش افزوده و عوارض ندارد درنتیجه کالا برای قاچاقچیان ارزان تمام می شود همین عامل باعث شده محصول تولیدکنندگان داخلی به دلیل قیمت تمام شده بیشتر مورد رغبت مردم واقع نشود.
وی ادامه داد: علاوه بر این با عرضه پوشاک قاچاق، عرضه کنندگان به آسانی نسبت به فروش آن در سطح بازار مبادرت می کنند به طوری که هیچ‌گونه نظارت بر توزیع از سوی فروشندگان پوشاک کودک و نوجوان وجود ندارد و فروشگاه فروشندگان کالای قاچاق تعطیل نشده است.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران اظهار داست: تعطیلی واحدهای صنفی که کالای قاچاق به فروش می‌رسانند زمان‌بر بوده و باید از طریق مبادی قانونی انجام شود.

وی با تاکید بر اینکه قیمت تمام شده و امنیت اقتصادی برای تولیدکنندگان عرصه پوشاک کودک و نوجوان بسیار مهم است، افزود: در صورت برابر شدن شرایط برابر، اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران می‌تواند نیاز بازار را به خوبی پاسخ دهد.

صادقی قهرودی با بیان اینکه هم اکنون در کشورپوشاک کودک و نوجوان با کیفیت تولید می شود اما سهم کمتری از بازار را به خود اختصاص داده است، گفت: با توجه به اینکه دولت با مشکل ایجاد اشتغال در سطح کشور روبرو بوده بنابراین در عرصه تولید پوشاک کودک و نوجوان می‌تواند اشتغالزایی مطلوبی راایجاد کند به طوری که با از میان برداشتن موانع این عرصه می‌توانند گام‌های ارزنده ای را در رفع بیکاری بردارد.

وی یادآور شد: با توجه به اینکه بخش تولید پوشاک کودک و نوجوان نیازمند بهره گیری از کارگران بسیاری بوده بنابرین پرداخت حق بیمه 30 درصدی از سوی کارفرمایان مقرون به صرفه نبوده و قیمت تمام شده را افزایش می دهد همچنین توان تولید کننده نیز برای به کارگیری نیروی بیشتر کاهش می یابد و در این راستا شرایط رقابتی برای تولیدکنندگان ایرانی با محصولات خارجی به وجود نخواهد آمد.

عضو دیگر هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک نیز در ادامه اظهار داشت: برای تولیدکنندگان پوشاک عرصه کودک و نوجوان با وجود واردات قانونی و رسمی وجود ندارد اما قاچاق به دلیل قیمت تمام شده پایین تر مانع سودآوری تولیدکنندگان داخلی می شود.

سیاوش اسماعیل پور افزود: علاوه بر این عرضه محصولات بهای تمام شده برای فروشگاه داران را بالا برده و این خود عاملی برای فروش کالای خارجی و قاچاق به دلیل داشتن ارزش افزوده بالا از سوی آنها می شود چراکه کالای داخلی از ارزش افزوده بالایی برخوردار نبوده و سود کمتری را نصیب فروشندگان می کند.
این تولیدکننده پوشاک کودک و نوجوان همچنین ادامه داد: فروش کالای خارجی از سوی فروشندگان ریشه در عدم فرهنگ سازی برای استفاده از کالای ایرانی در جامعه دارد به طوری که به درستی فرهنگ استفاده از کالای ایرانی در کشور به نحو مطلوبی ترویج نشده است.

وی خاطر نشان کرد: عرضه کالاهای بی‌کیفیت از سوی برخی از تولیدکنندگان طی سال‌های گذشته سبب ایجاد نوعی بی اعتمادی در مردم برای استفاده از کالای ایرانی شده همین مسئله باعث شده تا فاصله ای میان تولیدکننده و مردم به عنوان مصرف کننده ایجاد شود و مردم از خرید کالای ایرانی امتناع کنند.

عضو دیگر هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک اظهار داشت : تولیدکنندگان ایرانی سهم بسیار اندکی از بازار دارند به طوری که در عرصه پوشاک کودک و نوجوان سهم کمتر از پنج درصد را به خود اختصاص داده اند.

وی با بیان اینکه تولید کنندگان پوشاک کودک و نوجوان نمی توانند به راحتی مواد اولیه مورد نیاز خود را از خارج از کشور تامین کنند و این مهم باعث شده هزینه تمام شده بالایی به آنها تحمیل شود، گفت: عدم تولید پارچه های نساجی با کیفیت مطلوب سبب شده تولید کنندگان پوشاک کودک و نوجوان به استفاده از محصولات خارجی به ویژه در تولیدات مجلسی و پوشاک خاص روی بیاورند.
اسماعیل پور بیان داشت: در این چارچوب باید حجم سفارش تولید مواد اولیه بالا باشد که تولیدکنندگان توانایی تولید آن را ندارند همچنین نداشتن فروش بالا و مطلوب برای تهیه مواد اولیه از داخل خود عاملی برای استفاده از مواد اولیه خارج وارداتی جهت تولید پوشاک کودک و نوجوان می‌شود.

وی اظهار داشت: بنابر این باید مقداری از مواد اولیه مورد نیاز در صنعت پوشاک کودک و نوجوان از خارج از کشور وارد شود این عوامل سبب شده تا تولید کنندگان در تولید کالای داخلی نسبت به تولید کنندگان خارجی عقب بمانند چراکه ظرافت ها و طراحی های مورد نظر تعداد زیادی از آنها در داخل از کشور وجود ندارد.
این عضو دیگر هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک گفت : دولت نیز هیچ گونه حمایتی از تولیدکنندگان نمی‌کند اگر دولت در راستای حمایت از تولید کنندگان شرایطی را ایجاد کند تاسطح برابر با تولیدکنندگان کشورهایی مانند ترکیه به وجود آید علاوه بر داخل صادرات موثری نیز وجود خواهد داشت.

وی با تاکید بر اینکه هم اکنون روند تولید نسبت به سالهای گذشته نزولی بوده است، یادآور شد: هم اکنون کیفیت محصولات ایرانی نسبت به محصولات ترک پایین تر نیست اما قیمت تمام شده بالاتر بوده و سود ارزش افزوده بیشتری عاید تولیدکنندگان ترکیه ای شده است عامل دیگر در کاهش تولید داخلی نداشتن طراحی و دیزاین مطلوب بوده به طوری که به آسانی نمی‌توان نسبت به واردات آن اقدام کرد و باید از کشورهایی مانند ترکیه و چین این طراحی ها وارد کشور شود.