رئیس اتحادیه کالای خواب :قاچاق کلمه ای عامه پسند شده است

این روزها انواع جدیدی از بالشت به بازار آمده که مخصوص قرار دادن دور گردن، زیر سر، بین زانوها و حتی بالشت های مختص دوران بارداری است یعنی از بالشت تنها بعد استفاده از آن به عنوان کالای خواب مدنظر نیست بلکه به عنوان کالایی درمانی نیز از آن استفاده می شود که افراد خواب بهتری داشته و بعضی از دردهای موضعی مربوط مفاصل شان هم برطرف شود.

حسین قدیانی، رئیس اتحادیه کالای خواب معتقد است این بالشت ها بعد درمانی دارند و هرکسی بضاعت خرید چنین بالشت هایی را ندارد. برای بررسی بیشتر این بازار و روشن شدن ابعاد خریدوفروش آن با وی به گفت و گو نشسته ایم.

قاچاقی در این حوزه نداریم

قدیانی بالشت های طبی را چنین تعریف می کند: بالشت های طبی در اصطلاح صنف ما به بالشت هایی گفته می شود که مموری فوم هستند، به این صورت که وقتی بالشت زیر سر قرار می گیرد حالت گردن را به خود می گیرد،  به این گونه بالشت ها بالشت هوشمند نیز اطلاق می شود.

وی ادامه می دهد: این بالشت های طبی در بازار انواع و اقسام متفاوتی دارند و در شکل ها و سایزهای متفاوت عرضه می شوند. اما اینکه آمار تولید در این حوزه به چه صورت است اطلاع دقیقی در دست نیست.

این مقام مسئول در رابطه با میزان واردات این نوع بالشت ها می گوید: این بالشت ها فرآیند پیچیده ای برای تولید ندارند مواد اولیه و اصلی آن اسفنج است که بسیاری از کارخانه های ایران هم می توانند آن را تولید کنند. شاید 15 تا 20 درصد در این بخش نیازمند واردات باشیم.

وی در رابطه با مشتریان این نوع بالشت ها می گوید: نظر من این است که این بالشت ها بیشتر بعد درمانی دارند و تا کسی دچار گردن درد نشود سراغ این بالشت ها نمی رود.

قدیانی در پاسخ به این سوال که آیا قاچاق مشکل عمده این صنف نیز محسوب می شود یا خیر می گوید: در واقع کلمه قاچاق یک کلمه عامه پسند شده است که همه از آن استفاده می کنند؛ گرچه این صنعت یک صنعت و تکنولوژی خاصی است اما 80درصد نیازهای موجود بازار ایران را خود تولیدکنندگان ایرانی می توانند تأمین کنند،  به همین جهت با قاچاق خاصی در این حوزه رو به رو نیستیم.

وی ادامه می دهد: توانایی مردم برای خرید چنین کالاهایی تا سقف 150 هزار تومان است و بیشتر کسانی به خرید این بالشت ها روی می آورند که دچار عارضه ای شده باشند یا اینکه دیگر توانایی تحمل دردهای ناشی از گردن را نداشته باشند. در واقع استفاده از چنین بالشت هایی برای عموم مردم مرسوم نیست.

هرکسی توان خرید این بالشت ها را ندارد

وی در رابطه با مهم ترین مشکل این صنعت می گوید: بزرگ ترین مشکل ما این است که بخش زیادی از بالشت هایی که در ایران تولید می شود به عنوان جنس خارجی برچسب زده و فروخته می شوند. به طور مثال یک بالشت تولید داخل که 100تا 130 هزار تومان قیمت دارد تفاوتی با نوع خارجی خود ندارد که مردم بخواهند 200تا 250هزار تومان برای جنس خارجی آن هزینه کنند.

وی با بیان این جملات می افزاید: حدود 70درصد بالشت هایی که در ایران تولید می شود به اسم بالشت های خارجی بسته بندی شده و به بازار عرضه می شود.

رئیس اتحادیه کالای خواب در رابطه با صادرات این حوزه می گوید: در مورد بعضی اقلام مثل تشک، صادراتی به کشورهای حوزه خلیج فارس صورت می گرفت اما متأسفانه آمار دقیقی در دست نیست.

قدیانی همچنین در رابطه با مواد اولیه این نوع بالشت ها می گوید: مواد اولیه این بالشت ها وارداتی است و بیشتر از کره جنوبی و کشورهای اروپایی وارد می شود. در رابطه با بازار فروش این محصولات نیز باید بگویم بازار فروش این بالشت های طبی در فروشگاه های کالای خواب است اما استثنائا برخی داروخانه ها که تجهیزات پزشکی هم عرضه می کنند به فروش این بالشت ها پرداخته اند.

وی ادامه می دهد: بالشت های طبی جزو کالای خواب محسوب می شوند و مردم باید از فروشگاه های کالای خواب این نوع بالشت ها را تهیه کنند.

عرضه این نوع کالاها در تخصص داروخانه ها نیست هرچند ممکن است این مراکز قیمت های نامتعارفی نیز برای فروش دریافت کنند.

رئیس اتحادیه کالای خواب با بیان این جملات می افزاید: نه تنها فروشندگان بلکه تولیدکنندگان این بالشت های طبی نیز زیر نظر ما فعالیت می کنند،  اگر خریداران می خواهند از کالای خریداری شده خود مطمئن باشند باید از فروشگاه های کالای خواب این نوع بالشت ها را تهیه کنند.

سرمایه اولیه و مجوزها

اگر شخصی بخواهد در این حوزه سرمایه گذاری کند می تواند از واحدهای خدماتی مثل خیاطی یا پارچه بافی استفاده کند، اما اگر بخواهد صفر تا صد این محصول را خود تولید کند و پیمانکار نداشته باشد به 3 تا 4هزار متر فضا برای تولید نیاز دارد.

همچنین سرمایه اولیه برای شروع با احتساب خرید دستگاه ها حداقل 2 میلیارد تومان است. دستگاه ها و ماشین آلات مورد نیاز این صنعت به جهت اینکه با تکنولوژی روز تغییر می کنند در کمترین حالت به 600 میلیون سرمایه نیاز دارد. برای فعالیت در چنین بعدی وجود نیروی کار 200 نفری ضروری به نظر می رسد.

برای گرفتن مجوز تولید در ابتدا باید به وزارت صنایع مراجعه کرد. اخذ مجوز از وزارت بهداشت در گذشته اجباری بوده، اما چندسالی است که اختیاری شده  است. محصولات تولیدی این حوزه نیز تا حدی به اتحادیه کالای خواب مرتبط می شود و فروشندگان این نوع بالشت ها باید به این صنف برای گرفتن مجوز مراجعه کنند.

ریسک و تهدیدها

یکی از مهم ترین تهدیدهایی که این صنف همانند تمامی اصناف با آن رو به رو است موضوع قاچاق است. این قاچاق عمدتا از کشور چین و ترکیه صورت می گیرد. اخیرا اقدام مناسبی که در این حوزه صورت گرفته بحث مبارزه با کالای قاچاق است و همین امر سبب شده حدود 60 تا 70 درصد قاچاق در این حوزه کم شود. مانع تراشی های اداراتی مثل اداره های بیمه و دارایی یکی دیگر از مشکلاتی است که تولیدکنندگان این حوزه با آن روبه رو هستند.

مهم ترین فرصتی که سرمایه گذاری در این حوزه برای سرمایه گذار خواهد داشت، بازار مناسب این کالا در سال های اخیر است. مصرف کنندگان داخلی ترجیح می دهند از محصولات طبی ایرانی استفاده  کنند. دلیل این امر وجود گارانتی و تنوع محصولات ایرانی است. همین امر و وجود شرکت های تولیدی محدود در این حوزه باعث شده این حوزه  یکی از فرصت های سرمایه گذاری خوب تلقی شود.