اگرچه بخشی از پوشاک مورد نیاز نسل جوان ایرانی توسط کارگاه‌های کوچک و تعدادی از کارخانه صنعتی تهیه می‌شود اما تولید در مقیاس واردات هنوز نتوانسته جوابگوی مصرف موجود باشد.
به گفته کارشناسان بازار، حلقه مفقوده در صنعت پوشاک ایران برندسازی است. اگر تولید‌کننده ایرانی با توجه به تعرفه‌های بالای واردات پارچه بتواند محصولی را در حد استاندارد تولید کنند جای تقدیر دارد اما برای برندسازی نیاز به حمایت دولت است. دولت باید تولیدکنندگان برتر را شناسایی کند و به آنها تسهیلاتی جهت برندسازی ارائه دهد.
لازم هم نیست که دولت پولی خرج کند. در حال حاضر سرمایه‌های سرگردانی در بخش خصوصی وجود دارد که دولت می‌تواند آنها را به سمت برندسازی سوق دهد.
به گزارش اقتصادآنلاین ، در حال حاضر تولید‌کننده ایرانی با سهم 35 درصدی در تامین پوشاک جامعه و با مشکلات بسیاری که دارد، برای بقا و ماندن در عرصه تولید تکاپو می‌کند اما اگر بتوان به تولیدکنندگان کمک کرد که محصولات خود را راحت‌تر و با هزینه کمتری به دست مصرف‌کننده برسانند، فضا را برای عرضه کالای خارجی تنگ کرده‌ایم. کارشناسان معتقدند فروش صحیح در بازارهای داخلی نوعی صادرات است چراکه برطرف کردن نیازهای داخلی با محصولات تولید داخل، مانع از خروج ارز برای واردات کالاهای خارجی می‌شود.
تمام استانداردهای جهانی در تولیدات پوشاک مدنظر قرار گیرد
ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران
تولیدکنندگان پوشاک در کشور باید مورد حمایت قرار گیرند و با فضای ایجاد شده پس از تحریم‌ها، توسط دولت به آنها کمک شود تا بتوانیم به تولید پوشاک برای مصرف و نیز صادرات حمایت‌های لازم را داشته باشیم.
برای رقابت با تولیدکنندگان خارجی و برای اینکه بتوان در کشور و جهان حرفی برای گفتن داشت و از همه مهم‌تر برای پاسخگویی به نیاز بازار ضرورت دارد که تمام استانداردهای جهانی در تولیدات پوشاک در ایران به عنوان اولویت مدنظر قرار گیرد.
از سوی دیگر برای اینکه شرایط برای حضور بیشتر تولید‌کننده داخلی مهیا شود، بخشی از پوشاک که قرار است در ایران عرضه شود، باید علاوه بر رعایت استانداردهای مربوط به بومی‌سازی، هویت ایرانی اسلامی را کنار خود داشته باشد و طراحی‌ها بر این اساس انجام شود. بخش دیگر نیز که مربوط به صادرات است، باید براساس استانداردهای جهانی و براساس حضور در بازارهای بین‌المللی مدنظر قرار گیرد.
تولید‌کننده داخلی در میان برندهای درجه سوم برای بقا دست‌وپا می‌زند
کامبیز مروت‌جو، نایب‌رئیس اتحادیه تولید‌کننده پوشاک
در حال حاضر حضور برندهای درجه سوم ترکیه‌ای در بازار بزرگ‌ترین مشکل تولید پوشاک است و حضور برندهای درجه سوم و تقلبی نه‌تنها از قبل کمتر نشده بلکه بیشتر هم شده و این حرکت بازار داخلی را به‌هم می‌ریزد.
مخالف واردات و رقابت با برندهای خارجی نیستیم اما به‌شرطی که برندهای خوب وارد بازار شود، برندهای درجه سوم مانند اجناس خود را با هزینه پایینی تولید می‌کنند و بعد آن را در بازار ایران به فروش می‌رسانند بنابراین تولید‌کننده داخلی نمی‌تواند به‌دلیل گران تمام شدن هزینه تولیدش با چنین برندهایی رقابت کرده و برای بقا در بازار دست‌وپا نزند.
این در حالیست که تولید و عرضه پوشاک باکیفیت بیش از گذشته رونق گرفته و مردم تولیدکنندگان بنام ایران را بر پوشاک خارجی ترجیح می‌دهند. سرانه مصرف پوشاک در ایران بالاست و با توجه به این ظرفیت باید تلاش و حمایت کرد تا تولیدکنندگان داخلی بتوانند از این ظرفیت مناسب بازار بهره برده و سهم خود را از تامین نیاز بازار بالاتر ببرند. بهتر است شرایطی فراهم شود تا به‌جای واردات پوشاک تولید شده این برندها با کارخانه‌های داخلی وارد مذاکره شوند و تولید خود برای بازار ایران را به داخل کشور منتقل کنند.
همچنین رکود دامن بازار پوشاک را فرا گرفته و تنها در زمانی تولید بهتر می‌شود که اعیادی در پیش‌رو داشته باشیم اما در زمان‌های عادی تولید حتی به نسبت سال قبل کاهش هم داشته است. گاهی می‌شود که یک مغازه سه روز فروشی نداشته و به‌اصطلاح دشت نمی‌کند، درحالی فروش کاهش یافته که هزینه‌های تولید به نسبت بالاتر رفته است و ما نمی‌توانیم حتی یک درصد روی قیمت اجناس خود بیفزاییم؛ دلیلش هم این است که مردم پول و توان خرید ندارند.
تحقق صادرات ۷۰ میلیون دلاری از پیش‌بینی 12 میلیارد دلاری
محمدجواد صدق‌آمیز، مدیر مرکز پژوهش‌های اتحادیه صنف پوشاک تهران
با توجه به اینکه سرانه مصرف پوشاک ایرانی‌ها قابل توجه است اما در این میان ۳۵ درصد نیاز بازار توسط تولیدکنندگان داخلی تامین می‌شود. یعنی از تمام ظرفیت‌ها در این بخش استفاده نمی‌شود چراکه باید بتوانیم حداقل ۷۰ درصد سرانه مصرف ایرانی‌ها در بخش پوشاک را به خود اختصاص دهیم.
قابل توجه است که سرانه مصرف پوشاک ایرانی‌ها در سال ۱۵ میلیارد دلار است و این در حالیست که ظرفیت صادرات پوشاک ایران در سال، ۱۲ میلیارد دلار پیش‌بینی شده اما در این بخش تنها موفق به صادرات ۷۰ میلیون دلاری بوده‌ایم.
چین، آمریکا، ژاپن و آلمان به‌ترتیب بزرگ‌ترین وارد‌کنندگان و صادرکنندگان پوشاک در تهران هستند و نکته‌ای که در این رابطه باید به آن توجه داشت، این است که با درنظر گرفتن الگوی جمعیتی، آلمان فعال‌ترین واردکننده و صادرکننده پوشاک در دنیاست.
در حال حاضر ظرفیت پاسخگویی به ۷۰ درصد از نیاز بازار داخل در بخش پوشاک وجود دارد و مساله قابل بیان این است که یک کشور نمی‌تواند همه نیازهای خود را تامین کند و با توجه به ذائقه مردم باید مقوله برندهای خارجی نیز مدنظر قرار گیرد. از سوی دیگر، امکان ایجاد یک میلیون فرصت شغلی در زمینه صادرات و واردات پوشاک وجود دارد و باید بتوانیم از ۱۵ میلیارد دلار سرانه مصرف ایرانی‌ها در سال، سهم ۷۰ درصدی را به خود اختصاص دهیم تا بخش عمده‌ای از نیاز داخل تامین شود.