به گزارش سرویس خبر و گزارش نساجی امروز، حسین منیعی فعالیت در صنعت پوشاک را از سال 1366 با فعالیت نزد برادر بزرگترش در همدان شروع می‌کند. سال1372 به‌دلیل عدم اطلاعات جامع، سرمایه کافی و الگوی مناسب در تولید از همدان به تهران می‌آیند و به‌صورت مزدی‌دوزی تا سال 1376 به تولید شلوار مردانه ادامه می‌دهد.
وی در بخش دیگر این مصاحبه به صراحت اعلام می‌کند که « به‌عنوان تولیدکننده پوشاک در آن سال‌ها هدف‌گذاری نداشتیم و بدون هدف تولید می‌کردیم برای این‌که فقط مشغول باشیم و کاری انجام داده باشیم به همین دلیل با چالش‌های متعددی در زمینه تهیه الگوی مناسب از بازار، عدم دسترسی به ابزار دوخت مناسب و اطلاعات کافی در زمینه بهره‌گیری از ابزار دوخت و همچنین کارگاه‌داری به صورت جامع، مواجه بودیم.»
منیعی در ادامه مسیر تولید، تجارب متعددی کسب می‌کند تا امروز که معتقد است «تولید یک عشق است و شیفته آن هستم. اگرچه تولید پوشاک فعالیت دشواری نیست اما چالش‌برانگیز است و قطعاً نگرانی‌ها و استرس‌های خاص خود را دارد! هیچ‌گاه هم به جز تولید به انجام فعالیت دیگری مانند تجارت و ... فکر نکرده‌ام.»
*نساجی امروز: بیوگرافی و آغاز فعالیت در صنعت پوشاک
در شهرستان سرکان از توابع استان همدان به دنیا آمده‌ام. سال 1366 به‌عنوان وردست خیاط نزد برادر بزرگترم مشغول کار شدم و پس از یک‌سال به‌عنوان فروشنده مجموعه ایشان به توزیع پیراهن و شلوار مردانه پرداختم و فعالیت خود را در همدان ادامه دادم.
در آن مقطع زمانی، اطلاعات زیادی از مد و صنعت پوشاک نداشتیم و غالباً برای شهرستان‌ها، دوخت تهران به‌عنوان دوخت مناسب و خوب شناخته می‌شد و بیشتر فروشگاه‌ها، تمایل بسیاری به عرضه دوخت تهران داشتند. در روند انجام کار این سوال برایم مطرح شد که چرا کیفیت دوخت پوشاک در تهران به مراتب بهتر از دوخت در شهرستان‌هاست و قیمت تمام شده آن نیز پایین‌تر می‌باشد.
سال1372 به‌دلیل عدم اطلاعات جامع، سرمایه کافی و الگوی مناسب در تولید از همدان به تهران آمدیم و به‌صورت مزدی‌دوزی تا سال 1376 به تولید شلوار مردانه ادامه دادیم. در این سال بازار پوشاک گسترش قابل توجهی یافت، فرهنگ خرید مردم (مصرف‌کنندگان) در حال تغییر و تحول بود و مانند گذشته هر کالایی را با هر کیفیتی خریداری نمی‌کردند.
به‌عنوان تولیدکننده پوشاک در آن سال‌ها هدف‌گذاری نداشتیم و بدون هدف تولید می‌کردیم برای این‌که فقط مشغول باشیم و کاری انجام داده باشیم به همین دلیل با چالش‌های متعددی در زمینه تهیه الگوی مناسب از بازار، عدم دسترسی به ابزار دوخت مناسب و اطلاعات کافی در زمینه بهره‌گیری از ابزار دوخت و همچنین کارگاه‌داری به صورت جامع، مواجه بودیم.
سال 1377 متوجه شدم در جهاد دانشگاهی تهران واحدی تحت‌عنوان «الگوسازی» تدریس میشود به همین دلیل جهت تحصیل در این واحد ثبت نام کردم تا اطلاعات و دانش خود را در زمینه تولید پوشاک افزایش دهم؛ ضمن این‌که با متدهای متریک نیز آشنا و از تجارب و دانش اساتید توانمندی در این بخش بهره‌مند شدم.
در ادامه کار تصمیم گرفتیم تغییری در تولید محصولات به وجود آوریم و به این ترتیب تولید پوشاک زنانه را آغاز کردیم.
*نساجی امروز:دلیل این تصمیم چه بود؟
اواخر دهه 70 شلوارهای زنانه‌ای در بازار موسوم به شلوارwoman's (تولید چین) مورد استقبال گسترده مردم قرار گرفت که پارچه مورد استفاده در این نوع شلوارها اسپاندکس بود. با توجه به بازار مناسب شلوار woman's تصمیم گرفتیم تولید شلوار زنانه را آغاز کنیم. سپس در دوره‌های آموزشی بازاریابی و PMS (piping material spec) شرکت کردم و به این نتیجه رسیدم که نیازمند تحصیلات آکادمیک در زمینه بازاریابی هستم به همین دلیل در رشته بازاریابی دانشگاه علمی کاربردی واحد 41 ثبت نام و مشغول تحصیل شدم.
در روند فعالیت، تولید را فرایندی بسیار جذاب و بازاریابی را مقوله‌ای بسیار دلنشین یافتم که می‌تواند چشم‌انداز روشنی به تولیدکننده ارائه دهد. در دروس دانشگاهی با موارد تئوریک اخلاق حرفه‌ای، زنجیره تأمین علمی و ... آشنا شدم و معتقدم زمانی که فرد مسائل تئوریک یک مقوله را فرا می‌گیرد، می‌تواند آن موارد را به صورت عملی در کار پیاده‌سازی نماید.
من نیز از این قاعده مستثنی نبودم و علاوه بر پیاده سازی موارد تئوریک در روند تولید محصول، به تحلیل بازار پوشاک کشور پرداختم و در نهایت به این جمع‌بندی رسیدم که دهه 60 دوره تولیدمدارانه بود به این معنی که هدف، صرفاً تولید بیشتر مورد توجه تولیدکنندگان قرار می‌گرفت و کیفیت مفهوم چندانی نداشت اما در دهه 70 و اوایل دهه 80 ، جامعه بر محور فروش حرکت کرد.
در این محور، «فروش محصول» هدف نهایی بود و شاهد شکل‌گیری فروشگاههای عرضه محصول 999 تومانی، 590 تومانی و ... بودیم محصولاتی که با قیمت ارزان به فروش می‌رفت و به‌دلیل قیمت پایین مورد استقبال مردم قرار گرفت. در آن سال‌ها، میدان ولیعصر(عج) تهران به عنوان مرکز مد ایران شناخته می‌شد اما فروشگاههای موسوم به 999 تومانی، بازار پوشاک را به شدت تحت تأثیر خود قرار داد و بسیاری از فروشگاهداران وارد این سبک از عرضه پوشاک شدند اما از یک‌سو نقاط ضعف روند مذکور نمایان شد و از سوی دیگر با توجه به ارتقای تدریجی فرهنگ خرید مردم و توجه به شاخصه‌های کیفی پوشاک، دیگر مردم خریدار پوشاک با هر کیفیتی نبودند.
در همین اثنا واردات پوشاک از ترکیه روند صعودی به خود گرفت، مراکز خرید و پاساژهای متعددی مانند پاساژ قائم در میدان تجریش تهران، مرکز خرید گلستان و بوستان در پونک، مرکز خرید میدان ونک و ...همچنین مانند آن در مراکز استان های مشهد تبریز اصفهان و ... راه‌اندازی شدند. معمولاً اجناسی که در این مراکز به فروش می‌رفت، کالاهای باکیفیتی بودند. یکسری از واحدهای تولیدی پوشاک که زحمات بیشتری کشیده بودند و سرمایه بیشتری داشتند؛ زنجیره تأمین این مراکز خرید و پاساژها بودند و همچنین برخی کالاها از ترکیه وارد می‌شدند. قیمت این محصولات نیز عمدتاً بالا بودند و مخاطبان خاصی نیز داشتند.
در این عرصه وارد تولید شلوار زنانه‌ای شدیم که مواد اولیه آن ( پارچه گاباردین، زیپ و ...) را از ترکیه وارد می‌کردیم و با توجه به تجربه و اطلاعاتی که از تولید کسب کرده بودیم؛ به این نتیجه رسیدیم که می‌توان شلوار زنانه باکیفیتی تولید و روانه بازار مصرف کرد که مورد پسند مصرف‌کنندگان قرار بگیرد.
مواد اولیه‌ای که از طریق بازرگانان ایرانی تهیه می‌کردیم غالباً مواد اولیه‌ای بودند که به صورت استوک توسط بازرگانان ایرانی وارد کشور می‌شد و در واقع ته مانده تولیداتی بود که ترکیه برای کشورهای اروپایی مصرف می‌کرد و با قیمت نازل توسط تجار ایرانی خریداری می‌شد و در اختیار تولیدکنندگان پوشاک قرار می‌گرفت. این امر پتانسیلی برای ما ایجاد کرد تا از مواد اولیه نسبتاً ارزان قیمت، کالایی تولید کنیم که حداقل 25-20 درصد کمتر از قیمت کالای مشابه ترکیه باشد.
*نساجی امروز:مواد اولیه مورد نیازتان در کارخانه‌های نساجی کشور تولید نمی‌شد؟
تاکنون کارخانه نساجی در کشور که بتواند مواد اولیه محصولات ما را با کیفیت مطلوب تولید کند؛ پیدا نکرده‌ایم! نمونه محصول مدنظر را در اختیار کارخانه‌های متعدد نساجی قرار داده‌ایم اما به دلایل مختلف قادر به تولید آن محصول نیستند. شاید بخش‌های مختلف صنعت نساجی بسیار توانمند و حرفه‌ای باشند اما در تولید مواد اولیه‌ای که مورد نیاز ماست، متأسفانه با خلأ جدی مواجه شدیم.
تولیدکننده پوشاک، نیازمند مواد اولیه درجه یک است و تا زمانی‌که ابزار درجه یک و مرغوب تولید در اختیار صنعت پوشاک قرار نگیرد و مدیریت تولیدِ حرفه‌ای و تفکر هنری در ارتباط با الگوسازی و مدل‌سازی شکل نگیرد، صنعتگران ایرانی نمی‌تواند با کالاهای خارجی که دارای شاخصه‌های مذکور هستند؛ رقابت کند.
نکته بعد این‌که تمام محصولات بایسز برای خریداران ضمانت (گارانتی) می‌شوند زیرا به کیفیت مواد اولیه مصرفی خود اطمینان کامل داریم و اگر کارخانه‌های نساجی داخلی نیز این اعتماد را به ما بدهند و مواد اولیه مرغوب در اختیارمان قرار دهند، زمینه مناسبی برای تهیه و تأمین مواد اولیه تولید کشور به وجود خواهد آمد.
*نساجی امروز:سیستم توزیع محصولات بای‌سِز چگونه صورت می‌گیرد؟
محصولات ما از طریق فروشگاههای مختلف به‌صورت مستقیم به دست مصرف‌کنندگان می‌رسد. همان‌طور که می‌دانید معمولاً پوشاک به‌صورت جین عرضه می‌شوند اما در بایسز محصولات به صورت تک سایز نیز در اختیار فروشگاه‌ها قرار می‌‌گیرند به این ترتیب مدیران فروشگاه‌ها دریافتند که اگر محصولات مورد نیاز خود را از ما تهیه کنند به مراتب منطقی‌تر از محصولات وارداتی خواهد بود البته در زمینه دوخت، طراحی و ... در مقایسه با مشابه خارجی با نقاط ضعفی مواجه بودیم اما تقریباً می‌توان گفت کالای قابل باور و پذیرش فروشگاه‌ها را تولید و عرضه کرده ایم.
*نساجی امروز:چطور به این نتیجه رسیدید که توزیع مستقیم محصولات را جایگزین شیوه سنتی یعنی بنکداری کنید؟ اصولاً سیستم مناسب توزیع در صنعت پوشاک چگونه باید باشد؟
فرایند ارائه محصول به بنکدار و توزیع توسط وی، قابل تهدید و زمان‌بر است. بنکدار در این زمان می‌تواند در صورت کیفیت بالای محصول و استقبال خوب بازار از آن، مشابه کالای شما را به یک واحد تولیدی دیگر سفارش دهد و به فروش برساند. در این بخش هیچ جایگاهی در نزد فروشگاه‌ها به‌عنوان زنجیره تأمین محصولات ندارم ضمن این‌که بنکدار به دلخواه خود یا به‌صورت نقدی یا چک‌های مدت‌دار محصولات را به فروش می‌رساند؛ همچنین بنکدار برای این‌که فروشگاههای مورد معامله‌اش نزد تولیدکنندگان شناخته نشود؛ نسبت به معرفی تولیدکننده هیچ اقدامی انجام نمی‌دهد.
از طرف دیگر اگر کالا با مشکلی مواجه شود، تولیدکننده نمی‌تواند با سرعت و دقت آن مشکل را مورد ارزیابی و اصلاح قرار دهد اما در شیوه عرضه مستقیم محصول، تولیدکننده به دلیل ارتباط مستمر با فروشگاه و مصرف‌کننده، زودتر متوجه نقاط ضعف و مشکلات کالا خواهد شد و درصدد رفع آن برخواهد آمد. و کالا روند کیفیت برتر را گی خواهد کرد.
در مجموع معتقدم که مناسب‌ترین شیوه توزیع در صنعت پوشاک، عرضه مستقیم کالاست کما این‌که بسیاری از تولیدکنندگان پوشاک کشور به این نتیجه رسیده‌اند و با راه‌اندازی فروشگاههای عرضه مستقیم، از نزدیک در جریان نیاز و سلایق مصرف‌کنندگان هستند و در اسرع وقت به رفع مشکلات احتمالی محصولات می‌پردازند تا مانع بروز خسارت‌های سنگین به خط تولید شوند. صنعت پوشاک یک زنجیره به هم پیوسته است و برندهای معتبر و خوش‌نام در فروشگاههای خود به توزیع کالاهایشان می‌پردازند و به خوبی می‌دانند کدام کالا متقاضی کمتری دارد یا چه محصولی پرفروش و پرطرفدار است، این موضوع را به خط تولید منعکس می‌کنند تا در روند تولیدات خود مدنظر قرار دهند.
اگر می‌خواستیم به شیوه سنتی و بنکداری عمل کنیم، نظارت بر عرضه محصول و بازبینی آنها از دست ما خارج می‌شد و در اختیار بنکدار قرار می‌گرفت که این امر فرایند بلندمدت و چندماهه‌ای را در برمی‌گرفت اما در توزیع به شیوه مستقیم، بازبینی محصولات کمتر از یک‌ماه انجام میشود.
*نساجی امروز:محصولات این مجموعه به نام تولید ایران فروخته می‌شد؟
در دهه 80 به اسم تولید داخل می‌فروختیم اما از مارک‌های موجود در بازار استفاده می‌کردیم و معمولاً فروشگاه‌ها در آن سال‌ها عنایت خاصی به کالای ترک داشتند لذا تولیدات ما را هم به اسم تولید ترکیه به فروش می‌رساندند.
برای حل این مسله تصمیم گرفتیم اسم بایسز را ثبت کنبم و بعد از آن با این نام ایرانی تولید خود را برند سازی کنیم و با افتخار از عبارت ساخت ایران در کنار این اسم بهره ببریم. البته فروشگاه‌هایی نیز وجود داشتند که با افتخار اعلام می‌کردند عرضه‌کننده کالای ایرانی هستند.
*نساجی امروز:مدل، رنگ و سبک شلوارهایی که در تهران به فروش می‌رفت با شلوارهایی که به شهرستان‌های مختلف عرضه می‌کردید، تفاوت زیادی داشت؟
در مراکز استان‌ها تفاوت چندانی وجود نداشت و تقریباً از نظر فرهنگ استفاده پوششی، مصرف‌کنندگان تهرانی و شهرستانی برابر بودند. اواخر دهه 80 ، شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و بعدها وایبر به کمک مد و صنعت پوشاک آمدند و رونق فضای مجازی باعث شد تولیدکنندگان و فعالان صنعت مد و پوشاک در ابعاد گسترده‌ای به معرفی و بازاریابی محصولات مختلف خود بپردازند؛ در حالی‌که در دهه 70 ، شش ماه به طول می‌انجامید تا مد ترکیه وارد تهران ما شود و به‌عنوان مد روز مورد استفاده قرار گیرد و کالای مد روزی که در تهران عرضه می‌شد؛ پس از حدود شش ماه به سایر شهرستان‌ها می‌رسید! آن زمان مد در رنگ یا یک مدل خاص محدود می‌شد اما امروز شاهد ارائه مدل‌های مختلف با رنگ‌های متنوع هستیم و محصول خاصی به عنوان مد ثابت وجود ندارد بلکه به تناسب سلیقه افراد مختلف، مدهای گوناگون عرضه می‌شوند.
در ادامه، با توجه به موقعیت مناسب در بازار و گسترش تقاضا برای محصولات، حجم تولید را افزایش دادیم. سال 1376 که به تولید شلوارهای زنانه و مردانه می‌پرداختیم سهم بازار شلوار زنانه تقریباً یک‌هزار و 500 قطعه در ماه بود. سال 1380 تولید شلوار مردانه را به طور کلی کنار گذاشتیم، صرفاً بر تولید شلوار زنانه متمرکز شدیم و حجم تولید را به سه هزار قطعه در ماه رساندیم.
پس از آن تغییری در دهک مورد هدف محصولات خود ایجاد کردیم و ضمن افزایش سطح کیفی محصولات، بازنگری در طراحی، تولید، بسته‌بندی کالای نهایی و ... انجام دادیم که به لطف خداوند و تلاش تمام همکاران با توجه به ثبات نسبی بازار، به موفقیت دست یافتیم و 70 درصد محصولاتمان در تهران و 30 درصد در مراکز استان‌ها مانند اصفهان، تبریز و ... فروخته می‌شد.
با روی کار آمدن دولت دهم و اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها، بازار شهرستان‌ها به دلیل افزایش سرمایه در گردش بازار به مراتب قدرتمندتر از بازار تهران شد ضمن این‌که تقاضا توسط فروشگاههای شهرستان‌ها نیز روند صعودی طی کرد در نهایت بازار شهرستان‌ها بر بازار تهران چیره شد لذا بالغ بر 70 درصد تولیدات خود را در شهرستان‌ها و 30 درصد را در تهران به فروش می‌رساندیم.
در طول سال‌های فعالیت و تولید نیاز به بازاریابی، بازارگردی، بازارسنجی و بازاربینی را احساس کردیم و تلاش کردیم در این زمینه حرکات موثر و سازنده‌ای انجام دهمی. همچنین به رصد بازار ترکیه می‌پرداختیم برای مثال نمونه‌های مختلفی از مراکز خرید ترکیه به کشور می‌آوردیم و مشابه آن را تولید می‌کردیم.
واقعیت این است که تولیدکننده پوشاک ترکیه فضای بهتر و مساعدتری نسبت به تولیدکننده ایرانی داشته و دارد، ترکیه یکی از قطب‌های جهان در تولید پوشاک محسوب میشود و بخش عمده‌ای از تولیدات بازار اروپا را در اختیار دارد قطعاً در بسیاری از موارد پیشتازتر از ما هستند. آنان به مفهوم واقعی کیفیت و کسب رضایتمندی مصرف‌کنندگان دست یافته‌اند که این امر نکته بسیار مهم و ارزشمندی در دنیای تولید و صنعت محسوب میشود.
*نساجی امروز:صنعت پوشاک کشور با ترکیه فاصله بسیاری دارد؟
بله... اما در برخی زمینه‌ها مانند پایین بودن هزینه حامل‌های انرژی، حقوق و دستمزد نیروی کار تولید کننده در شرایط بهتری نسبت به ترکیه قرار دارد. کشوری هستیم که انقلابی عظیم و جنگ هشت ساله را پشت سر گذاشته است، ملت ما سختی‌ها و مرارت‌های فراوانی را تحمل کرده‌اند که باعث شده از برخی تسهیلات و رفاه عمومی عقب بمانند، در مقاطعی از زمان درآمدهای کشور صرف هزینه‌های انقلاب و سپس جنگ شد و سطح رفاهی که مورد استفاده مردم قرار گیرد بسیار اندک بود اما در حال حاضر شرایط تغییر کرده و وجود جمعیت 80 میلیون نفری با مردمانی خواهان پوشش متنوع و جدید، موقعیت مناسبی را برای تولیدکنندگان پوشاک به وجود آورده است تا بتوانند کالاهای باکیفیت عرضه نمایند.
طی 5-4 سال گذشته، بحث مشتری مداری و رضایتمندی مصرف‌کننده از کالا به‌عنوان یک آیتم بسیار مهم مورد توجه قرار گرفته است که این موضوع از یک‌سو دقت، تمرکز ، تلاش و همت بیشتر تولیدکنندگان را می‌طلبد و از سوی دیگر زمانی‌که تولیدکنندگان ایرانی از بار این مسئولیت خطیر و سنگین، سربلند و موفق خارج شوند، مردم اقبال بهتری نسبت به تولیدات داخلی نشان می‌دهند؛ در این شرایط که امکان رقابت با کالاهای خارجی فراهم میشود.
در دنیای امروز، فعالان تولیدی و صنعتی نمی‌توانند بحث رقابت را نادیده بگیرند ضمن این‌که باید بهره‌مندی از مهندسی تولید و افزایش بهره‌وری نیروهای انسانی را بیاموزیم. برای به‌دست آوردن یک محصول با قیمت مناسب نیازمند استفاده از تمام نیروها و ابزارها به صورت کامل توأم با بهره‌وری بالا هستیم که این مقوله مبحثی جداگانه در زمینه مدیریت کارگاه و کارخانه محسوب میشود.
زمانی که استانداردسازی و افزایش بهره‌وری مورد توجه قرار می‌گیرد، می‌توان به کیفیت نیز دسترسی پیدا کرد و به این ترتیب در مقابل برندهای خارجی، حرف برای گفتن خواهیم داشت. خوشبختانه طی دو سال اخیر فعالیت فروشگاههای پوشاک به صورت حرفه‌ای شده است، در گذشته تولیدکننده اصلی حاشیه سود زیادی کسب نمی‌کرد اما امروزه حاشیه سود به شکل منطقی میان فروشگاه‌دار، تولیدکننده ، تأمین‌کننده مواد اولیه و مصرف کننده تقسیم میشود؛ هرچند این موارد قابل تغییر هستند و همه فعالان صنعت پوشاک باید دست در دست هم بدهند تا بتوانند قیمت تمام شده محصول نهایی را کاهش دهند.
*نساجی امروز:در زمینه تعداد پرسنل و نیروهای انسانی شاغل در بایسز نیز توضیحاتی ارائه دهید.
در مجموعه بایسز طی چند سال اخیر از فارغ‌التحصیلان رشته طراحی مد و پوشاک دعوت به همکاری کرده ایم. و در حال حاضر با تکیه بر دانش طراحانی چون خانم ها طاهره مرادی ، فریبا امیدی و معصومه بصیریان الگوسازی مجدد محصولات را انجام دادیم و با استفاده از دانش خانم سیما یاقوطی به تکنیک‌های دوخت بهتری دست یافتیم. به زودی بخش آموزش دوخت را در مجموعه راه‌اندازی خواهیم کرد. طراحان مجموعه به مدل‌سازی می‌پردازند، نوعی مدل سازی که به محصولات باکیفیت برندهای خارجی توجه دارد؛ ایده‌هایی که از این برندها می‌گیرد و گاهی اوقات با ایجاد تغییراتی، الهاماتی گرفته میشود.
در مورد تعداد نیروهای انسانی شاغل باید عنوان کنم که تغییر روشی در سبک تولیدات خود انجام داده‌ایم. در گذشته، تجمیع کارگاه داشتیم و با تولید سه هزار قطعه شلوار حدود 15 نفر به صورت مستقیم به فعالیت می‌پرداختند اما امروز با تولید ماهیانه 8 هزار قطعه شلوار زنانه، (که چشم‌انداز ما برای پایان سال 96 تولید 10 هزار قطعه شلوار است) تصمیم داریم شیوه «تولید بدون کارخانه» را اجرا کنیم یعنی مواد اولیه باکیفیت را تهیه می‌کنیم، سه نفر در زمینه طراحی و الگوسازی و دو نفر در بخش انبارداری و برش محصول فعالیت می‌کنند و مابقی مراحل تولید به صورت برون سپاری منطبق با استانداردهای مدنظر ما در 4 کارگاه تویسرکان، کرج و سبزوار انجام میشود. توزیع کالاها به صورت مستقیم به خودِ فروشگاه‌ها به صورت تک رنگ و تک سایز صورت می‌گیرد که وابستگی بیشتر فروشگاه‌ها به ما را در پی دارد.
*نساجی امروز:آیا صرفاً به تولید شلوار زنانه متمرکز شده‌اید یا محصولات دیگری نیز تولید می‌کنید؟
بایسز به تازگی دامن نیز تولید کرده که خوشبختانه بازخورد بسیار مثبت بازار را به همراه داشته است و در حال گسترش سبد کالایی دامن هستیم. طی شش ماه گذشته تحقیقات مفصلی در زمینه شومیز، پیراهن و سارافون انجام و نمونه‌گیری محصول را انجام دادیم که در آینده نزدیک به‌صورت هدیه وارد فروشگاه‌ها خواهیم کرد تا بازخورد مصرف‌کنندگان را از نظر طراحی، دوخت و مدل مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهیم و پس از بازبینی الگوها، خط تولید محصولات مذکور آغاز خواهد شد.
*نساجی امروز:به صادرات فکر می‌کنید؟
دولت بایستی زمینه‌ای فراهم کند که تولیدکننده بتواند به بازارگردی، بازاربینی و رفع نیاز سایر کشورها در زمینه محصولات خود برسد و صادرات پوشاک را به امری آسان و بدون دردسر تبدیل کند. در صورت عدم صادرات پوشاک با مشکلات بسیار عدیده‌ای مواجه خواهیم شد برای مثال هر روز یک برند خارجی از یک نقطه دنیا با واردات محصولات مختلف خود، بخشی از صنعت ما را مورد تهدید قرار می‌دهد پس باید محصولات ما به سطح قابل صادرات برسد اگرچه مقوله صادرات محوری دارای زیرساخت‌های متعددی است که باید فراهم شوند برای مثال مواد اولیه مناسب و باکیفیت در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد، نیروی انسانی آموزش دیده و مجرب تربیت شود و ...
همیشه با دوستان و همکاران صنعت پوشاک این موضوع را در میان گذاشته‌ام که در ترکیه، هزینه انرژی چهار تا پنج برابر قیمت انرژی مصرفی در کشور ما و هزینه حقوق و دستمزد نیروی انسانی این کشور نیز حداقل دو برابر حقوق شاغلین ایرانی است پس به چه دلیل قیمت تمام شده پوشاک ترکیه کمتر از پوشاک تولید ماست؟!
متأسفانه پاسخ این سوال را باید در بهره‌وری اندک واحدهای تولیدی، فقدان زیرساخت‌ها و ابزارهای لازم تولید، ضعف در مهندسی تولید جست‌وجو کرد. باید به سطحی برسیم که با توجه به پتانسیل‌های موجود، کالای باکیفیت ( و قیمت پایین‌تر از پوشاک ترکیه) تولید و عرضه نماییم.
*نساجی امروز:چشم‌انداز بایسز رسیدن به چه جایگاهی است؟
به تدریج سبد کالایی محصولات را افزایش می‌دهیم و به خواست خداوند و تلاش تمام مدیران و پرسنل مجموعه در آینده وارد خرده فروشی و فروشگاه‌داری خواهیم شد البته این امر زمان‌بر است اما دور از ذهن و غیرقابل دسترس نمی‌باشد. از خداوند می‌خواهم روزی را ببینیم که زحمات ما به ثمر نشسته و به یکی از برندهای مطرح، قابل اعتماد در صنعت پوشاک تبدیل شده‌ایم.
*نساجی امروز:در حال حاضر وضعیت صنعت پوشاک کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید و تولیدکنندگان این صنعت با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند؟
در دوره‌های تولید مدارانه و فروش مدارانه که دهه‌های گذشته پشت سر گذاشتیم، در ذهن مصرف‌کننده مقوله کیفیت ناقص بود زیرا تولیدکننده توجه چندانی به کیفیت محصولات نداشت به این ترتیب اعتماد مصرف‌کننده ایرانی نسبت به تولیدات داخلی سلب شد در نتیجه مردم و بسیاری از فروشگاههای عرضه پوشاک تمایل بسیاری به استفاده از کالاهای باکیفیت پیدا کردند که فروشندگان، این نوع کالاها را در بازار به نام کالای خارجی( عموماً ساخت ترکیه) عرضه می‌کردند؛ البته در این میان فقر فرهنگی نیز وجود داشت.
یکی از دغدغه‌های فعلی تولیدکنندگان پوشاک کشور بازگرداندن اعتماد از دست رفته مردم نسبت به پوشاک ایرانی است. باید به مصرف‌کنندگان نشان دهیم قادر به تولید کالاهای باکیفیت و در شأن ملت شریف ایران هستیم که به اعتقاد من این امر با صدور بخشنامه‌های مختلف دولتی تحقق نخواهد یافت زیرا در یک فضای آزاد و رقابتی امکان چنین رفتاری وجود دارد.
وقتی نیروهای نظارتیِ بدون تخصص برای نظارت وارد فروشگاههای پوشاک می‌شوند و دوگانگی در عرضه به وجود می‌آورند؛ مصرف‌کننده بار دیگر به خرید کالای خارجی روی می‌آورد و کالای بدون کیفیت به‌عنوان کالای ایرانی معرفی میشود؛ این امر خلأ بسیار بزرگی در صنعت پوشاک کشور ایجاد کرده است.
نکته دیگر این‌که جهت ترسیم استراتژی صنعت پوشاک باید به نقاط ضعف و قوت خود توجه ویژه داشته باشیم، باید بپذیریم نقاط ضعف‌هایی داریم و ضمن تلاش برای رفع این موارد، براساس نقاط قوت برنامه‌‌های منسجم و منطقی تدوین نماییم. مردم ما نیازمند کالاهای باکیفیت هستند.
*نساجی امروز:نقش دولت و نهادهای دولتی را در حمایت از صنعت پوشاک و تولیدکنندگان این صنعت چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به‌اعتقاد من دولت صرفاً باید نقشه راه ترسیم کند. اگر دولت بخواهد وارد تمام بخش‌های اجرایی شود طبعاً رانت شکل می‌گیرد و هر رانتی یک بخش را قدرتمند و بخش دیگر را ضعیف می‌کند. متأسفانه بخشی که قوی میشود به‌صورت بادکنکی و از طریق رانت به قدرت می‌رسد نه از طریق خلاقیت و تلاش.
امور مربوط به صنعت پوشاک باید به تشکل‌های تخصصی و فعالان آن واگذار شود و دولت تنها نقش نظارتی خود را در این زمینه ایفا نماید. صنعتگران پوشاک انسان‌های شریف، دلسوز و وارسته‌ای هستند که مانند رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در عرصه تولید و رقابت با کالای خارجی دلاورانه می‌جنگند و از پا نمی‌نشینند.
*نساجی امروز:مطلب نهایی
تولید یک عشق است و شیفته آن هستم. اگرچه تولید پوشاک فعالیت دشواری نیست اما چالش‌برانگیز است و قطعاً نگرانی‌ها و استرس‌های خاص خود را دارد! هیچ‌گاه هم به جز تولید به انجام فعالیت دیگری مانند تجارت و ... فکر نکرده‌ام.
در پایان ضمن سپاس از مجموعه نساجی امروز، می‌خواهم به تمام فعالان و دست‌اندرکاران صنعت پوشاک اعلام کنم که تولید، شغلی بسیار ارزشمند، با حاشیه سود به نسبت قابل توجه و هنرمندانه است. دولت باید این صنف را به چشم یک صنعت هنرمندانه نگاه کند و زمینه‌ای را فراهم کند تا تولیدکننده ایرانی بتواند با کالای مشابه خارجی به رقابت بپردازد و پیروز عرصه رقابت باشد.
به‌عنوان تولیدکننده شلوار زنانه با محدودیت‌های بسیاری در زمینه نمایش، تبلیغ و معرفی کالاهای خود مواجهیم و دستمان در این زمینه کاملاً بسته است. اگر دولت تمایل به افزایش اشتغال‌زایی و شکل‌گیری کارآفرینی در کشور دارد بهتر است چنین موانعی را از مسیر ما بردارد.