به گزارش دپارتمان کشاورزی آمریکا، پیش بینی می شود با افزایش تولید کارخانجات ریسندگی در بنگلادش و ویتنام و ثابت ماندن وضعیت چین به عنوان بزرگ ترین تولید کننده بخش نساجی در جهان، میزان تقاضای جهانی برای پنبه در سال آینده تا 3 درصد نسبت به سال جاری افزایش پیدا کند.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، رشد تقاضای جهانی در چهار سال گذشته بین 0/1 تا 5/1 درصد بوده است.
پیش بینی می شود با پیشی گرفتن عرضه از تقاضا، قیمت های پنبه تا مدتی بر روی حدود 70 سنت برای هر پوند ثابت باقی بماند و احتمالا پس از آن کاهش پیدا کند.
سال گذشته قیمت پنبه تا 82 سنت برای هر پوند نیز افزایش یافت. مدیر شورای بین المللی پنبه در چین و آسیای شمال شرقی، کالین مالمستروم که اخیرا هم یک وبینار(سمینار آنلاین) پیرامون وضعیت زنجیره تامین پنبه برگزار کرده بود، گفت: قیمت های پنبه در طول چند سال گذشته متعادل تر بوده است.
از سال گذشته تا کنون قیمت ها ثابت باقی مانده اند که چیز بدی نیست. بازار پنبه در چند سال گذشته شاهد نوسانات عظیمی بوده که برنامه ریزی و انجام تعهدات در این بازار را دچار مشکل کرده است."
چین به عنوان بزرگ ترین مصرف کننده پنبه و دومین تولید کننده آن در جهان به تدریج موجودی پنبه خود را که از سال 2011 به منظور حمایت از کشاورزان شروع به انبار کردن آن ها کرده بود، به فروش رسانده است.
در آن زمان قیمت جهانی پنبه به 27/2 دلار برای هر پوند رسید که بیشترین میزان آن از زمان جنگ داخلی آمریکا به بعد بوده است.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، پنبه را نمی توان به مدت طولانی در انبار نگهداری کرد چون پس از چند سال شروع به فاسد شدن می کند. در نتیجه چین در اواخر سال 2013 شروع به فروختن ذخیره ی عظیم پنبه خود کرد. در آن زمان موجودی پنبه 68 میلیون عدل بوده و در حال حاضر به حدود 40 میلیون عدل رسیده است که این میزان همچنان دو برابر تولید سالانه پنبه در ایالات متحده آمریکاست.
مالمستروم گفت: این از نظر ما یک عامل تثبیت کننده است. در گذشته ما دو ترازنامه مختلف داشتیم یکی برای چین و دیگری سایر نقاط جهان. احتمالا در سال های آینده ما تنها بر روی یک ترازنامه کار خواهیم کرد.
به گزارش دپارتمان کشاورزی آمریکا، کارخانجات نساجی در چین پنبه های انبار شده قدیمی را می خرند و برای افزایش کیفیت، آن ها را با پنبه های جدید ترکیب می کنند.
پیش بینی می شود چین با وجود میلیون ها عدل پنبه انبار شده باز هم محصول پنبه سال آینده خود را به ویژه در استان غربی شن جیانگ، 5 تا 0/8 درصد افزایش دهد.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، در حالی که چین بیشتر پنبه مورد نیاز خود را در داخل تامین می کند، بنگلادش و ویتنام دو بازار بزرگ صادر کننده پنبه آمریکا هستند چون این دو کشور تولید نخ خود را نیز افزایش داده اند.
مالمستروم گفت: حدود 80 درصد ظرفیت تولید بخش ریسندگی در ویتنام دارای مالکیت یا سرمایه گذاری شرکت های چینی است.
شرکت های بزرگ در ویتنام پنبه را به نخ تبدیل کرده و آن را مجددا به چین صادر می کنند.
سرمایه گذاران چینی با تصور این که ویتنام یکی از اعضای شراکت ترنس پسیفیک-پیمان تجارت آزاد بین ایالات متحده آمریکا و 11 کشور دیگر حاشیه اقیانوس آرام- می شود، وارد بازار این کشور شدند.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، به موجب این پیمان امکان صادرات نخ و حتی پارچه از ویتنام به ایالات متحده بدون عوارض گمرکی وجود داشت؛ البته با وجود خروج آمریکا از این پیمان حضور چین در ویتنام همچنان پررنگ است چون چین بزرگ ترین تولید کننده نساجی در جهان است و تا مدت ها نیز در این جایگاه باقی خواهد ماند.