در حالی که بیشتر دانشجویان رشته مد تمایل دارند مجموعه هایی رنگارنگ و فریبنده طراحی کنند، دانشجوی دانشگاه لیبرتی ویرجینیا، لوییس کوییجانو وقت خود را صرف پروژه ای متفاوت کرده است: رشد و پرورش پارچه مخصوص به خود.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، او با استفاده از روشی غیر محتمل یعنی ترکیب سه رشته ی مد، میکروبیولوژی و مهندسی مکانیک موفق به تولید ماده اولیه ای چرم مانند شده است که از کامبوچا(نوشیدنی حاصل از تخمیر چای سیاه یا سبز)، چای سبز، شکر و آب تخمیر شده تهیه می شود. پارچه حاصل یک پارچه پایا و بادوام است که می توان آن را برای هر نوع طراحی در صنعت مد به کار گرفت.
کوییجانو، ایده تولید پرورش پارچه های خانگی را از سوزان لی طراح در همایش های تد(تکنولوژی، سرگرمی، طراحی) گرفته است. سوزانی لی نیز پیش از این ماده اولیه ای را از مشتقات نوشیدنی کامبوچا تولید کرده بود. کوییجانو تحت تاثیر این ایده ی انتزاعی قرار گرفت و برای اولین بار به این فکر افتاد که صنعت مد در واقعیت تا چه اندازه می تواند غیرپایا باشد.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، کوییجانو در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: پیش از شروع پروژه به طور دقیق از میزان آلایندگی فرایند تولید پارچه و وجود جایگزینی برای آن به منظور حذف تمامی ضایعات آگاه نبوده ام و این واقعیت که شما می توانید خودتان پارچه خودتان را پرورش دهید به نظرم انتزاعی می آمد.
او نوامبر سال گذشته شروع به تولید ماده ی اولیه در اتاق خوابگاهش کرد. کوییجانو تمامی عناصر تشکیل دهنده را در ظرفی با هم مخلوط نمود و آن را در کف اتاق قرار داد تا مواد تخمیر شوند. پس از دو تا سه هفته لایه ای جامد به ضخامت یک اینچ بر روی مخلوط تشکیل شد که پس از خشک شدن ظاهری چرم مانند پیدا کرد که قابلیت دوخته شدن به یکدیگر و تشکیل پارچه را داشت.
ماده اولیه جدید جزیی از ترند مد پایا و به طور خاص جایگزین های پایا برای چرم محسوب می شود. طراحی با برگ های آناناس چرم مصنوعی تولید می کند؛ یکی از دانه های سیب کفش های فشن می سازد و دیگری با استفاده از شلنگ های آتش نشانی قدیمی اکسسوری های چرم مانند تهیه می کند. کمپانی های بزرگ از جمله نایک، اورلین، اچ اند ام و غیره نیز در کنار این طرح های توجیهی در حال به کارگیری روش های پایا می باشند.
کوییجانو از زمان شروع تجربیات خود با ماده اولیه جدید روش هایی را نیز برای بهبود و جایگزینی فرایند به منظور کسب بهترین نتایج و همچنین ایجاد تنوع در پارچه ها پیدا کرده است. برای مثال با قرار دادن گل بین دو لایه مختلف از ماده اولیه طرح های گلدار ایجاد کرده است. او در حال حاضر مشغول بررسی فرایندهای مختلف به منظور ضخیم تر کردن پارچه و ایجاد خاصیت ضد آب در آن است.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، کوییجانو در فرصت مطالعاتی خود که در تابستان در دانشگاه فنی کویینزلند استرالیا گذارند به بررسی جایگزین های مختلف برای شکر-از برنج گرفته تا نشاسته سیب زمینی-پرداخت تا بهترین شیوه را برای ایجاد بادوام ترین و بهترین پارچه از نظر پوشیدن پیدا کند.
این پروژه در حال حاضر از اتاق خوابگاه کوییجانو فراتر رفته و به دپارتمان شیمی و بیولوژی دانشگاه لیبرتی رسیده است که به جای ظرف می توان از انکوباتور برای پرورش پارچه استفاده کرد.
او می گوید: هدف نهایی من رساندن این محصول به سطح استاندارد برای تجاری سازی است. قصد دارم تحقیقاتی بیشتری را در این زمینه انجام دهم و در عین حال مهارت های خود را در عرصه مد اصلاح کنم. مشخص نیست که در آینده هم از همین ترکیب و فرایند استفاده کنم یا خیر اما تمامی تلاش خود را به کار می گیرم تا جنبه های پایایی را در طراحی های خود لحاظ کنم.