به گفته متخصصین صنایع نساجی و پوشاک، ویتنام در رفع نیازهای مربوط به بهره وری، کیفیت و ترندهای مد با چالش هایی مواجه است چون در بخش نخ، پارچه و رنگرزی هر ساله به 300 تا 400 مهندس متخصص نیاز هست که تنها حدود 30 مهندس در سال از دانشگاه ها فارغ التحصیل می شوند.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، رییس دانشگاه صنعتی نساجی و پوشاک هانوی گفت: تعداد کارگران آموزش دیده حدود 25 درصد مجموع کارگران این بخش است. در این راستا ما با کمبود آموزش مواجه هستیم.
برای مثال در شهر هوشی مین 11 مدرسه وجود دارد که در آن ها آموزش هایی در زمینه ی مهارت های مربوط به نساجی و پوشاک انجام می شود و هر ساله 1900 نفر از این مدارس فارغ التحصیل می شوند اما میزان نیاز در این شهر حدود چندین هزار نفر می باشد.
مابقی 75 درصد کارگران بخش نساجی و پوشاک یا کمتر از سه ماه آموزش دیده اند و یا اصلا آموزش ندیده اند.
طراحان مد قادر به طراحی و نظارت بر تولید در مقیاس وسیع نمی باشند چون آن ها اغلب در مقیاس های کوچک آموزش دیده اند.
بنابر اعلام کمیسیون اقتصادی کمیته مرکزی حزب، موج چهارم انقلاب صنعتی که اتوماسیون پیش درآمد آن است، نیاز به نیروی کار دستی در صنایع نساجی را کاهش می دهد در نتیجه انتظار می رود 86 درصد کارگران بخش پوشاک و کفش تحت تاثیر پروسه جایگزینی نیروی کار در ویتنام قرار بگیرند.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، پیش بینی می شود میزان تقاضای سالیانه برای کارگران تا سال 2025 به 60000 نفر افزایش پیدا کند.
تقاضا برای نیروی کار غیرماهر تنها حدود 50 درصد رقم بالا را تشکیل می دهد و باقی تقاضا مربوط به کارگرانی با سطح آموزشی متوسط،دانشگاهی و فنی است.
از سوی دیگر به گزارش بانک جهانی تقاضا برای مهندسین ماهر در حال افزایش می باشد. بانک جهانی اضافه کرد که ویتنام باید بر روی ایجاد مهارت های تازه و مدرن در میان جمعیت جوان خود تمرکز کند.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز، همان طور که گفته شد آموزش کارگران برای مدرنیزه کردن تولید در کشور ضروری است. در کشورهایی که سرعت هماهنگی آن ها با تحولات تکنولوژیکی کم است، پروسه جایگزینی نیروی کار نیز آهسته خواهد بود.