جمشید بصیری با بیان اینکه هوای اقتصادی مملکت سیاسی است گفت: قوانین و ضوابط کشور حال صنعت نساجی را بد کرده است.
جمشید بصیری رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران درباره وضعیت صنعت نساجی کشور اظهار داشت: صنعت نساجی ما حال بدی ندارد بلکه این هوای اقتصادی مملکت است که با سیاسی شدن روی تمام صنایع از جمله نساجی تاثیر بد گذاشته است.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از عصر اقتصاد، وی افزود: در صنعت نساجی، به دلایل بسیار غیرمنطقی از جمله ضوابط و قوانین دست و پاگیر انگیزه لازم از دست رفته است و تا این قوانین و ضوابط اصلاح نشود وضعیت این صنعت درست نشده و به تبع آن سرمایه گذاری و بازار تازه پیدا نمی شود.
بصیری با تاکید بر اینکه این قوانین و ضوابط همه راهها را به روی صنعت نساجی بسته است گفت: یکی از این قوانین دست و پاگیر، تاکید دولت بر خرید مواد اولیه (پنبه) از ازبکستان است وقتی دولت قانون وضع می‌کند که باید حتما پنبه را از این کشور تهیه کرد و از سوی دیگر ازبکستان هم به ایران پنبه نمی فروشد تکلیف چیست؟
وی در پاسخ به اینکه چرا دولت به خرید پنبه از ازبکستان تاکید دارد گفت: می گویند تمام پنبه‌هایی که در سراسر کره زمینه وجود دارد آلوده و دارای کرم سرخ است، و اگر از کشورهای دیگر پنبه وارد کنیم محصول ما را آلوده می کنند اما ازبکستان تنها کشوری است که پنبه‌هاش آلوده نیست از طرفی چون ازبکستان نمی خواهد خام فروشی داشته و ترجیح می دهد که خودش کارخانه ریسندگی داشته باشد بنابراین از فروش پنبه به ایران خودداری می کند.
رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران به میزان تولید پنبه در سالهای دور در کشور اشاره کرد و بیان داشت: حدود 60 سال پیش که نه وزارت کشاورزی به این بزرگی نبود و نه پژوهشگاه، بذر اصلاح شده کود،سم،کمباین و نه جاده داشتیم تولید پنبه ما 254 هزار تن بود که حدود 60 هزار تن آن را در داخل مصرف و بقیه را صادر می کردیم. حتی در زمان دکتر مصدق که به دلیل ملی شدن صنعت نفت تحریم شدیم با صادرات پنبه این مملکت را اداره کردیم در حالی که امروز با همه امکانات موجود، تولیدمان به 50 هزار تن کاهش پیدا کرده است.
وی ادامه داد: ما همچنین در سالهای 46 تا 62 بزرگترین صادرکننده پارچه به آلمان،انگلستان،ایتالیا و فرانسه بودیم زیرا استانداردهایمان آنقدر قابل قبول بود که با استقبال گسترده ای از سوی مصرف کنندگان این کشورهاروبه رو شد جالب است بدانید به دلیل همین استانداردها و کیفیت بالا یکی از کارخانجات داخل تا هفت سال لباس پلیس انگلستان را تامین می کرد.
سه دلیل مهم کوچک شدن صنعت نساجی
بصیری تغییر شرایط مردم و کشاورزان، پیشرفت علم و جایگزین شدن ماشین الات به جای انسان و کوچک شدن مزارع پنبه را از جمله دلایل دیگر در کوچک شدن صنعت نساجی دانست و بیان داشت: از آنجا که کاشت پنبه در زمین‌های کوچک به صرفه نیست در زمانهای گذشته زمین‌های پنبه کاری بزرگ و گسترده بود اما پس از انقلاب با فرار صاحبان مزارع بزرگ، این زمین‌ها در اندازه‌های کوچک در اختیار کشاورزان قرار گرفت و متاسفانه دیگر در این زمین‌ها پنبه کاشته نشد.
وی یادآور شد: بررسی‌های که در سال 48 تا 54 در حوزه نساجی انجام شد نشان می داد ایران به دلیل دارا بودن آب و هوای مناسب و موقعیت سوق الجیشی قابلیت تولید 525 هزار تن انواع پنبه را دارد اما متاسفانه به دلایلی که ذکر شد این اتفاق نیافتد و امروز ما باید برای خرید پنبه جلوی ازبکها به اصطلاح گردن کج کنیم.
رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در توضیح اینکه چه راهکاری باید اندیشیده شود تا برای تهیه پنبه به مشکل برنخوریم گفت: وزارت کشاورزی باید سریعا چندین مرکز قرنطینه ایجاد کند تا پنبه وارداتی ابتدا به آنجا فرستاده و سپس داخل کشور شود این در حالی است که مسولان وزارت کشاورزی می گوید ما بودجه نداریم و خودتان اینکار را بکنید و همین مساله کوچک صاحبان صنعت را گرفتار کرده است.
وی شرایط بیمه در کشور را از دیگر معضلات موجود در صنایع مختلف به ویژه نساجی معرفی کرد و اظهار داشت: در تمام آسیا هیچ کشوری پیدا نمیکنید که کارفرما بیشتر از15 درصد بابت کارگر پرداخت کند اما در ایران سهم کارفرما در بیمه 23 درصد ،کارگر 7 درصد و دولت سه درصد است در نهایت یک دفترچه ای تامین اجتماعی به کارگر می دهند که هیچ کاربردی نداشته و تنها بخشی از هزینه‌های درمانی کارگر را پرداخت می کند این باعث می شود که کارگر نتواند با طیب خاطر کار کند و همین دغدغه‌های کوچک کیفیت فعالیت وی را پایین می آورد.
اجرای ناقص بهترین قانون دنیا در ایران
بصیری در ادامه به میزان صادرات پنبه در یک دهه گذشته اشاره کرد و افزود: ما در سالهای 80 تا 88 صادرات عظیمی به تمام اروپا داشتیم زیرا آن زمان مشوقهای صادراتی وجود داشت که در حال حاضر وجود ندارد و همین مساله ما را از صادرکننده به واردکننده تبدیل کرده است. من معتقدم حال که به گفته مسوولان پولی برای مشوقهای صادراتی وجود ندارد در ازای آن به تولید کننده کارت اعتباری بدهند تا زمان پرداخت مالیات یا مثلا بازپرداخت‌هاى گمرکى تخفیفات یا معافیت‌هایی برای وی در نظر گرفته شود.
این مقام آگاه به یکی دیگر از قوانین دست و پاگیر در صنعت نساجی اشاره کرد و اظهار داشت: در حال حاضر بهترین قانون دنیا در ایران به شکل ناقص اجرا می شود و آن ارزش افزوده است این قانون برای مصرف کننده گذاشته شده در حالیکه فقط تولید کننده باید آن را پرداخت کند مگر تولید کننده چقدر سود می کند که بخواهد 9 درصد بابت ارزش افزوده بدهد.
بصیری همچنین به عدم حضور ایران در سازمان تجارت جهانی اشاره و تصریح کرد: ایران با این عظمت و جایگاه و توانی که دارد جزو کشورهای WTO (سازمان تجارت جهانی) نیست و نمی تواند صادرکننده باشد چون باید برای صادراتش به کشورهای اروپایی13 درصد تعرفه پرداخت کند مجموع همه این عوامل یعنی عدم مشوقهای صادراتی،عدم تامین مواد اولیه، عضو نبودن جزو WTO و دیگر فشارهای داخلی باعث شده است تا تولیدکننده نتواند روی پای خودش بایستد.
رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در پایان با ذکر چند مثال ادامه داد: در حال حاضر دروازه کشور را برای ترکها،چینی‌ها وهندی‌ها باز کرده اند؛ نفت را به هندی‌ها می فروشند آنها نمیتوانند پولش را پرداخت کنند و در ازای آن نخ می دهند در نتیجه کارخانه‌های ریسندگی داخل به دلیل وجود همین نخ هندی در بازار باید بخوابد یا از سوی دیگر قاچاقچیان به ترکیه بنزین قاچاق می کنند و به جای پولش لباس ترک وارد می شود بنابراین تا قوانین و ضوابط درست نشود نمی توان انتظار تحول در صنعت نساجی داشت.