طرح توسعه اشتغال روستایی با استفاده از ظرفیت صنعت پوشاک براساس منطق «فست‌فشن» طراحی شده است. بودجه این طرح مشخص شده و با همکاری سازمان برنامه و بودجه ساختار اجرایی آن نیز تعریف شده است.
مرتضی انوشه - کارشناس صنایع کوچک
راه‌اندازی واحدهای صنعتی با ۳ میلیارد تومان در این طرح دیده شده که به نوعی پاشنه آشیل این طرح به شمار می‌رود. برای حل این مشکل نیز اقدام شده است. در این طرح راه‌اندازی شرکت پشتیبان مرکزی درنظر گرفته شده که در کل کشور فعالیت‌ها را هدایت می‌کند و از سوی انجمن پوشاک به عنوان عامل اجرایی تغذیه می‌شود.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از گسترش صنعت، تمامی موارد مربوط به آموزش، بازاریابی، فروش و مدیریت فروشگاه‌های زنجیره‌ای از سوی شرکت پشتیبان کنترل می‌شود. در طرح توسعه اشتغال روستایی زنجیره ارزش تولید و تامین پوشاک لحاظ شده است. فعالیت‌های زنجیره ارزش پوشاک بین ۳ رکن شرکت پشتیبان مرکزی، شرکت پشتیبان استانی و کارگاه‌های روستایی تقسیم شده است.
بنابراین واحدهای صنعتی کوچک روستایی برای کارگاه دوخت طراحی شده و این‌چنین با ارزش افزوده درنظر گرفته شده، دوام خواهند آورد. در این طرح آمده که ۳۱ شرکت پشتیبان استانی برای برش، بسته‌بندی و شست‌وشو دیده شده است. این شرکت‌ها بازاریابی، فروش و آموزش را انجام می‌دهد.
این طرح نوپدیدار بوده و زمان اجرای آن تا افق ۱۳۹۸ برنامه‌ریزی شده است. اشتغالزایی مستقیم طرح نیز ۹۰ هزار نفر پیش‌بینی شده است.
برای مثال، در شرکت پشتیبان مرکزی فقط در بخش فروش و فروشگاه‌های زنجیره‌ای ۳۰ هزار نفر اشتغال پیش‌بینی شده اما در ۶۲۰ کارگاه استانی حدود ۵۰ هزار نفر با اعتبار ۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان دیده شده است. بازوی اجرایی، مشاور اجرایی و ناظر اجرایی این طرح نیز انجمن پوشاک است که اعضای آن صاحبان نام و نشان‌های مطرح پوشاک در بازار داخل هستند.
در این طرح ابهاماتی وجود دارد که از طرفی به رونمایی نشدن طرح مربوط می‌شود. شرکت‌های پشتیبان را افراد آگاه و متخصص تاسیس می‌کنند که سابقه فعالیت در صنعت نساجی و پوشاک را دارند. بنابراین شرکت‌های استانی نیز از خبره‌های صنعت پوشاک تشکیل می‌شود.
دوخت، یکی از ساده‌ترین فعالیت‌ها در صنعت پوشاک است؛ چرخ‌کار با آموزش ابتدایی می‌تواند با دستگاه‌های دوخت فعالیت کند. در این کارگاه‌های روستایی دوخت و اتوکاری انجام می‌شود اما کارهایی مانند شست‌وشو که به تصفیه‌خانه، ماشین‌آلات و افراد متخصص نیاز دارد در شرکت‌های پشتیبان استانی انجام خواهد شد. بنابراین در بخش روستا فقط اشتغال دیده شده است.
زمانی که با منطق «فست‌فشن» به عنوان تجربه موفق جهانی کار کنیم و بازاریابی پوشاک را به نهاد تخصصی که همان شرکت پشتیبان مرکزی است واگذار کنیم به طور قطع شبکه‌ها پیدا و مدیریت خواهد شد.
همان‌طور که مواد اولیه کنترل خواهد شد شبکه توزیع و و فروش داخلی و خارجی نیز مدیریت خواهد شد.اکنون زنجیره مناسبی در تولید پوشاک وجود ندارد، در نتیجه تولید پراکنده است و امکان صادرات نیست. آموزش مناسب داده نمی‌شود و کیفیت مناسب ایجاد نمی‌شود. بنابراین شرکت پشتیبان مرکزی با طراحی مناسب به صادرات محصول خواهد پرداخت. این درحالی است که ارزش بازار داخلی پوشاک حدود ۱۵میلیارد دلار با ۲۸۰هزار نفر اشتغال است.