توافقنامه تجارت ترجیحی ایران-ترکیه علی رغم آنکه در افزایش صادرات ایران به ترکیه موفق نبوده و منجر به عدم النفع ۳۳ میلیون دلاری درآمدهای گمرکی ایران شده است، نقش قابل توجهی در افزایش صادرات ترکیه به ایران خصوصا در بخش پوشاک نداشته است.
نویسنده: روح الله مهدوی
سال گذشته ۱۶ میلیون دلار پوشاک تحت توافقنامه‌ی تجارت ترجیحی ایران-ترکیه وارد کشور شده است که به نسبت حجم قاچاق پوشاک و همچنین حجم بازار این محصولات در ایران، بسیار ناچیز است.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از مقاومتی نیوز ، واردات پوشاک تحت توافقنامه‌ی تجارت ترجیحی ۴۵ درصد واردات پوشاک از ترکیه، ۲۸ درصد از کل واردات پوشاک، ۰.۶ درصد از قاچاق پوشاک و ۰.۱ درصد از بازار پوشاک ایران را تشکیل می‌دهد.
گفتنی است آمار مربوط به قاچاق پوشاک به دلیل اختلاف در روشهای محاسبه متفاوت است و از ۱ میلیارد دلار تا ۵ میلیارد دلار برآورد شده است که در این گزارش بر اساس آمار اعلام شده از سوی دبیر کمیسیون مبارزه با قاچاق کالا و ارز تهران، میزان ۲.۵ میلیارد دلار ملاک قرار داده شده است.
این وضعیت نه تنها بر صنعت پوشاک که بر کل صنعت نساجی و چرم ایران حاکم است. نمودار زیر نیز که بر اساس داده های گمرک بدست آمده، ارقام مربوط به واردات ترجیحی، واردات، قاچاق و نیاز کشور به پوشاک، پارچه و پتو را در مقایسه با یکدیگر نشان می‌دهد:
بنابراین مشکل رکود صنایع نساجی و پوشاک را در جایی غیر از توافقات تجاری و واردات قانونی باید جستجو کرد.
قدرت ایران در صادرات منسوجات، پوشاک و چرم چقدر است؟
ایران در سال ۱۳۹۶ موفق به صادرات ۱.۴۶ میلیارد دلار منسوجات و محصولات شده است که بخش عمده‌ی آن مربوط به فرش، کف پوش‌ها، کیسه ها و نوارها از پروپیلن و پوست بوده است. از این بین بیشترین ارزش افزوده مربوط به فرشها و کف پوش‌ها است.
صادرات این محصولات در سال گذشته برابر ۸۰۶ میلیون دلار بوده است. بی راه نیست اگر بگوئیم علت موفقیت نسبی در تولید و صادرات فرشها و کف پوش‌ها، بومی بودن این صنعت و عدم حضور موثر رقبای خارجی در بازار داخلی است.
بنابراین با توجه به بازار بزرگ محصولات نساجی و پوشاک و اهمیت این صنعت در ایجاد اشتغال با کمترین هزینه، لازم است مسئولین محترم نسبت به ممانعت از قاچاق پوشاک به کشور، اهتمام بیشتری داشته باشند.