صنعت کشور در تونل زمان همواره با مصائب زیادی روبهرو بوده است. هر روز یک بلا بر سر بخش کلیدی توسعه اقتصاد کشور وارد میشود.
بازی گرانی و در مرحله بعد کمبود ارز این بار نیز صنعت و تولید کشور را نشانه گرفته است. دولت به عنوان مجری طرحها و وعدههای اعلام شده تنها نظارهگر نابودی این بخش استراتژیک است.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از جهان صنعت، هرچند باتوجه به تحولات اخیر دولت نسبتا هوشمندانه در قبال حفظ منابع ارزی خود عمل میکند ولی فقدان سیاست کارآمد برای جبران کمبود ارز جهت تامین مواد اولیه بخش تولید، بدون راهکار باقی ماند. وعدههای دولت برای توسعه صنعت کشور این روزها به یک افسانه تبدیل شده است.
موانع و مشکلات باعث شده که تولید کمتر از ۵۰ درصد ظرفیت خود برسد، یعنی بیش از ۵۰درصد از ظرفیت تولید بلااستفاده است و خیلی از واحدهای تولیدی فعال نیز کمتر از ظرفیت خود تولید میکنند در یک آنالیز علمی موانع و مشکلات بر سر راه تولید ملی به چند مورد مشترک بر میخورد که یکی از این موانع مشترک قیمت ارز است.
ارز علت مشترک خیلی از مشکلات واحدهای تولیدی است. بخشی از تولید که تجهیزات، تولیدات و مواد اولیه آنها با واردات درگیر است دارای مشکلات جدی هستند، از یک طرف قیمت تمام شده کالا و خدماتشان با سه برابر شدن قیمت ارز بالا میرود و قیمت تمام شده آنها افزایش چند برابری را تجربه میکند.
از سوی دیگر نیز بحث کشش قیمتی و کشش تقاضا، تاثیر بازدارنده میگذارد و باعث میشود تقاضا برای کالاها کم شود. این بار دولتمردان بر این ادعا هستند که برای مسدود کردن رانت از بخش صنعت و تولید کشور دست به اقدام شجاعانه کنترل ارز زدهاند ولی متاسفانه غافل از بررسیها و استراتژی لازم جهت چنین اقدامی چراکه نه تنها سایه رانت ارزی از سر صنعت برداشته نمیشود، بلکه مشکلاتشان را صد چندان کرده است.
طبق اعلام صاحبنظران، کشور در حوزههای اقتصادی با محدودیت منابع روبهرو است از این رو در حمایت از تولیدات ملی، دولت باید دست به انتخاب بزند. در واقع به جای تزریق منابع، دولت فشار را از روی آنان برداردنه اینکه قل و زنجیر به پای آنان بزند. حالا سیاست غلط دولت اثرات خود را کمکم نشان میدهد.
صنایع تولیدی از حالت بیکار به بیکار بدهکار تبدیل شدهاند. نتیجه این نگاه از قبل هم مشخص بود. رنج صنعت تنها نبود ارز برای تهیه مواد اولیه تولید نیست که مشکل اصلی صنعت کشور ضعف در استراتژی و اقدام عملی در توسعه تولید و توسعه اقتصادی است.