پارچه از پرمصر‌ف‌ترین کالاهای صنعت نساجی است که در زندگی روزمره و تمام سطوح جامعه ما وجود دارد ولی با وجود این، صنعت ممکن است براساس شرایط کسب وکار مانند تورم، رکود و مشکلاتی که در حوزه اقتصاد کلان جامعه به وجود می‌آید دچار پستی و بلندی شود.
محمد دهقان کارشناس صنعت
نساجی از صنایع مادر به شمار میرود. به طور معمول کسانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند و نوآوری و حرف جدیدی برای گفتن دارند از بدی بازار شکایت ندارند و آنهایی از بدی بازار و مشکل فروش گله دارند که
خلاقیت و نوآوری در این زمینه ندارند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از جهان صنعت، این دیدگاه که نساجی یک صنعت ورشکسته و غیرقابل توجیه اقتصادی است، نادرست است. صنعت نساجی کشور به طور کلی به دلیل نبود برندسازی، فرسوده بودن ماشین‌آلات، نداشتن فناوری روز، همچنین نداشتن دانش فنی از صنعت نساجی دنیا عقب‌تر است یا گاهی شاید به‌روزترین فناوری‌ها را در کشور داشته باشیم اما نیروی انسانی آموزش دیده وجود ندارد و نمی‌توان از تمام ظرفیت‌های آن استفاده کرد.
نبود برندسازی یکی از مشکلات صنعت نساجی و تولیدکنندگان داخلی است. با وجود اینکه تولیدکنندگان بسیار خوبی در زمینه تولید پارچه‌های رومبلی و پرده‌ای در استان وجود دارد و برخی از واحدهای نساجی ما از لحاظ فناوری از تولیدکنندگان مطرح در دنیا کمبودی ندارند، محصولات آنها به نام محصول خارجی در بازار به فروش می‌رسد.
برخی از تولیدکنندگان ما جنس باکیفیت تولید می‌کنند اما روی بازار و برندسازی آنها به عنوان جنس باکیفیت ایرانی کار نکرده‌اند و این موجب شده آنچه را که در بازار به عنوان جنس ایرانی می‌بینیم ذهنیت بی‌کیفیت را ایجاد کند و کالاای باکیفیت ایرانی به نام جنس خارجی به فروش برسد.
رکود حاکم بر بازار بر صنعت نساجی نیز تاثیرگذار است. آمارها نشان می‌دهد که بخشی از واحدهای نساجی به دلیل رکود و نبود تقاضا با ظرفیت پایین در حال تولید هستند و به طور قطع چنانچه مشکل رکود حل شود، صنعت نساجی رونق خواهد یافت.
با این حال، نباید از مشکلات کیفیت، نبود نوآوری، محصولات جدید و دسترسی به بازارهای بین‌المللی و نوسازی نشدن فناوری و نبود برندسازی در صنعت نساجی غافل بود. این امر به اقدام نیاز دارد.
قاچاق معضل بزرگی بر سر راه صنعت نساجی کشور است. با وجود اینکه قاچاق اثرگذاری منفی بالایی دارد، کالای قاچاق نه تنها در این صنعت بلکه در همه حوزه‌ها تولیدکنندگان را با مشکل فروش روبه‌رو می‌کند.
همه مشکلات این صنعت به قاچاق برنمی‌گردد و اگر تعرفه واردات به کشور صفر شود، به طور قطع کسی به سمت وارد کردن کالای قاچاق نمی‌رود. با این حال، همه مشکل صنایع نساجی کشور حل نخواهد
شد.
قاچاق تنها مشکل صنعت نساجی نیست؛ اینکه به طور کلی از واردات به کشور جلوگیری و برای تولیدکنندگان انحصار ایجاد شود، انگیزهای برای رشد و ارتقای صنعت نساجی در کشور به
وجود نمی‌آید.
در دنیا کشورهایی که در حوزه رقابت‌پذیری رفتند در تفاهمنامه‌هایی که با کشورهای دیگر دارند تعرفه‌های واردات و صادرات را صفر یا اندک قرار دادند و به طور قطع نگران تولید داخل خود هستند ولی تنها یکی از راههایی که برای توسعه و ارتقای صنعت و تولید داخل آنها وجود دارد، این است که تولیدکنندگان خود را در معرض رقابت با رقیب جدی قرار دهند تا آنها با گذشت زمان سطح فناوری خود را افزایش دهند.