مشکلاتی بر سر راه صنعت نساجی و پوشاک چینِ در حال رشد

مترجم : دکتر مژده قهرمانی هنرور                                                                           
 

تابلوی نصب شده در سردر غرفه عنوان می کند : «موجودی بسیار ارزان، کارخانه برای فروش ... ترخیص کالا از گمرک.»

به گزارش نساجی امروز، این یک تصمیم آسان برای خانواده Pan نبوده است که کارخانه پنبه خود را بعد از 32 سال برای فروش بگذارد. این کارخانه پنبه ای که توسط پدرش در سال 1986، زمانیکه چین به عنوان مرکز جهانی تولید نساجی و پوشاک ظهور نمود، تاسیس گردیده بود. 

سالهاست که آنها در حال تولید محصولات پنبه ای خانگی - از دستگیره آشپزخانه، دستکش اجاق، رویه ظروف آشپزخانه و حوله - و صادرات آنها به ایالات متحده و اروپا هستند.

اخیرا آنها سعی داشتند خطوط تولید خود را در کارخانه 40،000 مترمربع در منطقه Guangxi جنوبی ارتقاء دهند و با افزودن کیسه های بازیافتی پنبه ای و بالش هایی به صورت شکلک (emojis) تولیدات خود را گسترش دهند تا مشتری های بیشتری را جذب نمایند.

اما افزایش هزینه های نیروی کار و رشد آهسته در تقاضای خارج از کشور، سبب شد Pan هیچ انتخابی نداشته باشد، و با فروش این کسب و کار به یک تولید کننده بزرگتر نساجی، بر روی محصولات داخلی تمرکز نماید، با این امید که با سرمایه جدید بتواند در کار خود باقی بماند و به تولید ادامه دهد. 

Pan ، که بیش از یک دهه در نمایشگاه Guangzhou حضور داشته، گفت: من آینده ای را در فروش این کالاهای کم ارزش نمی بینم. نمایشگاه تجاری که تا 5 ام می برپا می باشد، قدیمی ترین و بزرگترین رویداد صادراتی کشور است.

سازندگان نساجی و پوشاک چین به سمت بازسازی رو به افول صنعتی می روند. با وجود اینکه این کشور هنوز بزرگترین صادر کننده پوشاک در جهان با ظرفیت تولید عظیم، عرضه بیش از حد مصرفی در کشور، هزینه های بالای نیروی کار و افزایش حمایت جهانی است، رقابت پذیری آن کاهش یافته است.

بروشور شرکت Pan برای نمایشگاه در طول سالها نشان دهنده تغییرات در صنعت است. شش سال پیش، نوشته ای تحت عنوان "با افتخار ساخت چین" بود، در حالی که در سال گذشته «پیشرفت دوره ای با استفاده از کربن کمتر و سازگار با محیط زیست» بود. در سال جاری، آنها فقط یک آگهی داشتند که برای تبلیغ ترخیص کالاساخته شده بود.

سهم بازار چین در ارزش جهانی صنعت نساجی و پوشاک از 38.6 درصد در سال 2015 به 35.8 درصد در سال 2016 کاهش یافته است و روند نزولی در عمده مناطق واردکننده پوشاک مانند ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن مشاهده می شود.

بر اساس گزارش سازمان تجارت جهانی، از سال 2014، صادرات پارچه و لباس چینی به شدت از 236 میلیارد دلار در سال 2014 به 206 میلیارد دلار در سال 2016 کاهش یافته است.

اطلاعات صادرات چین نشان می دهد صادرات لباس و لوازم جانبی در سال گذشته از سال 2016، 0.4 درصد کاهش یافته است، در حالی که صادرات منسوجات در سال گذشته رشد 4.5 درصدی داشته است.

در ضمن، هزینه های کار در چین به طور پیوسته افزایش یافته است. حداقل دستمزد در جنوب شهر Shenzhen در حال حاضر حدود 336 دلار در هر ماه است - بیش از دو برابر نرخ در برخی از کشورهای آسیای جنوب شرقی.

برخی از برند های مطرح پوشاک در حال تلاش برای بازسازی صنعت و کسب درآمد و امنیت مالی هستند. یک تولید کننده کفش و لباس مردانه در هنگ کنگ، واقع در استان فوجیان، از سال 2015 درآمدهایش در حال نوسان می باشد. این کمپانی در نیمه اول سال گذشته، 10 میلیون یوان (1.57 میلیون دلار) از دست داده است. در این سال، به طور پیش فرض بدهی هایش حداقل 3 میلیارد یوان افزایش خواهد یافت.

گرچه تحلیلگران می گویند که تولید کنندگان پارچه و لباس چینی از جنگ تجاری میان چین و آمریکا در معرض خطر اندک هستند، با توجه به آنکه در مقایسه با بخش های دیگر،حجم کمتری به آمریکا صادر می گردد، برندهای آمریکا شروع به ایجاد تنع در منابع خود نموده اند.

یک نظرسنجی از 34 مدیر اجرایی شرکت های مدرن امروزی آمریکا در سال گذشته نشان داد که برای اولین بار، تعداد کمتری از برندهای ایالات متحده به محصولات چین توجه می کنند، حتی اگر این کشور همچنان به عنوان بهترین منبع برای صنعت در سراسر جهان باقی بماند.

با توجه به نظرسنجی  انجمن صنعت مد در ایالات متحده، شرکت های مدرن ایالات متحده تمام تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار نمی دهند، و از مدل" چین به جای بسیاری "به" چین و ویتنام و بسیاری دیگر "تغییر می دهند.

طبق بررسی انجام شده، بسیاری از برندهای تجاری ایالات متحده، یک سوم از محصولات خود را در حال حاضر از چین، یک سوم از ویتنام، و مابقی را از کشورهای دیگر تامین می نماید. 

اما Sheng Lu ، استاد مطالعات مد و لباس در دانشگاه Delaware ، گفت: محصولات «ساخت چین» قیمت رقابتی خود را به دلیل بازده کل زنجیره تامین.از دست نخواهد داد.

Sheng گفت: همچنین باید به این نکته توجه شود که چین به عنوان یکی از تأمین کنندگان نساجی برای کشورهای وارد کننده پوشاک در آسیا نقش مهمی را ایفا می نماید. 

بر اساس تحقیقSheng، واردات نساجی بنگلادش از چین، با ارزش سنجی، از 39 درصد در سال 2005 به 47 درصد در سال 2015 افزایش یافت و روند مشابهی نیز در کامبوج، ویتنام، مالزی و سایر کشورهای در حال توسعه آسیا دیده می شود.

وی گفت: شاخص معنادار برای بررسی آینده، ارزش" کالاهای ساخته شده در چین "در مقایسه با سایر کشورهای آسیایی صادرکننده پوشاک به جهان بررسی و تعیین می گردد..