پژوهش‌های کارشناسان نشان می‌دهد صنعت پوشاک؛ یکی از آلاینده‌ترین صنایع دنیا بوده و میزان آسیب‌های زیست‌محیطی آن از صنعت حمل‌ونقل دریایی و هوائی بیشتر است.
از سوی دیگر در این صنعت حجم زیادی زباله و دورریز تولید می‌شود.
بخش عمده‌ای از صنعت پوشاک امروزی جهان توسط گروه‌هایی اداره می‌شود که تمایلی به دیده شدن ندارند. آن‌ها نقش مهمی در افزایش تولید و مصرف مواد قابل‌زوال داشته و حجم وسیعی از زباله‌ها را تولید می‌کنند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از سینا پرس، این صنعت سهم عمده‌ای در تولید گازهای گلخانه‌ای داشته و شاید برای شما عجیب باشد که آلاینده‌های جوی تولیدشده در صنعت پوشاک، بیشتر از آلاینده‌های تولیدشده توسط صنعت کشتی‌رانی بین‌المللی و صنعت هوانوردی در سطح جهانی است.
طی پانزده سال گذشته، تولیدات صنعت پوشاک، دو برابر شده است، درحالی‌که میانگین دوام لباس‌ها با کاهشی چهل درصدی روبه‌رو بوده است.
بر اساس آمارها، هفتاد و سه درصد از لباس‌های دور ریخته شده در سراسر جهان، سوزانده می‌شوند و حدود دوازده درصد از دورریز صنعت پوشاک نیز در صنایع دیگری همچون تشک سازی استفاده خواهند شد. در این میان شواهد نشان می‌دهد کمتر از یک درصد از لباس‌های دور ریخته شده، این شانس را دارند که بازیافت شده و به چرخه تولید پوشاک بازگردند.
این روند نه‌تنها باعث آسیب رساندن به محیط‌زیست می‌شود، بلکه در درازمدت منجر به محدود کردن فرصت‌های موجود در صنعت مد و کسب‌وکارهای وابسته به آن خواهد شد. این صنعت در حال حاضر سالانه پانصد و شصت میلیارد دلار بابت لباس‌های دور ریخته شده و مواردی که بازیافت نمی‌شوند، متضرر می‌شود.
به‌علاوه باید به این واقعیت اقتصادی نیز توجه کرد که صنعت مد در سال‌های اخیر با قوانینی بازدارنده در سطح جهان روبه‌رو بوده و به‌عنوان‌مثال، در ماه گذشته اعضای مجلس انگلستان این مصوبه را مطرح کردند که مسئولیت تولید در حوزه صنعت پوشاک؛ افزایش پیداکرده و میزان مالیات اعمال‌شده روی برندها در زمانی که قرار است به دست مشتری برسد، افزایش یابد. از سوی دیگر این صنعت با چالش‌های زیست‌محیطی بسیار جدی از قبیل میکرو فیبرهای پلاستیکی، سطوح عظیم مواد زائد و گازهای گلخانه‌ای مواجه است که به این فهرست طولانی باید موارد حقوقی مربوط به کارگران را نیز اضافه کرد.
به باور متخصصین، این موضوع بدیهی است که صنعت پوشاک و مد برای پیشرفت در آینده نیاز به طراحی مجدد و بازبینی اساسی دارد. یکی از مهم‌ترین این موارد، پذیرفتن تغییرات بنیادی درروند بازیافت و بازگرداندن دورریزهای پوشاک به چرخه تولید و کاهش آلاینده‌های ناشی از آن است. چنین رویکردی می‌تواند مدل‌های کسب‌وکار در صنعت پوشاک را افزایش داده و موجب رونق استفاده از لباس‌های ساخته‌شده از مواد ایمن و تجدید پذیر و بهره‌گیری از لباس‌های قدیمی مورداستفاده برای ایجاد لباس‌های جدید است.
با اتخاذ این چارچوب، صنعت مد می‌تواند شروع به از بین بردن روند نزولی خود کند. این تلاش برای بهبود نتایج می‌تواند با ضرورت‌های اقتصادی مقابله کند. طرح‌ریزی برای کاهش میزان دورریز، نگهداری مواد مورداستفاده و بازسازی سیستم‌های طبیعی، می‌تواند زمینه‌های جدید رشد را ضمن در نظر داشتن نیازهای مشتری، در مسیرهای جدید و همراه با ارائه مزیت‌های زیست‌محیطی، تحقق بخشد.
هم‌اکنون تلاش‌ها و حرکت‌هایی برای تحقق بخشیدن به این ظرفیت‌های نوآوری و ابداع مدل‌های جدید کسب‌وکار که در این راستا حرکت می‌کنند، آغازشده است.
در این میان لازم به توضیح است که نوآوری مدل‌های کسب‌وکار باید با بازنویسی طراحی، هماهنگ باشد. با تمرکز بر این موضوع که یک محصول چگونه ساخته‌شده و چگونه از آن استفاده می‌شود و پس از استفاده ازآنچه اتفاقی می‌افتد، می‌تواند برای طراحان مفید بوده و میزان دورریز و تولید ضایعات و آلاینده‌های این صنعت را نسبت به آنچه امروزه شاهد آن هستیم، کاهش دهد.