مسوولان و برندهای مختلف با افزایش آگاهی از خطرات ناشی از میکروالیاف به دنبال روش هایی برای کاهش اثرات آن ها هستند.
در حال حاضر هیچ روش موثقی برای بررسی الیاف جدا و پخش شده از پارچه و لباس وجود ندارد. بدیهی است بدون در اختیار داشتن یک الگوی استاندارد تشخیص این که یک پارچه از نظر رهاسازی الیاف خوب است یا بد، دشوار می باشد.
به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز کمپانی آزمایشگاهی اس جی اس واقع در سوییس یک روش خانگی برای بررسی میکروالیاف ابداع کرده و برای آماده کردن روش آزمایشی جدید در حال همکاری با سازمان های استاندارد مربوطه می باشد.
میکروالیاف ذرات پلاستیکی با قطری برابر کسری از یک میلیمتر و طولی کمتر از 5 میلی متر هستند. به نظر می رسد یکی از منابع اصلی میکروالیاف منسوجات باشند به ویژه پوشاک و منسوجات خانگی که نیازمند شستشوهای مکرر هستند. میکروالیاف در طول فرایند شستشو از منسوج جدا شده و وارد آبراهه ها می شوند چون در حال حاضر امکان فیلتر کردن آن ها در سیستم های تصفیه پساب وجود ندارد.
لباس ها در هنگام شستشو در ماشین لباسشویی تحت فشار و چرخش قرار می گیرند تا دترجنت به خوبی بر روی آن ها عمل کند که این باعث آسیب به سطح پارچه می شود. سطح پارچه های پشمی تهیه شده از الیاف مصنوعی برای این که دارای زیردست مناسب و مقاومت حرارتی مطلوب باشد به صورت مکانیکی آسیب می بیند و آن ها را مستعد جدا کردن الیاف از خودشان می کند. این محصولات معمولا در مقایسه با پارچه های ساده میکروالیاف بیشتری را در یک فرایند شستشوی خانگی استاندارد از خود آزاد می کنند.
یکی از نگرانی های موجود درباره میکروالیاف به قابلیت آن ها در جذب مواد شیمیایی مضر نظیر فتالات ها(معمولا به عنوان پلاستیک شناخته می شوند اما استفاده از آن ها در پوشاک تکمیل شده در بازارهای آمریکا و اتحادیه اروپا محدود شده است) مربوط می شود. از آن جایی که محققان ثابت کرده اند که میکروالیاف می تواند در دستگاه گوارش بسیاری از موجودات آبی وجود داشته باشد در نتیجه این مواد شیمیایی مضر نیز وارد زنجیره غذایی شده که برای ما انسان ها مضر هستند.
امروزه تاثیر آلایندگی پلاستیک های موجود در منابع آب طبیعی به وضوح روشن است. مطالب زیادی درباره زباله دان بزرگ اقیانوس آرام که محل تجمع زباله های دریایی در چرخاب شمالی اقیانوس آرام است وجود دارد اما در مورد آسیب های ناشی از میکروالیاف ها کمتر سخنی به میان می آید. همه چیز در حال تغییر است و این موضوع تقریبا پنهانی به تدریج در حال آشکار شدن می باشد. با آگاه شدن مردم و مسوولان از این معضل، فشار بر روی دولت ها برای اعمال محدودیت و بر روی تولیدکنندگان برای یافتن جایگزین هایی مناسب نیز بیشتر شده است.
با افزایش آگاهی نسبت به خطرات میکروالیاف، مقامات و سازمان های متعدد تدابیر جدیدی را برای رفع مشکل معرفی کرده اند از جمله دولت آمریکا، اتحادیه اروپا، اتحادیه انجمن همکاری های متقابل صنعتی اروپا(CIA) و انجمن صنعت کوهنوردی(OIA). او آی ای میکروالیاف را در زمره ی یکی از هفت اولویت برتر در فعالیت های گروهی مربوط به پایایی خود قرار داده و سی آی ای نیز نشست های فنی خود را برای رفع این معضل آغاز کرده است.
علاوه بر آن دولت کالیفرنیا در حال تصویب قانونی است مبنی بر این که پوشاک تهیه شده از پلی استر دارای خاصیت جداسازی الیاف از خود هستند. کمیته اروپایی هم از آژانس مواد شیمیایی اروپا خواسته است تا پیشنهاداتی را برای اعمال محدودیت های مربوط به ذرات پلاستیکی در محصولات مصرفی، آماده کند. فرمان قانونی آب های فاقد میکروبید یا ریزدانه های پلاستیکی 2015 نیز در ژانویه 2018 در آمریکا به تصویب رسیده است؛ قانونی فدرال که به موجب آن آبکشی محصولات آرایشی که حاوی ریزدانه های پلاستیکی هستند، ممنوع شده است.