لباس اندازه گیری پرایم فیت

ترجمه: آزاده موحد

در سال 2017 حدود 66/1 میلیارد نفر در سرتاسر جهان پوشاک مورد نیاز خود را به صورت آنلاین خریداری کرده اند. در همین سال بین 20 تا 50 درصد لباس های خریداری شده مرجوع شد که دلیل عمده آن سایز نبودن لباس ها بوده است.

به گزارش سرویس ترجمه نساجی امروز ، محققان کالج نساجی ویلسون در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی راهکاری برای هزینه و ضایعات ناشی از این لباس های مرجوعی ارایه داده اند: پرایم فیت یک اپلیکیشن اختصاصی برای تلفن همراه و پوشاک است که راهکاری ارزان به مصرف کنندگان ارایه می دهد تا بتوانند اندازه های دقیق بدنشان را در منزل خود به دست آورند.

این سیستم می تواند تحولی برای خریداران آنلاین، کمپانی های تجارت الکترونیک پوشاک و حتی اپلیکیشن های سلامتی و تناسب اندام ایجاد کند. اپلیکیشن جدید که مراحل تولید و توسعه آن در دانشگاه کارولینای شمالی انجام می شود، از روی تصاویر دو بعدی گرفته شده توسط دوربین دیجیتال یا تلفن همراه در حالی که شخص لباس مخصوص اندازه گیری پرایم فیت را بر تن کرده، اندازه ها را به دست می آورد. این نرم افزار اطلاعات اولیه مربوط به جمعیت شناسی را نظیر سن، قد، وزن، جنسیت و قومیت و همچنین تصاویری از جلو و پهلوی بدن را هنگامی که شخص لباس مخصوص پوشیده است، جمع آوری می کند. نتایج به دست آمده که به صورت اندازه گیری های دو بعدی بوده و ابعاد را به صورت دقیق نشان می دهد، به فرد در انتخاب سایز مناسب خود برای خرید لباس کمک می کند. بیشتر اندازه های مربوط به محصولی که به صورت آنلاین به فروش می رسد نسبتا ساده اند و معمولا شامل بالاتنه، دور کمر، باسن، طول قسمت داخلی پا و ارتفاع پشت می شود. این اندازه گیری ها سایز و شکل بدن شخص را مشخص می کند و دیگر نیازی به اندازه گیری لباس در یک مکان مشخص نیست. از سوی دیگر بیشتر مشتریان اندازه های دقیق بدن خود را برای به دست آوردن سایز مناسب نمی دانند.

چیزی که بیشتر از همه مصرف کنندگان لباس را آزار می دهد این است که سایز لباس بر حسب تولیدکنندگان مختلف و در بعضی مواقع کشور تولید کننده، تغییر می کند. فرد ممکن است تصور کند سایز شلوار جین مناسب او سایز 6 است اما در مورد شلوارهای جین گران تر سایز 4 و در محصولات عمده فروشی سایز 8 به او می خورد. تمامی محصولات ممکن است با اندازه های یکسان تولید شوند اما عددی که نشان دهنده سایز آنهاست متفاوت می باشد.

چیزی که در واقع از اهمیت زیادی برخوردار است استفاده از ترکیب اندازه ها برای تعیین سایز-2، 4، 6 یا اسمال، مدیوم، لارج- است تا خود سایز.

بیشتر محصولاتی که در خرده فروشی های واقعی و نه مجازی به فروش می رسند هیچ گونه پیش زمینه ای که به اطلاعات اندازه گیری برای تعیین سایز مربوط باشد، ندارند. مشتری ناچار است چند لباس را امتحان کرده تا بتواند سایز مناسب خود را از بین آن ها پیدا کند و در نهایت هم به دلیل کمبود وقت یا خستگی بهترین را از میان بدترین ها انتخاب می نماید.

مصرف کنندگان در هنگام خرید آنلاین باید با توجه به جدول سایزبندی مربوط به آن محصول، مناسب ترین سایز را برای خود پیدا کنند. در این جدول اندازه های بالاتنه، دور کمر، باسن و طول قسمت داخلی پا که تولید کننده آن ها را برای تعیین یک سایز مشخص تهیه کرده، قرار داده شده است. متاسفانه از آن جایی که بیشتر محصولاتی که به صورت آنلاین به فروش می رسند در چین طراحی می شوند، سایز آن ها نیز متناسب با اندام کوچک چینی هاست. در واقع سایز مدیوم ممکن است بر اساس اندازه گیری چینی سایز ایکس لارج باشد. باور این تفاوت مشکل است در نتیجه مصرف کنندگان اغلب در اولین خرید سایز معمول خودشان و در خرید بعدی یک سایز بزرگ تر را سفارش می دهند. یعنی مصرف کننده ای که قصد داشت یک لباس را مرجوع کند ناچار است لباس دوم را هم پس بدهد چون هیچ اندازه درستی از بدن خود ندارد تا بتواند برای اولین خرید لباس مناسب خود را سفارش دهد.

محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی راهی پیدا کرده اند که افراد بتوانند به راحتی و با لذت و با استفاده از یک سیستم ساده، اندازه های بدن خود را به دست آورند. نتایج این روش هم بسیار دقیق است. بدن همه افراد در طول زندگی دچار تغییراتی می شود که ممکن است کاملا از آن بی خبر باشند. این تغییرات تاثیر زیادی بر سایز لباس آن ها می گذارد. ممکن است تغییرات کوچک در اندازه های بدن در مورد بعضی از لباس ها مثل تی شرت چندان مهم نباشد اما در بعضی دیگر از لباس ها که سایز دقیق بسیار مهم است مثل لباس عروس، کت و شلوار، پیراهن شب و شلوار جین، از اهمیت زیادی برخوردار می شود. وجود سیستمی که مصرف کنندگان بتوانند برای گرفتن اندازه های دقیق بدن خود از آن استفاده کنند و در عین حال ساده، مقرون به صرفه و قابل پیگیری باشد، لازم و ضروری است.

گردآوری اندازه های بدن

سال هاست که محققان به دنبال روشی برای گردآوری اندازه های بدن هستند. اندازه گیری متداول به صورت دستی و با استفاده از مترهای نواری، آنتروپومتر و کولیس انجام می شود. متاسفانه بیشتر افراد در اندازه گیری بدن خود خوب عمل نمی کنند. علاوه بر آن این کار بسیار زمان بر است. روش دقیق تر و سریع تر اندازه گیری، اسکنرهای سه بعدی کل بدن می باشد. این فناوری خیره کننده که اطلاعات زیادی را هم در اختیار شخص می گذارد تا حدی گران بوده و در دسترس بیشتر خریداران پوشاک هم نیست. علاوه بر آن برای استفاده از فناوری فوق لازم است بدن شخص با لباس زیر اسکن شود تا اندازه های دقیق او به دست آید که بسیاری از افراد با این کار راحت نیستند و تمایلی ندارند تصویرشان در اینترنت بچرخد. آن ها حتی نسبت به عکس فرزندانشان حساسیت بیشتری هم دارند.  

پیشرفت های جدید در رابطه با اسکنرهای دستی باعث شده تا استفاده از آن ها در اندازه گیری های بدن نیز طرفدار پیدا کند اما این اسکنرها هم تنها می توانند چیزی را که می بینند اندازه گیری کنند که این فرق چندانی با پوشیدن لباس نمی کند. لباس فرد در هنگام اسکن کردن بر  نتیجه اندازه گیری های او تاثیر می گذارد.

فناوری برای نسل ایگرگ(متولدین اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی) و نسل جدید زد(متولدین 1995 به بعد) از اهمیت زیادی برخوردار است. وسایل دیجیتال تمام دنیای آن ها را کنترل می کند و اولین ابزار ارتباطی آن هاست، این افراد بیشتر مواقع آنلاین هستند و از تلفن همراه خود در هر موردی استفاده می کنند. خرده فروشان نیز تمرکز بیشتری را بر روی افزایش معاملات تلفن های همراه گذاشته اند. از آن جایی که تقریبا هر کسی گوشی همراه خود را دارد که تمام روز هم با اوست پس استفاده از تلفن همراه به عنوان ابزاری برای اندازه گیری بدن منطقی به نظر می رسد. البته با توجه به این که دوربین آر جی بی گوشی های همراه نیز چندان از سایر وسایل موجود در بازار بهتر نیست، اعتبار نتایج به دست آمده تا حد زیادی به لباسی که فرد بر تن کرده بستگی دارد. در نتیجه محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی لباسی را طراحی کرده اند که می تواند به انجام اندازه گیری های مربوط به سایز کمک کند، فراهم کننده حریم خصوصی باشد و همان چیزی باشد که احتمالا فرد برای ورزش کردن هم مایل است آن را بپوشد.

اخیرا تصاویر دوبعدی به عنوان وسیله ای برای به دست آوردن اندازه های مربوط به بدن رواج بیشتری پیدا کرده اند چون روشی کم هزینه بوده و با استفاده از تصاویر نیز می توان به نتایج قابل قبولی رسید، علاوه بر آن رابط های برنامه نویسی کاربردی برای تجزیه و تحلیل تصاویر نیز دردسترس تر و قوی تر شده اند. دوربین های تلفن همراه در مقایسه با اسکنرهای سه بعدی کل بدن قادر نیستند اطلاعات زیادی را در اختیار بگذارند. البته از اطلاعات جمع بندی شده از این تصاویر دو بعدی می توان برای کشف مجهولات با استفاده از مدل های پیش بینی کننده آماری و یادگیری ماشین استفاده کرد. هنوز زمان لازم است تا این روش ها به مرحله تجاری سازی برسند.

برای اندازه گیری بدن با استفاده از تصاویر دو بعدی عوامل محدودکننده زیادی وجود دارد. یکی از این محدودیت ها فضای اطراف است که جداکردن آن از تصویر بدن مشکل می باشد. مساله حریم شخصی نیز همچنان یکی دیگر از عوامل نگران کننده است. برای حل این مشکلات سیستم های پوشاک طراحی و آزمایش شده اند. این سیستم ها مشکلات فوق را ندارند.

داده کاوی و پردازش تصاویر با استفاده ازاین دستگاه ها و تصاویر دوبعدی به مراتب ساده تر است. مشتریان می توانند با استفاده از این سیستم اندازه گیری بر اندازه های بدن خودشان نظارت داشته باشند. کاربران عقیده دارند که وجود یک سیستم اندازه گیری که بتوانند هر زمان و هرجایی از آن استفاده کنند، بسیار باارزش خواهد بود چون دیگر مجبور به استفاده از متر نواری برای به دست آوردن اندازه های خود نیستند.

تحقیقات

در تحقیقی که توسط دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی انجام شده بیشتر بر روی ساخت وسیله، سیستم و روشی سریع و شخصی برای به دست آوردن ابعاد بدن از روی تصاویر دوبعدی گرفته شده توسط کاربر، تمرکز شده است. سوژه ها لباس را بر تن کرده و تصاویر دو بعدی از جلو و پهلوی بدن گرفته می شود. برای استخراج اندازه های اصلی و کلیدی بدن در موقعیت های اولیه و بر اساس طراحی لباس از فناوری بینایی کامپیوتر استفاده می شود. از این اندازه ها برای پیشگویی اطلاعات اضافی مربوط به بدن بهره گرفته می شود. برای آموزش مدل های پیش بینی کننده با استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشین، یک پایگاه داده ای عظیم آنتروپومتری سه بعدی ایجاد شده است. در شکل 1.a نمایی شماتیک از این سیستم نشان داده شده است. نمونه اولیه لباس نیز در شکل 1.b قابل مشاهده می باشد.

هدف اولیه سیستم اندازه گیری ایجاد روشی دقیق با تلرانس قابل قبول برای به دست آوردن اندازه های بدن بوده است ضمن این که لباس اندازه گیری هم کارکردی بوده و هم ظاهری زیبا داشته باشد. این لباس ها در مکان های خاصی علامتگذاری و با رنگ های مختلفی کدگذاری شده اند به نحوی که سیستم اندازه گیری بتواند از روی تصاویر دوبعدی، محلی که باید اندازه گیری شود را شناسایی کند. در هر منطقه رنگی الگوهای استتار شده ای به کار گرفته شده تا هم طراحی لباس از یکنواختی خارج شود و  هم دقت اندازه گیری تضمین شود.

این لباس ها را می توان نگه داشت، به صورت شریکی از آن استفاده کرد، پس داد و یا به عنوان لباس ورزشی پوشید. ارسال آن ها در هنگام خرید الکترونیک نیز مانند ارسال لباس های عادی است. به محض این که عکس لباس گرفته شد شخص می تواند از اطلاعات آن برای خرید لباس در هر وبسایتی استفاده کند. همچنین در صورت تمایل می تواند آن ها را با فروشنده به اشتراک بگذارد تادر آینده برای انتخاب بهتر از کمک او بهره گیرد.

مزایای این سیستم عبارت است از:

• به دست آوردن اندازه های دقیق با تلرانس های معمول تولید برای بیشتر لباس ها
•  به دست آوردن داده ها با فرمت اتوماتیک و دقت بیشتر در مقایسه با روش ها اندازه گیری دستی توسط افراد غیرحرفه ای
• عدم استفاده از تصاویر نیمه پوشیده در اینترنت و حفظ حریم شخصی
• در اختیار داشتن داده های دیجیتال به منظور کمک به پیش بینی سایز در معاملات الکترونیک
• کاهش بالقوه در کالاهای مرجوعی به دلیل انتخاب مناسب سایز
• عدم نیاز به امکانات تخصصی یا تجهیزات گران قیمت نظیر اسکنرهای سه بعدی برای گرفتن اندازه ها.

این لباس از پارچه استرچ 83 درصد پلی استر و 17 درصد الاستان تهیه شده و الگوهای مورد نظر نیز با فناوری چاپ دیجیتال بر روی آن چاپ شده است و همان طور که گفته شد می توان به عنوان لباس ورزشی نیز از آن استفاده کرد.

تحولات آتی

سیستم اندازه گیری تولید شده در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی روشی کارآمد و مقرون به صرفه برای به دست آوردن اندازه های بدن است. از آن جایی که بیشتر خریداران لباس به تلفن همراه برای عکس گرفتن دسترسی دارند پس نیازی به صرف هزینه اضافی برای استفاده از این سیستم نمی باشد. در شرایط ایده آل بیشتر این هزینه ها می تواند با توجه به افزایش نهایی میزان فروش و کاهش قابل ملاحظه کالاهای مرجوعی، توسط تولیدکنندگان پوشاک تقبل شود. بیشتر گوشی ها هوشمند مجهز به اینترنت هستند و در نتیجه می توان با توجه به اطلاعات موجود از امکانات بیشتری بهره گرفت. مشتریان می توانند در هر زمان و هر مکانی به آخرین اندازه های خود دسترسی داشته باشند. اندازه های به دست آمده از این سیستم می تواند در انتخاب سایز درست لباس، خلق آنلاین آواتارهای سه بعدی، الگوهای لباس سفارشی و پیگیری تناسب اندام مشتری کاربرد داشته باشد. سیستم جدید مشکلات مربوط به سیستم های موجود نظیر هزینه بالای فناوری اسکن سه بعدی کل بدن، استخراج اندازه ها از اسکنرهای دستی و کیفیت پایین نتایج حاصل از روش های دستی اندازه گیری را ندارد. در مجموع سیستم اندازه گیری جدید بسیار نوآورانه بوده و از اهمیت زیادی در صنعت پوشاک برخوردار است و در ضمن پتانسیل استفاده در صنعت سلامت را نیز داراست.