مهندس محمدجعفر شهلایی- رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران- اعلام کرد: برخلاف تصورات موجود، تولید نخ در کارخانه‌های ریسندگی کشور کاهش نیافته بلکه شاهد افزایش چند برابری قیمت آن هستیم.
وی در گفت‌وگو با رادیو اقتصاد ، نساجی را یکی از صنایعی در کشور دانست که نزدیک به صد درصد واحدهای تولیدی آن توسط بخش خصوصی اداره می‌شود.
به گزارش نساجی امروز، مهندس شهلایی ادامه داد: صنعت نساجی یکی از قدیمی‌ترین صنایع کشور محسوب می‌شود و پیشینه آن به دوران باستان بازمی‌گردد منتها اگر به صنعت مدرن نساجی نگاهی بیندازیم، بسیاری از کشورهای همسایه مانند ترکیه، پاکستان، هند و ... به مراتب عقب‌تر از نساجی ایران بودند اما اقتضائات و هیجانات انقلاب، منجر به اخذ برخی تصمیمات نادرست و غیرمنطقی شد که یکی از این تصمیمات، واگذاری مدیریت واحدهای تولیدی و صنعتی بخش خصوصی به نهادهای دولتی بود که متأسفانه این امر، تعطیلی تدریجی کارخانه‌های معظم صنعت نساجی کشور را به همراه داشت.
به گفته وی، صنعت نساجی به مرور زمان و با تکیه بر مدیران بخش خصوصی در دشوارترین شرایط اقتصادی به حیات خود ادامه داد و موفق به جذب سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی نیز شد اما تصویب قوانین خلق‌الساعه، فعالیت واحدهای تولیدی را با مشکلات متعددی مواجه کرده است.
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران، محدودیت در تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی به دلیل افزایش چندبرابری نرخ ارز را یکی از معضلات جدی صنعتگران کشور برشمرد و گفت: در زمان دولت دکتر مصدق، ایران به عنوان یکی از صادرکنندگان مطرح و معتبر پنبه- طلای سپید- شناخته می‌شد و میزان تولید پنبه در دهه 50 بالغ بر 250 هزار تن بود اما امروز این رقم به 30 هزار تن کاهش یافته است.
مهندس شهلایی ضمن رد این موضوع که برخی معتقدند که مصرف آب در صنعت نساجی بسیار بالاست، اذعان داشت: 90 درصد از منابع آبی کشور به دلیل عدم بهره‌گیری از تکنیک‌های جدید و مدرن در کشاورزی به کار گرفته می‌شود.
این فعال نساجی اضافه کرد: طبق تحقیقات انجمن صنایع نساجی ایران، کشورهایی مانند ایتالیا ، اسپانیا و آمریکا -یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان پنبه در دنیا - به پنبه‌کاران یارانه می‌پردازند اما مشکل اصلی کاهش کاشت پنبه در ایران، سیاست‌های غیراصولی وزارت جهاد کشاورزی است.
وی تأکید کرد: کشاورزان با توجه به مشکلات مختلف در تهیه و تأمین بذر پنبه می‌تواند بذور دیگری جز پنبه بکارد اما اگر پنبه به میزان کافی در اختیار کارخانه‌های ریسندگی قرار نگیرد، به هیچ وجه نمی‌توان از مواد اولیه دیگری استفاده کرد.
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در ادامه ابراز داشت: 10 سال پیش، دولت ازبکستان تصمیم گرفت تا سال 2020 ، پنبه مزارع خود را به نخ تبدیل و صادر کند؛ پس با یک برنامه‌ریزی صحیح و اصولی می‌توان مشکلات کاشت، برداشت و تهیه پنبه را برطرف نمود.
مهندس شهلایی گفت: باید این باور در مسئولان دولتی نهادینه شود که کار را به کاردان بسپارند و در تدوین و تصویب قوانین، مقررات، آئین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌ها از نظرات صنعتگران دلسوز و متعهد استفاده کنند.
به گفته وی، چندین بار به متولیان امر اعلام کرده‌ایم که در دنیا، برای واردات مواد اولیه‌ای که در داخل یک کشور تولید نمی‌شود، هیچ‌گونه تعرفه‌ای وضع نمی‌شود و به این ترتیب بخش عمده‌ای از مشکلات تولیدکنندگان برای تهیه مواد اولیه از بین می‌رود اما در کشور ما نه تنها این موضوع رعایت نمی‌شود بلکه عوارض سنگین گمرکی برای واردات مواد اولیه مذکور وضع می‌گردد!
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران اظهار داشت: برخلاف تصورات موجود، تولید نخ در کارخانه‌های ریسندگی کشور کاهش نیافته بلکه شاهد افزایش چند برابری قیمت آن هستیم.
وی ضمن اعلام این مطلب که به دلیل نصب ماشین‌آلات مدرن و سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه طی چهار سال اخیر، در تولید فرش ماشینی خودکفا هستیم، افزود: مواد اولیه فرش ماشینی، نخ اکرلیک است که در کشور تولید نمی‌شود و در صورت عدم اختصاص ارز برای واردات اکرلیک، خطر توقف تولید، واحدهای فرش بافی را تهدید خواهد کرد.
مهندس شهلایی یادآور شد: طبق اعلام دولت، واحدهای تولیدی می‌توانند بدون انتقال ارز تا 300 میلیون دلار اقدام به واردات مواد اولیه و قطعات مورد نیاز نمایند اما عملاً این وعده محقق نشده است!
این صنعتگر، دو برابر شدن قیمت جهانی رنگ‌های نساجی از یک سو و افزایش نرخ ارز در کشور را دو عامل مهم در افزایش قیمت تمام شده تولیدات نساجی کشور دانست و گفت: در سال‌های گذشته، تفاوت قیمت نخ رنگی با نخ خام حدود 8-10 تومان بود اما امروز این تفاوت به 20 تا 25 تومان رسیده است؛ طبعاً هضم چنین شوک بزرگی برای فعالان بازار آسان نیست.
رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران بیان داشت: در حال حاضر حدود 130-140 هزار تن نخ پنبه‌ای در سیستم رینگ و صد هزار تن نخ پنبه‌ای در سیستم اوپن اند تولید می‌شود؛ ضمن این‌که نخ پلی‌استر و .. نیز تولید می‌شود اما مشکل اصلی نبود مواد اولیه و افزایش قیمت آن است؛ میزان تولید پنبه در ترکیه 450 تا 500 هزار تن و واردات آن 400 هزارتن است اما جالب است بدانیم کل مبلغی که واردکننده پنبه می‌پردازد یک سنت است! اما واردکننده ایرانی از همان ابتدای واردات باید 5 درصد حقوق و عوارض گمرکی بپردازد. اگر دولت مسیر واردات مواد اولیه را تسهیل کند؛ تولیدکننده در شرایط بهتری می‌تواند مواد اولیه مورد نیاز خود را تأمین نماید.
مهندس شهلایی در پایان گفت: 90 درصد صنعتگران اگر شیفته صنعت نبودند، سرمایه‌های خود را خارج از تولید و صنعت اختصاص می‌دادند تا سودهای کلان کسب کنند.