متخصصان صنایع نساجی و پوشاک اندونزی و همچنین دولت این کشور عقیده دارند که برای ایجاد منابع بالادستی موثر همچنان نیاز به سرمایه گذاری مداوم در این بخش احساس می شود. این کار باعث افزایش رشد تقاضا برای صادرات پوشاک شده که به نفع کشور است.
تولیدات نساجی و پوشاک اندونزی در سه ماهه اول سال جاری 19 درصد نسبت به دوره مشابه سال قبل افزایش داشته است.
به گزارش سرویس اطلاع رسانی نساجی امروز، بر اساس آمار و ارقام دولتی میزان رشد سالانه تولیدات نساجی و پوشاک در دوره مشابه سال قبل5/7 درصد و رشد کلی آن در سال 2018، 7/8 درصد بوده است. صادرات نساجی و پوشاک اندونزی نیز در حال رشد می باشد و مقدار آن در سال 2018 به 5/13 میلیارد دلار رسیده است. علاوه بر آن پیش بینی می شود صادرات در سال جاری شاهد رشد چشمگیر 1/11 درصدی باشد و به 15 میلیارد دلار برسد.
هرچند بنا بر گزارش منابع صنعتی، تولید منسوجات شاهد افت اندکی بوده است که به دنبال آن شاهد تقاضا برای آموزش و سرمایه گذاری بیشتر در بخش ماشین آلات بوده ایم تا از این طریق رقابت پذیری تولیدکنندگان بالادستی اندونزی نسبت به تامین کنندگان ویتنامی و بنگلادشی افزایش پیدا کند.
صنعت و دولت اندونزی علی رغم دیدگاه های مختلف دارای اهداف مشترکی هستند. دولت عقیده دارد سرمایه گذاری اخیر در بخش نساجی در افزایش قابل ملاحظه تولید پوشاک و صادرات آن موثر بوده است. بخش صنعتی موافق این دیدگاه است اما اعتقاد به سرمایه گذاری بیشتر دارد تا بخش پوشاک بتواند هزینه های خود را کاهش دهد و سفارشات بیشتری بگیرد.
رییس صنایع نساجی، چرم و کفش در وزارت نساجی اندونزی عقیده دارد که سرمایه گذاری قابل ملاحظه در بخش های بالادستی باعث رشد محسوس در صنایع نساجی و پوشاک می شود.
تلاش برای افزایش بهره وری از طریق پرورش نیروی کار ماهر و توجه به مسایل زیست محیطی نظیر آلودگی رودخانه ها نیز از عوامل موفقیت است.
صنایع نساجی و پوشاک اندونزی بین سال های 2016 تا 2019، 6/6 میلیارد دلار سرمایه مازاد به فناوری های جدید و تجهیزات تولیدی استاندارد اختصاص داده است. استفاده از ماشین آلات جدید در این دوره منجر به تولید مازاد 452000 تن الیاف، 569000 تن نخ و 416 میلیون تکه لباس شده است ضمن این که 420000 کارگر جدید نیز در این بخش استخدام شده اند.
با وجود تمام این اقدامات خروجی بخش بالادستی صنایع نساجی به آرامی در حال کاهش است.
مشکل اینجاست که حجم زیادی از پارچه های مورد استفاده در صنعت پوشاک وارداتی می باشد در نتیجه این بخش رشد می کند ولی صنعت نساجی عقب می ماند. علی رغم وجود تامین کنندگان محلی رقابت پذیر باز هم مقدار زیادی پارچه به کشور وارد می شود.
با وجود رشد مثبت بخش پوشاک اندونزی این کشور همچنان از نظر صادرات از کشورهایی نظیر بنگلادش و ویتنام عقب تر است. اندونزی تنها 8/1 درصد از بازارهای خارجی را در اختیار دارد.
در زمینه اصلاح قوانین کار در اندونزی انتقاداتی به دولت وارد شده و از این قوانین به عنوان مانعی بر سر راه سرمایه گذاری در بخش نساجی یاد شده است. عدم تغییر در قوانین غیرواقع گرایانه مانع از جذب سرمایه گذار می شود.
چالش های موجود در صنعت نساجی از جمله وجود ماشین آلات منسوخ، دستیابی به اهداف تولیدی مورد نظر و تولید محصولات با کیفیت را مشکل می کند.
مشکل دیگر کمبود نیروی کار ماهر به دلیل کمبود آموزش است. دولت باید برنامه هایی را برای ارتقای سطح مهارت کارگران به ویژه در زمینه طراحی و مد در نظیر بگیرد تا از وابستگی به متخصصان خارجی کم شود.