نایب رئیس اتحادیه تولید و صادرات صنایع نساجی و پوشاک ایران می‌گوید: واردات پوشاک چینی و ترکیه‌ای جذابیتشان را در بازار ایران از دست داده و واردات پوشاک از بنگلادش صرفه اقتصادی زیادی برای واردکنندگان ایرانی دارد.
بعد از دو دهه حالا فضا بر وفق مراد تولیدکنندگان پوشاک شده و به نظر می‌رسد که در این شرایط این تولیدکنندگان پارچه و پوشاک هستند که می‌توانند نیاز داخل را فراهم کنند.» در این فضای کسب و کار غبارآلود که اکثر تولیدکنندگان از وضعیت بازار می‌نالند اما صنعتگران پوشاک برای نخستین بار از این وضعیت ابراز رضایت می‌کنند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از تجارت نیوز، اگر دقیق‌تر بخواهیم بدانیم از نگاه فعالان بازار پوشاک، تصویر خوشایندی از خرید مردم در بازار مشاهده نمی‌شود، به جز در صنعت پوشاک. پوشاکی‌ها طی چند سال گذشته جز آن دسته معترضانی بودند که نسبت به واردات این کالا به طور رسمی و غیررسمی شکایت داشتند.
چندین مرتبه بابت واردات گسترده قاچاق پوشاک به کشور دست به تجمع زدند و معتقدند بودند که پوشاک ایرانی میان برندها گوشه‌نشین است. در طول دو دهه اخیر «فرهنگ استفاده نکردن از جنس داخلی در میان مردم»، «رقابت ناعادلانه به دلیل ثابت بودن نرخ ارز»، «بالا رفتن تورم و گران نشدن پوشاک» و «رقابت ناعادلانه تولید داخل با قاچاق» مهم‌‌ترین مشکلات بر سر راه تولید از دیدگاه صنعتگران پوشاک بوده است.
اما حالا با ممنوع شدن واردات پوشاک تا حدودی این مشکلات از پیش‌روی تولیدکنندگان کاسته شده است. یکی از چالش‌های پیش روی صنعت پوشاک کمبود مواد اولیه است. افزایش قیمت پارچه، پنبه و نخ تولید لباس را برای صنعتگران گران کرده است اما این موضوع باعث نمی‌شود که تولیدکنندگان پوشاک دست از کار بکشند.
اخیرا هم تی‌شرت‌ها و پوشاک‌های بنگلادشی به بازار ایران ورود کرده‌اند. آمارها نشان می‌دهد بعد از چین بنگلادش بزرگ‌ترین تاجر تی‌شرت در جهان است. ارزش صادرات تی‌شرت بنگلادش ۳/۶ میلیارد دلار است که سهم این کشور در جهان ۳/۱۳ درصد محسوب می‌شود.
حال سوالی که مطرح می‌شود این است که چطور در دوره ممنوعیت‌ها پوشاک بنگلادشی‌ها در بازار ایران مشاهده می‌شود؟ چرا واردات پوشاک چینی و ترکیه‌ای جذابیتشان را در بازار ایران از دست داده است؟
قاچاق پوشاک بنگلادشی هنوز جذاب است
در همین حال، نایب رئیس اتحادیه تولید و صادرات صنایع نساجی و پوشاک ایران درباره علت افزایش پوشاک بنگلادشی به تجارت‌نیوز گفت: افزایش قیمت دلار از طرفی واردات پوشاک قاچاق را به کشور جذاب کرده و از سوی دیگر افزایش قیمت ارز سرمایه‌گذاران و واردکنندگان را به سمت تولید پوشاک تشویق کرده است. در گذشته ثابت نگه داشتن قیمت دلار باعث افزایش پوشاک قاچاق به کشور می‌شد؛ این در حالی است که امروز با افزایش قیمت ارز برخی تجار که واردکننده کالای قاچاق به کشور هستند بخشی از پوشاک را از کشور ارزان قیمتی همچون بنگلادش تامین و تهیه می‌کنند.
خرید پوشاک چینی صرفه اقتصادی ندارد
بهرام شهریاری افزود: قاعدتا واردات پوشاک از بنگلادش صرفه اقتصادی زیادی برای واردکنندگان ایرانی دارد و قیمت تمام شده را کاهش می‌دهد؛ این در حالی است که در گذشته تجار قاچاقچی نیاز بازار را از چین تامین می‌کردند اما امروز با افزایش قیمت دلار واردات پوشاک از چین و ترکیه هرگز صرفه اقتصادی ندارد. از این رو چرخ واردات لباس از چین و ترکیه به بنگلادش چرخیده است.
او درباره وضعیت قاچاق پوشاک اظهار کرد: حجم قاچاق پوشاک به ۲٫۶ میلیارد دلار می‌رسد که در این دو سال با ممنوعیت واردات پوشاک حجم کالاهای قاچاق پوشاک به کشور تنها ۱۰۰ میلیون دلار کاهش یافته است. بنابراین کاهش قاچاق پوشاک به کشور نیز چندان چشم‌گیر نبوده است.
شهریاری درباره وضعیت صنعت پوشاک گفت: با تشدید تحریم‌ها علی رغم اینکه بازارها شرایط سختی را تجربه می‌کنند اما صنعت پوشاک دوره طلایی دارد؛ چرا که اکثر واردکنندگان به سمت تولید پوشاک روی آورده‌اند و در این حوزه سرمایه‌گذاری‌ها گسترده‌ای انجام داده‌اند؛ این در حالی است که طی سه سال گذشته تمام سرمایه‌ها به سمت واردات پوشاک چرخیده بود و از ظرفیت‌های بخش تولید آن طور که باید استفاده نمی‌شد.
وی شرایط بازار طی یک ماه گذشته را اسفناک توصیف و تصریح کرد: متاسفانه وضعیت پوشاک در این دوره فصلی مناسب نبوده؛ به طور کلی در ماه‌های مرداد و شهریور خرید مردم در این صنعت کمتر از فصل پاییز، بهار و زمستان است.