رئیس هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران با اشاره به اینکه با توجه به مشکلات تحریم و نحوه فروش محصولات امکان بازگشت ارز طی چهار ماه امکان‌پذیر نیست، گفت: طبق دستورالعمل بانک مرکزی تولیدکنندگان صادراتی می‌توانند تنها 30 درصد از ارز خود را برای واردات مواد اولیه خود استفاده کنند؛ ابن در حالی است که برای تامین باقی ارز مورد نیاز خود باید دوباره در صف سامانه نیما قرار بگیریم.
مهرداد زکی‌پور با بیان اینکه محصولات نساجی شامل پوشاک، انواع الیاف، پلی استر، فرش ماشینی، موکت، نخ و ازاین دست می‌شود، افزود: صادرات نساجی و پوشاک کشور حدود یک میلیارد دلار است که رقم قابل توجهی نیست.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از اکسپورتنا، وی درباره بازگشت ارز حاصل از صادرات اظهار داشت: اولین موردی که باید مورد توجه قرار داد، این است که صادرکنندگان صنایع نساجی و پوشاک باید این امکان را داشته باشند که به دلیل مسائل و مشکلات ارزی کشور از ارز حاصل از صادرات خود برای صنعت خود استفاده کنند.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: چیزی حدود یک میلیارد دلار صادرات محصولات نساجی ایران است و تقریباً یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار واردات محصولات مورد نیاز این صنعت است که باید صنعتگران داخلی از یک میلیارد دلار ارز حاصل از صادرات خود برای تامین مواد اولیه استفاده کنند.
به گفته وی، اکنون تولیدکنندگان صادرکننده می توانند ۳۰ درصد از ارز حاصل از صادرات خود را برای واردات خود استفاده کنند و ۷۰ درصد باقی مانده ارز خود را باید در سامانه نیما ارائه دهند. یعنی صادرکننده نساجی و پوشاک اگر یک میلیون دلار ارز حاصل از صادرات دارند ۳۰۰ هزار دلار آن را می‌توانند برای واردات مواد اولیه خود استفاده کنند و ۷۰۰ هزار دلار آن را باید در سامانه نیما به دیگران بفروشند و بعد برای تهیه نیازهای ارزی خود در صف سامانه نیما بایستند؛ در واقع مثل این است که لقمه را دور سر خودمان بچرخانیم.
زکی‌پور علت این اتفاق را نیاز بانک مرکزی و اقتصاد کشور با ارز دانست و گفت: بانک مرکزی به دلیل نیاز به ارزمی خواهد ارز را به صورت مستقیم از دست به صادرکننده بگیرد و دیگر کاری ندارد که این صادرکننده برای خودش نیازهایی دارد که نیازهای کشور هم به حساب می آید.
وی با بیان اینکه برگشت ارز حاصل از صادرات در شرایط عادی کار ساده ای است، توضیح داد: در شرایط عادی صادرات از طریق LC یا برات صورت گرفته است که این روش سالها است در ایران جمع شده؛ چراکه نیازمند ارتباط بانکی است.
زکی‌پور تاکید کرد: همچنین اگر به صورت باز فروش رفته باشد که صادرکننده حساب بانکی خود را در اختیار خریدار قرار می دهد که وجه را به آن حساب واریز کند؛ اما متاسفانه ما سالها است که ارتباط بانکی ایران با دنیا به دلیل مسائل سیاسی و تحریم قطعی است و پرداخت وجه به صورت مستقیم ممنوع و شامل تحریم است؛ بنابراین باید مسیر از جاهای دیگری که ناشناخته است عبور کرده و از آنجا به حساب بانکی صادرکننده در خارج واریز شود و در انجا بماند تا برای کارهای بعدی از ان استفاده شود؛ بنابراین بازگشت ارز به کشور به صورت مستقیم اصولا مقدور نیست.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: در این شرایط، صادرکنندگان باید دست به دامن دلال‌ها، واسطه‌ها و شرکت‌های صرافی مختلف در کل دنیا شوند تا بتواند این پول را به نوعی به چرخه ارزی کشور بازگرداند. همین امر در بسیاری از موارد درصد سنگینی هزینه و زمان برای صادرکننده در پی دارد که در برخی موارد کار اقتصادی صادرات را برایش غیراقتصادی می‌کند.
به گفته وی، یکی از دلایلی که برای بازگشت ارز زمان بیشتری نیاز است زمانی است که برای دور زدن تحریم‌ها و ورود ارز به کشور نیاز است؛ چراکه باید افراد مطمئن و معتبری پیدا شوند تا بتوانیم ارز را به کشور بازگردانیم.
زکی‌پور با بیان اینکه صادرات با نام صادرکننده به معنی ایجاد تعهد برای بازگشت ارز است، افزود: با توجه به رقابتی که در داخل بین صادرکنندگان مختلف برای صادرات کالاهای مشابه وجود دارد، مشتری بر اساس نرخ ارز آزاد از ما قیمت می‌خواهد؛ چراکه مشتری‌های کشورهای اطراف به بازار داخلی ایران دسترسی دارند و می‌دانند که اگر فرش ماشینی متری ۴۰۰ هزار تومان فروخته می‌شود، با دلار آزاد مثلاً ۲۰ دلار می شود؛ بنابراین قیمت را بر اساس ارز آزاد از ما می‌خواهند.
وی ادامه داد: در این شرایط باید کالا را با ارز آزاد خریداری کرده و ارز حاصل از فروش آن را در سامانه نیما عرضه کنیم که همین جا کار از نظر اقتصادی غیراصولی و غیرموجه می‌شود؛ به همین دلیل هم بسیاری از صادرکنندگان در چند ماه اخیر از کار منصرف شده و وارد بازار داخلی شدند یا این که کالای خود را در داخل به فرد دیگری فروخته اند تا وی برای صادرات آن اقدام کند که به دلیل شرایط نامشخص تعهدی برای بازگشت ارز ندارند.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران تاکید کرد: این افراد به عنوان کارتهای یکبار مصرف یا کارتهایی که به هر حال به دلیل ارتباطاتی که وجود دارد می‌تواند به نوعی از زیر تعهد شانه خالی کند، صادرات را انجام می‌دهند و بسیاری از صادرکنندگان اصلی و با تجربه ما از چرخه صادرات خارج شدند.
وی با بیان اینکه با توجه به نحوه معامله کالاهای مختلف صنعتی و سنتی در جهان زمان بازگشت ارز برای کالاهای مختلف نمی‌تواند یکسان باشد، افزود: در مورد ارز نساجی و پوشاک با توجه به زمانی که برای دریافت ارز وجود خواهد داشت و زمان پرداخت در شبکه و سیستم بانکی کشور هم طولانی و هزینه بر است و همینطور در رقابت با فروشندگان خارجی باید امتیازهایی برای زمان پرداخت داده شود تا مشتریان خارجی پای محصولات ما بماند.
به گفته زکی‌پور، زمانی برای تولید نیاز است و پس از ان زمانی طول می‌کشد تا کالا به دست مشتری برسد و بعد برای بازگشت ارز توسط مشتری نیز بسته به اینکه چگونه و چند ماهه به مشتری فروخته شده است، زمان های متفاوتی لازم است.
وی تاکید کرد: با توجه به شرایط یاد شده مدت زمان چهار ماه اصولاً زمان منطقی برای بازگشت ارز نیست و حداقل زمانی که برای برای بازگشت ارز در ساده‌ترین معاملات باید در نظر گرفته شود حداقل ۶ ماه است.