تحقیقات دانشگاه NTU سنگاپور نشان می‌دهد برخلاف ذهنیت اشتباهی که بین مردم وجود دارد، کیسه‌های پلاستیکی نسبت به کیسه‌های کاغذی و کتانی سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند.
دانشمندان در بررسی چرخه کامل حیات کیسه‌های پلاستیکی خرید و کیسه‌های کاغذی و کتانی دریافتند که کیسه‌های پلاستیکی از لحاظ محیط‌زیستی نسبت به دو مورد دیگر برتری دارند. شاید در نگاه اول این نتیجه عجیب به نظر برسد اما پیش از این نیز محققان به چنین نتایجی دست یافته بودند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از اینپیا، محققان این دانشگاه، چرخه حیات انواع کیسه‌های خرید را مدل‌سازی کرده و گزارش دادند که در شهرهایی مانند سنگاپور، کیسه‌های پلاستیکی یکبار مصرف ساخته شده از پلی‌اتیلن با چگالی بالا (HDPE) از اثر محیطی کمتری نسبت به کیسه‌های کاغذی یکبار مصرف و کیسه‌های نخی چندمنظوره برخوردارند.
این مطالعه نشان داد که کیسه‌های چندبارمصرف پلاستیکی ساخته شده از پلاستیک غیربافته پلی‌پروپیلنی (PP) و پس از آن کیسه‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف، بیشترین سازگاری را با محیط‌زیست دارند. این نکته را هم باید یادآور شد که طبق یک نظرسنجی در امریکا، کیسه‌های پلاستیکی اصطلاحا " یک‌بارمصرف"، در عمل چندین بار استفاده شده و بسیاری از شهروندان از آن برای بسته‌بندی و یا به عنوان کیسه زباله استفاده می‌کنند.
تیم تحقیقاتی NTU برای دستیابی به این نتایج، چرخه حیات پنج نوع کیسه را تجزیه و تحلیل کردند تا تأثیرات محیطی مرتبط با تولید، توزیع، حمل و نقل، جمع آوری، تصفیه و پایان عمر آنها را ارزیابی کنند. این تیم دریافت که پتانسیل گرمایش جهانی یک کیسه کاغذی یکبار مصرف، بیش از 80 برابر بیشتر از کیسه‌های پلاستیکی (PP غیر بافته شده) قابل استفاده مجدد است. همچنین، ظرفیت گرمایش جهانی کیسه‌های پلاستیکی یکبار مصرف و کتانی چندبارمصرف (بیش از 50 بار استفاده شده) بیش از 10 برابر بیشتر از کیسه‌های پلاستیکی قابل استفاده مجدد (بیش از 50 بار استفاده شده) محاسبه شد.
مدل NTU نشان داد که کیسه‌های پنبه‌ای و کاغذی به دلیل سهم بیشتر در گرم شدن کره زمین و مسموم کردن محیط‌زیست در مراحل تولید، ردپای محیطی نسبتاً وسیعتری دارند. هنگامی که تمام مراحل لازم برای تولید کیسه‌های کاغذی و کتانی در نظر گرفته شود، اثر مخرب محیط‌زیستی این مواد به چشم می‌آید. به عنوان مثال، تولید کیسه‌های کتانی از کاشت، داشت و برداشت پنبه در مزارع و در نتیجه مصرف بنزین یا گازوئیل آغاز می‌شود. آب مصرفی برای رشد پنبه، سموم مورد استفاده برای از بین بردن علف‌های هرز و حتی سوخت هواپیمایی که موادی را برای برداشت راحتتر غوزه پنبه نهایی بر مزارع می‌پاشد، اثر منفی بر محیط‌زیست دارند. پس از آن پنبه باید تبدیل به نخ شده، بافته شود و پس از آن کیسه‌های پارچه‌ای دوخته می‌شوند. همه این‌ها به معنی طی شدن فرآیندهای طولانی و اعمال اثرات جانبی بر محیط است. تولید کاغذ نیز یک فرآیند کاملا انرژی‌بر است که چوب، تفاله و آب بسیار زیادی مصرف می‌کند که به نوبه خود جای بحث بسیاری دارد.
بنابراین، اگر در آینده روش‌های جدیدی برای تولید و بهینه‌سازی کیسه‌های کاغذی و کتانی یافت شود، شاید بتوانند بهتر از کیسه‌های پلاستیکی باشند.
در پایان، ذکر این نکته حائز اهمیت است که نتایج بدست آمده از این مدل، با شهرهای پیشرفته و متراکمی چون توکیو، هنگ‌کنگ و دوبی که ساختارهای مدیریت پسماند و سوزاندن زباله وجود دارد، مطابقت دارد.
پیام اصلی این تحقیقات این است که بهترین گزینه، استفاده از کیسه‌های پلاستیکی قابل استفاده مجدد است، به شرطی که تا 50 بار از آنها استفاده شود. با این حال، اگر زیرساخت‌های موجود برای مدیریت پسماند وجود داشته باشد، استفاده از کیسه‌های پلاستیکی معمولی نیز بهتر از انواع دیگر کیسه‌هاست.