شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان با تمامی پیامدهای آن، تنها در زمینه اقتصاد و صنعت یک موضوع بسیار مهم را آشکار کرد؛ اینکه سیاستهای جهانیسازی تولید و تجارت که به صورت بیمحابایی در حال رشد و گسترش بود به واسطه این همهگیری در زمینه زنجیره تامین جهانی تحتالشعاع قرار گرفت.
قدرتهای صنعتی در این دوران دریافتند که پیوند زدن زنجیره تامین صنایع خود حتی با متحدینترین دوستان بینالمللی نیز میتواند در چنین دورانهایی برای آنها بسیار مخاطرهآمیز و هزینهزا باشد. از این رو همزمان با تلاش برای تغییر سیاستهای اقتصادی و صنعتی و معطوف ساختن آنها به درون مرزهای ملی، بسیاری از اقتصادهای بزرگ جهان سعی کردند از این فرصت برای سودآوری و نیز کاهش قیمت تمامشده برای تولید کالاهای حفاظتی- بهداشتی برای مبارزه با کرونا نیز استفاده کنند؛ امری که نمونه آن در چند ماه نخست شیوع کرونا در تغییر خط تولید برخی کارخانههای اروپایی برای تهیه دستگاه اکسیژن مشاهده شد و حتی در یک مورد بیسابقه آلمان دستور ممنوعیت صادرات این دستگاهها به سایر کشورهای اروپایی را صادر کرد.
استثمار کارگران کرهای برای تولید PPE
به گزارش سایت ساجی امروز به نقل از جهان صنعت، در این راستا حالا تازهترین گزارشها حاکی از آن است که دولت بریتانیا به منظور تهیه تجهیزات محافظتی در برابر کرونا (PPE) یا بهینهسازی تجهیزات محافظت شخصی بدون اعتنا به تمامی تحریمهای بینالمللی، از کارگران کرهشمالی برای تولید این تجهیزات در مرز چین و کره استفاده میکند.
طبق گزارشی که در این خصوص گاردین منتشر کرده، شواهد نشان میدهد که دولت انگلیس صدها هزار روپوش محافظ برای وزارت بهداشت این کشور را با استفاده از نیروی کار کرهشمالی در شهر داندونگ چین تهیه کرده و حتی این تولیدات به کشورهایی نظیر ایالات متحده، ایتالیا، آلمان، آفریقایجنوبی، ژاپن، کرهجنوبی، فیلیپین و میانمار نیز رسیده است؛ کارخانههایی که به گفته ناظران صدها زن کرهشمالی به صورت مخفیانه و با شرایط بردهوار در آنها ساعتهای متوالی در حال تولید این محصولات هستند.
گفته میشود شرایط کاری این کارگران در داندونگ به گونهای است که روزانه ۱۸ ساعت بدون توقف کار میکنند و دائم نیز تحت نظارت قرار دارند به طوری که قادر نیستند به صورت آزادانه کارخانهها را ترک کنند. همچنین به گفته یکی از مدیران این کارخانهها، کارگران از مرخصی محروم بوده و حدود ۷۰ درصد حقوق آنها توسط دولت کرهشمالی ضبط میشود. این در حالی است که این کشور تحت شدیدترین تحریمهای بینالمللی قرار دارد و اکنون دولت بریتانیا با این اقدام به طور غیرمستقیم برای پیونگیانگ ارز تهیه میکند.
عدم شفافیت لندن برای تهیه لباسهای محافظتی
البته پیش از این نیز گزارشهایی منتشر شده بود که یکی از ادارات حکومتی کرهشمالی فعالیت گسترده و چشمگیری در صنعت بیمه در لندن داشته و از این رهگذر برای پیونگیانگ ارزآوری قابل توجهی دارد در حالی که هدف از تحریمهای گسترده کرهشمالی جلوگیری از قطع کمکهای مالی کارگران خارجی این کشور به دولت بوده و چنین اقداماتی به صورت فاحش تحریمهای بینالمللی علیه پیونگیانگ را نقض میکند.
در این رابطه فیل بلومر مدیر مرکز منابع تجارت و حقوق بشر به گاردین گفته است اکنون دولت بریتانیا با انتقادات زیادی نسبت به عدم شفافیت و پاسخگویی در اعطای معاملات میلیارد پوندی برای تهیه تجهیزات محافظت شخصی در شرایط اضطراری کرونا روبهرو است زیرا دولت نمیتواند به بهانه شرایط اضطراری چشمان خود را روی این واقعیت آشکار ببندد که چنین اقدامی بردهداری مدرن و اجازه رسمی به استثمار فاحش کارگران محسوب میشود.
شواهد نشان میدهد قرارداد تولید تجهیزات محافظت شخصی با چین توسط یک شرکت بریتانیایی منعقد شده که پس از مدت کوتاهی از شیوع بیماری کرونا در لندن ثبت شده و در حال حاضر یکی از بزرگترین پیمانکاران انگلستان برای خرید PPE است.
این شرکت در حالی از پاسخ دادن نسبت به فعالیتهای خود خودداری کرده که طبق آمارها، صدها هزار بسته از لباسهای تولید شده در اروپا، ایالات متحده، آفریقایجنوبی و سایر کشورها تحت برند داندونگ یافت شده است.
سود سرشار چینیها با تغییر خط تولید در داندونگ
هر چند ساحل رودخانه یالو در شمالشرقی چین و مرز مشترک با کرهشمالی اکنون سالهاست از کارگران این کشور جهت تولید لباس استفاده کرده و از این رهگذر به واسطه نیروی کار ارزان، میلیونها دلار به جیب رهبران کرهشمالی روانه میکند اما پس از شیوع ویروس کرونا سریعا خط تولید لباس در کارخانههای این منطقه تغییر کرده و به سمت تولید تجهیزات و روپوشهای محافظ رفته است؛ موضوعی که برای این کارخانهها فارغ از تحریمهای بینالمللی و وضعیت اسفناک کارگران به واسطه نیروی کار ارزان، کمترین هزینه و بالاترین سودآوری را به همراه داشته است.
بر اساس آمارهای ارائهشده از مقامات دولتی در داندونگ بیش از ۲۱ میلیون قطعه PPE توسط کارخانههای موجود در شهر و اطراف آن در ژانویه تا ژوئیه سال جاری میلادی تولید شده است و این سال را برای صاحبان کارخانههای این شهر به سالی پردرآمد تبدیل کرده است به طوری که یکی از صاحبان این کارخانهها تصریح کرده امسال همه ما درآمدهایی نجومی کسب خواهیم کرد.
برآوردها نشان میدهد که برای کارگران کرهشمالی که در این کارخانهها مشغول به کار هستند ماهانه حدود ۲۴۰ تا ۳۱۰ پوند حقوق در نظر گرفته شده است اما کارگران تنها بخشی از این پول را دریافت میکنند زیرا مدیر آنها مسوول جمعآوری این مبالغ و فرستادن آن به پیونگیانگ است.
با این حال به واسطه شرایط وخیم معیشتی مردم در کرهشمالی باز هم این وضعیت با استقبال کارگران این کشور روبهرو میشود زیرا همین دستمزد اندک نیز بسیار بیشتر از عایدی آنها در داخل کشور است؛ موضوعی که رمکو بروکر استاد مطالعات کره در دانشگاه لیدن در هلند معتقد است این وضعیت نوعی کار اجباری محسوب میشود زیرا کارگران قادر به ترک محل کار خود، استفاده از اوقات فراغت و معاشرت آزادانه نیستند و حتی به طور کلی به واسطه مسائل مختلف ممکن است حقوقی هم دریافت نکنند.