صنعت نساجی و پوشاک ایران با قدمتی بالا این روزها با مشکل تامین مواد اولیه روبهرو است، به طوری که به گفته فعالان این صنعت، گاهی اوقات قیمت مواد اولیه‌ای که در داخل تهیه می‌شود، خیلی بالاتر از پوشاک آماده وارداتی است.
در حال حاضر تامین مواد اولیه یکی از دغدغه‌های مهم صنعتگران کشور به ویژه در صنعت نساجی و پوشاک است که حل آن علاوه بر حفظ تولیدات فعلی می‌تواند زمینه توسعه تولید داخل و صادرات محصولات ایرانی را فراهم کند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از جهان صنعت، صنعت پوشاک از جمله صنایعی است که از پتانسیل بالاِیی برای تولید و صادرات برخوردار است و رفع مشکلات موجود بر سر راه فعالان این بخش می‌تواند زمینه‌ساز رشد اقتصادی و ارزآوری به کشور باشد. در این راستا تدوین برنامه عملیاتی توسعه صنعت پوشاک و کفش در دستور کار وزارت صنعت قرار گرفته و قرار است به زودی از سوی وزارت صنعت به عنوان نقشه راه جهت اجرا به تشکل‌های تخصصی ابلاغ شود.
ضرورت بها دادن به تولیدکنندگان
در همین خصوص یک تولیدکننده پوشاک در مورد مشکلاتی که بر سر راه تولیدکنندگان قرار دارد، اظهار کرد: ما تولیدکنندگان هم برای تهیه مواد اولیه به مشکل برمی‌خوریم و هم زمانی که پوشاک تهیه می‌شود، برای فروش آن با مشکل روبهرو هستیم.
اکرم جان قربان، ادامه داد: هزینه تولید برای تولیدکننده به قدری بالاست که نمی‌توانیم به بازار عرضه داشته باشیم. در حالی که اجناس وارداتی به خاطر رقابت قیمتی بهتر خریداری می‌شوند.
این تولیدکننده با بیان اینکه فعالیت خود را از سال ۱۳۷۵ در حوزه پوشاک شروع کرده است، افزود: در سال‌های اول به راحتی می‌شد پارچه تهیه، تولید و به بازار عرضه کرد ولی طی این سال‌ها با مشکلات زیادی روبهرو شدیم. به ویژه از زمانی که تحریم‌ها تشدید شد، دیگر نتوانستیم به راحتی پارچه تهیه کنیم و یا جنس را در اختیار مشتری قرار دهیم.
وی بها دادن به تولیدکنندگان در عرصه پوشاک را از عوامل موثر در افرایش تولید برشمرد و گفت: بها دادن به تولیدکنندگان و حمایت از آنها با ارائه تسهیلات بانکی و تامین منابع اولیه با قیمت مناسب باعث می‌شود که در این عرصه فعالیت بهتری داشته باشند، ولی در کشور ما متاسفانه هیچ موقع از صنعت پوشاک حمایت نشده است.
جان قربان، یکی از چالش‌های تولید را دریافت مجوز عنوان کرد و گفت: در کشورهای دیگر هر تولیدکننده، تولیدش در انحصار خودش است، ولی در کشور ما نه تنها به این قضیه بها داده نشده، بلکه وقتی کسی یک محصولی را با تمام زحمات و مشقاتی که در این مسیر دارد تولید می‌کند، به راحتی کپی برداری می‌شود. حتی برای تولید محصول، گرفتن مجوز بسیار سخت است و یکسری اشخاص بدون تجربه و فقط در حد آموزش‌های اولیه فنی و حرفه‌ای وارد بازار می‌شوند و کلا رقابت و صنعت پوشاک را به مخاطره می‌اندازند که همین موضوع از ایجاد رقابت سالم جلوگیری می‌کند.
افزایش واردات در حوزه پوشاک
سهیلا دهخدا یکی دیگر از فعالان صنعت پوشاک نیز با اشاره به کاهش تقاضا و افزایش واردات در حوزه پوشاک گفت: افزایش واردات به صورت رسمی و غیررسمی و با قیمت‌های پایین‌تر از داخل عامل کاهش تولید شده است. گاهی قیمت مواد اولیه‌ای که در داخل تهیه می‌کنیم خیلی بیشتر از پوشاک آماده وارداتی است.
وی بر لزوم حمایت بیشتر از تولیدات داخل تاکید کرد و افزود: باید از نظر جا و مکانی که قرار است واحد تولیدی ایجاد شود، به تولیدکننده کمک شود. قیمت چرخ خیاطی و سایر لوازم مورد نیاز به یکباره افزایش یافته و این بار بر گردن تولیدکننده است که نیاز به مساعدت دارد.
این تولیدکننده پوشاک، دریافت وام کم بهره و ضامن را از جمله چالش‌های تولیدکنندگان برشمرد و اظهار کرد: دولت باید با روش‌های مختلف از تولیدکننده پوشاک حمایت کند. از دادن وام بدون نوبت گرفته تا کاهش میزان سود دریافتی از آنها. اکثر تولیدکنندگان پوشاک برای گرفتن وام نزدیک به شش الی هفت ماه در نوبت هستند و بعد از بروکراسی‌های اداری مبلغ بسیار کم ۱۰ میلیون تومان تسهیلات داده می‌شود که هزینه خرید یک چرخ خیاطی هم نمی‌شود.
وی با بیان اینکه تمام افرادی که در عرصه آموزش فعالیت می‌کنند نیازمند حمایت هستند، افزود: آموزش‌ها باید به روز، کاربردی و عملیاتی باشند. همه باید به دور از هر تعصبی حمایت شوند و آموزش داده شوند. همچنین باید مربیان خود را به روز کنند و به دانسته‌های خود اکتفا نکنند تا در تعلیم دانش‌آموزان و هنرجویان خود بهتر عمل کنند.
فعالیت بدون مجوز کم‌هزینه‌تر است
زهرا بازپور، یکی دیگر از تولیدکنندگان پوشاک نیز با اشاره به بیمه نشدن نیروی کار در مراکز تولید پوشاک، گفت: ما نمی‌توانیم نیروها را به صورت دایم نگه داریم، در واقع ظرفیت اینکه یک نیرو در یک مجموعه سال‌ها کار کند، وجود ندارد. به همین دلیل نیروهای کار حتی کسانی که در این حوزه از تجربیات خوبی برخوردارند، بیمه نمی‌شوند.
این تولیدکننده پوشاک با اشاره به گرانی مواد اولیه و تاثیر آن بر نوع دوخت و حتی فرهنگ جامعه، اظهار کرد: وقتی قیمت یک دکمه ۱۰۰درصد افزایش پیدا می‌کند، تولیدکنندگان مانتو برای کاهش هزینه‌های تولید به جای دکمه از قزن استفاده می‌کنند و یا مانتوها را جلو باز طراحی می‌کنند و می‌دوزند.
وی به دیگر مشکلاتی که دامنگیر کارگران صنعت پوشاک شده اشاره و عنوان کرد: با وجود افزایش قیمت مانتو ولی متاسفانه مزد چرخکار و یا خیاط تفاوت چندانی نسبت به چهار سال پیش نکرده است. منشأ این اختلاف قیمت مشخص نیست و هرکسی بهانه‌ای می‌آورد.
بازپور افزود: متاسفانه حقوق کارگران نسبت به تورم افزایشی نداشته است و به همین علت تولیدکنندگان در حال از دست دادن اکثر نیروهای خیاط خود هستند، زیرا هزینه زندگی آنها دیگر از این شغل تامین نمی‌شود.
وی با بیان اینکه تقریبا اکثر کارگاه‌های تولیدی بسته شده‌اند، افزود: مابقی نیز با تعداد کارگر کم در حال فعالیت هستند و فقط با ظرفیت کمی تولید می‌کنند.
این تولیدکننده پوشاک با بیان اینکه مواد اولیه‌ای که برای دوخت پوشاک به کار می‌رود مرغوب نیست، اظهار کرد: اکثر پوشاکی که داخل تولید می‌شود، از پارچه‌های چینی درجه دو و سه هستند و اگر بخواهیم از جنس مرغوب‌تری استفاده کنیم، قیمت تمام‌شده بالایی خواهد داشت.
وی با اشاره به اینکه اکثر تولیدی‌های پوشاک در مشهد بدون مجوز فعال هستند، تصریح کرد: گرفتن مجوز دردسر دارد و به هزینه‌هایش نمی‌صرفد. همچنین در نهایت به جای گرفتن وام که با داشتن مجوز می‌توانیم با صرف هزینه بالا بگیریم، می‌شود با داشتن چک‌هایی که در بازار داریم این مبلغ را تامین می‌کنیم. پس معمولا به دنبال مجوز نیستیم.
بازپور با بیان اینکه در تولید مانتو تنها پارچه وارد می‌شود، توضیح داد: ما فقط پارچه‌های چینی را داریم که وارد بازار می‌شود و مدل‌ها اکثرا تولید مزونی است و یا طراحان داخلی کارها را طراحی می‌کنند.