رییس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین گفت: بر اساس بیانیه مشترک ایران و چین که در سال ۲۰۱۶ و در پی سفر رییسجمهور چین به ایران هدفگذاری شده بود. تجارت ۶۰۰ میلیارد دلاری ایران و چین طی ۱۰ سال بود.
بر اساس این هدفگذاری متوسط تجارت ایران و چین در سال باید ۶۰ میلیارد دلار باشد. مجید رضا حریری درباره تجارت ایران و چین اظهار کرد: تجارت ایران با چین یک تجارت طبیعی بین دو اقتصادی است که مکمل یکدیگر هستند؛ تجارت میان کشوری که در دنیا فروش مواد اولیه و انرژی را به عنوان نقش اصلی برعهدهدارد است و اقتصاد چین که بزرگترین خریدار انرژی و مواد در دنیاست.وی افزود: در نتیجه این دو اقتصاد کاملا مکمل یکدیگر هستند بنابراین رشد میزان تجارت میان این دو انتها و محدودیتی ندارد مگر اینکه عوامل دیگری مانند تحریم به عنوان مانعی برای این تجارت ظهور پیدا کند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از ایراسین، رییس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین با بیان اینکه در حالت طبیعی ظرفیت تجاری ایران با چین چند برابر امروز است، اظهار کرد: اکنون نیز از نظر قدر نسبی حدود ۲۵ درصد تجارت فرامرزی ایران در هر سه حوزه فروش نفت، صادرات غیرنفتی و واردات با چین انجام میشود. البته قدر مطلق این تجارت اکنون به دلیل کوچک شدن اندازه تجارت فرامرزی ما، بسیار کم شده است.
حریری با بیان این مطالب خاطرنشان کرد: باید توجه داشت هرچه ما قدرت مانور بیشتری در تجارت فرامرزی داشته باشیم و فشارهای سیاسی از روی تجارت خارجی ما برداشته شود، تجارت میان ایران و چین فرصت رشد بیشتری دارد.
وی گفت: بر اساس بیانیه مشترک ایران و چین که در سال ۲۰۱۶ و در پی سفر رییسجمهور چین به ایران هدفگذاری شده بود تجارت ۶۰۰ میلیارد دلاری ایران و چین طی ۱۰ سال بود. بر اساس این هدفگذاری متوسط تجارت ایران و چین در سال باید ۶۰ میلیارد دلار باشد. البته این تصمیم در شرایطی اتخاذ شده بود که حجم تجارت ایران و چین در سال ۲۰۱۴ رقم ۸/۵۱ میلیارد دلار را از سر گذرانده بود و بنابراین تصور میشد به راحتی میتوان با افزایش ۲۰ درصدی، این مقدار را به ۶۰ میلیارد دلار در سال رساند.
رییس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین گفت: با این حال عواملی مانند تحریم، این تجارت را مانند تجارت ایران با سایر کشورها تحت تاثیرات منفی قرار داده که نمود آن در بخش نفت که سهم قابل توجهی از تجارت ایران با چین را تشکیل میداده، بیشتر مشخص است. حریری خاطرنشان کرد: بنابراین از تعریفی که برای تجارت با چین داشتیم بسیار عقب هستیم اما به محض رفع تحریمهای نفتی و مشکلات بانکی، حجم تجارت ما بیش از دو برابر آن چیزی خواهد شد که امروز در حال انجام است. آینده تجارت ما به رفع معضلات تجارت خارجی ما در صحنه تجارت بینالمللی بستگی دارد.