ایران می تواند 160 تا 170 میلیون متر مربع فرش ماشینی مرغوب تولید کند. مصرف داخلی کمتر از نصف این مقدار است و امکان صادرات 60 درصد از فرش ماشینی تولید شده در ایران وجود دارد. با این حال به دلیل مشکلات عمده که ناشی از تحریم هاست، تجارت فرش ماشینی ایران به کشورهای همسایه محدود شده است
صادرات فرش ماشینی ایرانی به صفر نرسیده اما شرایط بسیار بدی داریم. احمد صادقیان، عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران گفت:«بسیاری از نمایندگی های فروش فرش ماشینی ایرانی در بازارهای خوب را از دست دادیم. این درحالی است که ظرفیت تولید فرش ماشینی در ایران بسیار بالاست و مرغوب ترین نوع فرش ماشینی در جهان را تولید می کنیم».
به گفته صادقیان«ایران می تواند 160 تا 170 میلیون متر مربع فرش ماشینی مرغوب تولید کند. مصرف داخلی کمتر از نصف این مقدار است و امکان صادرات 60 درصد از فرش ماشینی تولید شده در ایران وجود دارد. با این حال به دلیل مشکلات عمده که ناشی از تحریم هاست، تجارت فرش ماشینی ایران به کشورهای همسایه محدود شده است».
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از اتاق تهران، این عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران گفت: «به بازارهای خوب مثل ژاپن، عربستان و اروپا فرش ماشینی صادر می کردیم و در دوره هایی حتی به آمریکا هم فرش ماشینی صادر کردیم. متاسفانه فرصت حضور در این بازارها را به دلیل مشکلات ناشی از تحریم و اف ای تی اف از دست دادیم. امروز به بازار کشورهای همسایه مثل عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس محدود شدیم».
به گفته این فعال اقتصادی به دلیل کاهش قدرت خرید مردم و شرایط اقتصادی، بازار داخل هم راکد است و بیشتر صنایع، از جمله صنایع تولید فرش ماشینی با چالش رکود بازار دست و پنجه نرم می کنند.
صادقیان درباره سرمایه گذاری جدید برای توسعه صنایع گفت:«هیچ دهه ای به اندازه دهه 90 برای تولیدکنندگان و صنعتگران پر تلاطم نبوده است. به نظر من، اکنون در سخت ترین شرایط اقتصادی قرار گرفته ایم. بی ثباتی سیاست ها باعث شده سرمایه گذار امکان برنامه ریزی را از دست بدهد. زمانی که نمی توانید آینده را پیش بینی و هزینه ها را برآورد کنید، امکان سرمایه گذاری به کمترین میزان می رسد. صنعتگران اکنون روزانه تصمیم می گیرند درحالیکه یک سرمایه گذار باید بتواند برای بلند مدت برنامه ریزی کند و نسبت به تحقق بخش عمده ای از برنامه اطمینان پیدا کند».
به گفته این فعال اقتصادی، فرار سرمایه، مهاجرت نخبگان و متخصصان به دلیل عدم توسعه فرصت های شغلی، از پیامدهای عمده فرصت سوزی ها در حوزه به کارگیری سرمایه های داخلی و بی ثباتی سیاست های اقتصادی و عدم رفع تحریم ها و جذب سرمایه خارجی است.