به گزارش سرویس خبر و گزارش نساجی امروز، نمی‌دانیم این دیدگاه تا چه میزان صحیح است که چهره بعضی انسان‌ها به خوبی بیانگر حرفه و شغلشان است. گاهی اوقات صرف‌نظر از نوع پوشش و حتی گفتار، در همان لحظات ابتدایی ملاقات با یک‌نفر به سادگی می‌توان حدس زد وی معلم است یا تاجر، مدیر است یا محقق.. مهندس سجادیان نیز از انسان‌هایی است که چهره آرام، منش و رفتارش به خوبی نشان می‌دهد یک مدیر مسلط، دقیق و دلسوز است که کم‌حرف می‌زند اما گزیده و کامل. کاستی‌های صنف خود را می‌پذیرد و تلاش نمی‌کند شرایط نامطلوب تولید را به گردن کسی یا جریانی بیندازد.
وی می‌گوید: «جزو آرزوهایم است که در مورد پیش بینی بازار به توانمندی قابل قبولی برسم. چند روز پیش خیابان ها بسیار خلوت بود و بین ما اصطلاحی رایج است که مردم کجا هستند؟! وقتی یک روز بازار خوب است یعنی اکثریت مردم به دلیلی که ما نمی‌دانیم، خرید انجام می‌دهند و فردای همان روز خبری از آنان نمی‌شود! باید بتوانیم این دلیل را پیش‌بینی کنیم که امروز یک معمای بزرگ برای ماست. گاهی از خلوتی خیابان متوجه می‌شویم تیم ملی فوتبال یا دربی پایتخت در حال برگزاری است! »
شرکت بافت و تکمیل آپادانا که در بازار و نزد مشتریان خود به عنوان «پرسپولیس» شناخته می‌شود طی سه نسل به کار خود ادامه داده و پیشینه تأسیس آن چندین سال قبل از تشکیل تیم فوتبال پرسپولیس در تهران است. (با این توضیح که مدیران مجموعه اهل فوتبال نیستند و نام‌گذاری این برند ارتباطی به طرفداری از تیم خاصی ندارد!) در این مجموعه که حجم تولید روزانه آن حدود 3 تن است؛ بالغ بر 50 نفر به صورت مستقیم مشغول کار هستند و مراحل بافت، تکمیل و رنگرزی پارچه انجام می‌شود.
*نساجی امروز: بیوگرافی و شروع فعالیت در صنایع نساجی کشور
متولد سال 1353 در تهران و فارغ‌التحصیل رشته مهندسی نرم‌افزار از دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران مرکز) هستم. صنعت نساجی در خانواده ما موروثی است به پس از تمام تحصیلات دانشگاهی فعالیت حرفه‌ای خود را در صنعت نساجی شروع کردم. در دهه 90 سایر برادرانم به شرکت پیوستند و با توان و انگیزه بیشتری به خرید، نصب و راه اندازی ماشین‌آلات مدرن گردبافی و تکمیل پرداختیم.در سال 1397 پس از انتقال کارخانه به خارج از شهر تهران، بخش رنگرزی راه‌اندازی شد .
در دهه 70 فعالیت حرفه‌ای خود را در صنعت نساجی شروع کردم، در سال‌های بعد، سایر برادران به مجموعه پیوستند و در دهه 90 کارخانه را به خارج از تهران انتقال دادیم؛ طبعاً هر سال به فراخور رشد اقتصادی و نیاز بازار به توسعه مجموعه می‌پردازیم. در حال حاضر زمینه فعالیت ما بافت، تکمیل، رنگرزی و فروش پارچه است.
*نساجی امروز:فعالیت در صنعت نساجی را به دلیل موروثی بودن و اجبار پدر انتخاب کردید یا به آن علاقه داشتید؟
واقعیت این است که انتخاب رشته نرم‌افزار درست نبود و اگر به دوران گذشته بازگردم، بی‌تردید در رشته مهندسی نساجی تحصیل می‌کردم اما به هر حال در دهه 70 رشته نرم افزار طرفداران بسیاری داشت و به اصطلاح مد بود!
*نساجی امروز:بسیاری از مدیرانی که مانند شما، صنعت نساجی را به صورت خانوادگی ادامه می‌دهند از همان دوران کودکی و تعطیلات تابستانی به کارگاه یا کارخانه پدران خود می‌رفتند و داستان شیفتگی و علاقه به صنعت نساجی همان جا آغاز می شد... شما هم چنین تجربه ای داشتید؟
شاید فقط دوران نوجوانی سری به کارخانه می‌زدم اما در مجموع رفت و آمد چندانی به محل کار پدر نداشتم.
*نساجی امروز:دهه 70 که به طور حرفه ای وارد صنعت نساجی شدید، شرایط و وضعیت این صنعت چگونه بود؟
به مرور زمان نگرش انسان‌ها نسبت به مسائل مختلف بهتر و پخته‌تر می‌شود. این صنعت همواره در مسیر رشد قرار داشته و دارد. طبعاً در دهه 79 دانشجوی کم تجربه‌ای بودم که در ابتدای زندگی حرفه‌ای خود قرار داشت و اطلاعات اقتصادی و صنفی بیشتری نسبت به آن سال‌ها کسب کرده‌ام. روند حرکت صنعت نساجی در این دوران چشمگیر و قابل توجه است. آن زمان داشتن تکمیل خشک یا دستگاهی شبیه دستگاه‌های خار زنی به وفور امروز نبود و یک شغل مستقل محسوب می‌شد اما در حال حاضر این عملیات به‌عنوان یک شغل، پذیرفته نیست، تکمیل‌ها پیشرفت کرده و وجود دستگاه خارزنی در اکثر کارخانه‌های نساجی الزامی است.
امروزه رشد اقتصاد، افزایش جمعیت و توسعه دانش فنی صنف قابل مقایسه با آن مقطع زمانی نیست. در کل اوضاع را بهتر و رو به رشد می بینم زیرا حکمرانان و متولیان کشور نسبت به مصالح مملکت آگاه‌تر شده اند البته بسیاری از همکاران به دلایل مختلف تولید را کنار گذاشته اند یا به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند ولی کسانی که ماندند و به تولید ادامه دادند در مسیر رشد و توسعه گام برداشتند.
کیفیت محصولات روز به روز بهتر شده در حالی که روزگاری، آبرفت پارچه فاجعه بود و در همین زمان مردم اعتماد خود را نسبت به کیفیت پارچه‌های پنبه‌ای داخلی از دست دادند. معتقدم زمانی که تکنولوژی آبرفت‌گیری پارچه‌های گردباف، دستگاه‌های خشک‌کن و در نهایت کامپکت مورد استفاده قرار گرفت؛ آبرفت پارچه‌ها به شدت کاهش پیدا کرد. البته پیش از ما در اروپا این تکنولوژی وجود داشت و طبعاً با یک فاصله زمانی به ایران رسید ولی مردم ایران دیگر آن کیفیت از پارچه را به‌عنوان تولید ایرانی ندیدند و اگر هم دیدند تحت برندهای فیک به آنان عرضه شد؛ آن سال‌ها سهم کمی از بازار داشتیم به جز 3-4 سال اخیر که قیمت ارز واقعی شد؛ لذا تفکری که در ذهن مصرف‌کننده ایرانی از پارچه تریکو باقی مانده، متعلق به دهه70 است و آنان محصولات باکیفیت دهه‌های 80 و 90 اکثر کارخانه‌های نساجی که براساس ماشین‌آلات مدرن و تکنولوژی‌های روز دنیا تولید شده را ندیدند یا به اسم پوشاک خارجی خریدند! بارها به دوستان گفته‌ام دو سال گذشته فرصت طلایی و بسیار ارزشمندی برای برندسازی تولیدات ایرانی بود چون مردم مجبور به خرید محصولات ایرانی هستند و حتی می‌دانند اتیکت‌های خارجی که روی پوشاک نصب می شود؛ تقلبی است!
رسانه‌ها و مطبوعات باید به این موضوع بیشتر بها دهند. متأسفانه مردم ما به شدت خارجی پسند هستند. برای مثال می‌دانند لباسی که خریده اند دوخت ایران است نه تولید نایک! ولی چون فکر می‌کنند جنس خارجی به آنان شخصیت می‌دهد؛ آن را می‌خرند! البته تعداد برندهای موفق داخلی مانند سله بن، سارک، کانی‌راش، تولیکا و ...کم نیست و موفقیت آنان نشان می‌دهد تولید پوشاک باکیفیت و متنوع در ایران امکان پذیر است فقط نیازمند فرهنگ‌سازی و تلاش بیشتر تولیدکنندگان است.
*نساجی امروز:مردم به دلیل تحریم، افزایش نرخ ارز و ... به زعم شما مجبور به خرید کالای داخلی هستند اما پس از باز شدن درب‌های کشور به روی واردات ؛ بار دیگر شاهد هجوم آنان برای خرید محصولات خارجی خواهیم بود یا به دلیل کیفیت خوب محصولات داخلی، ترجیح می‌دهند همچنان خریدار تولیدات ایرانی باشند؟
این موضوع به ابعاد فرهنگی جامعه برمی گردد. امروزه کیفیت، طرح و تنوع پوشاک ایرانی حرف های زیادی برای گفتن دارد.
*نساجی امروز:تا چه میزان کرونا بر روند فعالیت های صنایع نساجی اثرگذار بود؟
شیوع کرونا و همزمانی آن با افزایش نرخ ارز ممکن است تحلیل ما را دچار خطا کند. بالا رفتن نرخ ارز فرصت فوق‌العاده خوبی برای تولیدکنندگان داخلی محسوب می‌شود اگرچه کرونا بازار تمام صنایع و تولیدات کشور را تحت تأثیر خود قرار داد.
*نساجی امروز:با افزایش نرخ ارز تهیه مواد اولیه و قطعات یدکی دشوارتر نمی‌شود؟
بله. بهتر است بگوییم واقعی شدن قیمت ارز! از اقتصاد دانان آموخته‌ام که قیمت ارز قابل دستکاری است که این عمل خیانت به تولید ملی است. مدیران ارشد هر کشوری باید اولویت‌های مملکت خود را مدنظر قرار دهند؛ بر این اساس آیا مسئولان ما می‌خواهند تولید انجام شود یا خیر؟ اگر قرار است تولیدی صورت نگیرد، طبعاً سیاست‌های کلان به سمت تجارت، پایین نگه داشتن نرخ ارز و ... حرکت خواهد کرد ولی در صورتی که تولید را اولویت می‌دانند، پس دستکاری قیمت ارز چه توجیهی دارد و اصولاً چه دستاوردی جز به زمین زدن تولیدکننده داخلی دارد؟ روی هم رفته همچنان منتظر فرا رسیدن دوران پساکرونا، بازگشایی مدارس، دانشگاه ها و .. هستیم.
*نساجی امروز:و فکر می‌کنید این انتظار چقدر ادامه خواهد داشت؟
شرایط جهانی مجدداً سخت شده و اروپا در حال قرنطینه مجدد است ولی فکر می‌کنم تا یک سال و نیم آینده درگیر این شرایط متزلزل خواهیم بود.
*نساجی امروز:مواد اولیه موردنیاز را برای تولید پارچه از منابع داخلی تهیه می‌کنید یا خارجی؟
حجم عمده مواد اولیه مصرفی ما نخ پنبه‌ای است که 90 درصد آن از تولیدات داخلی و مابقی از پنبه‌های وارداتی تأمین می‌شود. البته اگر نخ پنبه باکیفیت ایرانی در موعد مقرر به دستمان برسد، متأسفانه حدود 20-30 درصد آنها کیفیت قابل قبولی دارند.
*نساجی امروز:دلیل کیفیت پایین نخ‌های ایرانی چیست؟
واحدهای ریسندگی اعلام می‌کنند الیاف پنبه از نوع مرغوب و به اندازه کافی در اختیارمان قرار نمی‌گیرد زیرا مجهز به ماشین‌آلات مدرن هستیم که به دلیل کمبود مواد اولیه متوقف مانده اند.
معتقدم بافت و تکمیل ما توانسته مواد اولیه و ماشین‌آلات روز را تأمین نماید ولی واحدهای ریسندگی به دلیل موانعی که پیش رو دارند؛ موفق به تهیه مواد اولیه مرغوب نشدند و در حال حاضر حدود 60-70 درصد نخ‌های تولید داخل مطلوب نیست و ناگریز به استفاده از آنها هستیم که این امر به کیفیت پوشاک ایرانی لطمه خواهد زد.
*نساجی امروز:شاید مشکل از اینجاست که عمده پنبه مصرفی واحدهای ریسندگی از پنبه ازبکستان تهیه می‌شود که این کشور به دلیل تمرکز بر توسعه واحدهای ریسندگی خود، حجم صادرات پنبه به سایر کشورها را کاهش داده؛ همچنین شنیده ایم چین در حجم بسیار بالا اقدام به خرید پنبه می کند و محصول مرغوبی برای تجار ایرانی باقی نمی‌ماند لذا یکی از درخواست‌های مهم فعالان ریسندگی این است که مسئولان اجازه واردات آزادانه از تمام کشورهای تولیدکننده پنبه را به آنان بدهند.
بله کاملاً در جریان این مسائل هستیم و گویا وزارت جهاد کشاورزی برای جلوگیری از ورود آفت کرم سرخ، واردات پنبه از سایر کشورها را ممنوع اعلام کرده که این امر افت شدید کیفیت نخ های پنبه ای را به همراه دارد. جای تأسف است که امکان تولید پارچه های گردباف داخلی در سطح عالی و کم نظیر وجود دارد اما نخ های مرغوبی در اختیار واحدهای بافندگی قرار نمی گیرد.
*نساجی امروز:کیفیت عالی و کم نظیر به این معناست که در بازارهای خارجی نیز قادر به عرض اندام باشد. آیا این طور است؟
بازار داخلی آن قدر تشنه است که مجالی برای پرداختن به صادرات وجود ندارد و کمتر تولیدکننده‌ای به صادرات فکر می کند.
*نساجی امروز:بیایید فرض کنیم بازار داخلی اشباع است؛ در این صورت چطور؟
خیر.. قیمت تمام شده ما بالاتر از رقبای ترکیه است علی‌رغم قیمت پایین انرژی و دستمزد نیروی انسانی در کشور که باید به قیمت تمام شده کمتر منتهی شود. معتقدیم ریشه اصلی این قضیه از نخ و مواد اولیه آغاز می‌شود که تقریباً یک دلار بالاتر از رقیبان ترکیه تهیه می‌کنیم و این امر منجر به بالا ماندن قیمت تمام شده محصولات ایرانی می‌شود. باید واحدهای ریسندگی تدبیری بیندیشند و این مشکل را برطرف نمایند وگرنه در طولانی‌مدت با چنین قیمت‌هایی بالایی، امکان صادرات نخواهیم داشت.
*نساجی امروز:و دلیل قیمت تمام شده بالای پنبه در ایران ؟
انحصار و سیاستگزاری‌های نادرست حکومتی باعث شد واحدهای ریسندگی به دلیل کشش بالای بازار و تعرفه‌های ناکارآمد، مجبور به تولید رقابت محور نشوند! جالب است بدانید ماده اولیه را حدود 30 درصد نسبت به تولیدکننده ترکیه گرانتر تهیه می کنیم.
*نساجی امروز:پس صادرات پارچه ایران از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست و از نظر کیفی هیچ کمبودی ندارد؟
کیفیت بعضی از پارچه‌های تولید داخل کاملاً رقابت‌پذیر است و امکان صادرات دارند البته امکان تولید تمام اقلام پارچه را نداریم و باید وارد شوند.
*نساجی امروز:و صادرات به کدام کشورها؟
ممکن است برای صادرات به اروپا مسیر طولانی پیش رو داشته باشیم اما در صورت بهای تمام شده مناسب، به راحتی می‌توانیم بسیاری از بازارهای دیگر دنیا را به دست آوریم.
*نساجی امروز:این اطمینان برگرفته از چیست؟ آیا تاکنون نمونه تولیدات را به تولیدکنندگان خارجی نشان داده اید و آنان به کیفیت بالای پارچه‌های ایرانی اذعان داشته اند یا بر اساس استدلال و نتیجه گیری خودِ شماست؟
مراجعه کننده خارجی نداشته‌ایم و در مقایسه با توانمندی ها و امکانات واحدهای بافندگی به این موضوع اطمینان دارم. البته در جریان بازدید از نمایشگاه های خارجی کیفیت پارچه‌های عرضه شده را مورد تحلیل قرار می‌دهیم؛ از سوی دیگر متأسفانه یا خوشبختانه آن قدر پارچه وارداتی در کشور وجود دارد که یک تحلیل ساده نشان می‌دهد کیفیت تولیدات داخلی بسیار بالاست به طوری که مرتب با پارچه ترکیه مقایسه می‌شود.
*نساجی امروز:واحدهای پوشاک نسبت به عملکرد صنعتگران پارچه رضایت کاملی ندارند و معتقدند «تولیدکنندگان پارچه امکان تولید محصول مدنظر ما را از نظر قیمت، جنس، مدل، طرح، سرعت تولید و حتی تیراژ تولید ندارند، باید تیراژ بسیار بالایی از یک نوع پارچه را سفارش دهیم تا تولید برایشان مقرون به صرفه باشد در حالی که پوشاک به دلیل تغییر سریع مد، نیازی به چندصد متر پارچه ندارد به همین دلیل ترجیح می دهیم / مجبوریم از پارچه ترک استفاده کنیم» این موضوع را چگونه ارزیابی می کنید؟
در مورد قیمت باید بگویم تولیدکننده پوشاک باید سرمایه کافی (برای خرید مواد اولیه) در اختیار داشته باشد در حالی که اغلب اوقات خواهان خرید اعتباری و امانی هستند در حالی که چنین طرز تفکری متعلق به بیست سال پیش و به شدت قدیمی است. طی سال‌های اخیر آن قدر عملکرد این صنف ضعیف بوده و سودهای آنچنانی کسب کرده‌اند و به رشد مالی رسیده اند که باور نمی‌کنند برای مواد اولیه را باید به صورت نقدی بخرند. پس به طور کلی با واحدهای تولید پوشاک به شدت در زمینه نقدینگی مشکل داریم.
در زمینه حجم تولید واقعیت این است که مشتریان چندان بزرگی ( از نظر تیراژ تولید) نداریم که فرصت کافی برای انجام سفارشات آنها را نداشته باشیم اما شنیده ام برخی واحدهای تولیدی گلایه مندند که صنعت نساجی آنقدر قوی نیست تا مواد اولیه را به سرعت در اختیارمان قرار دهد.
این موضوع که تولید پارچه در تیراژ پایین مقرون به صرفه نیست را می پذیرم. به واسطه نرخ بالای ارز و محدودیت واردات پوشاک با حجم انبوه و بسیار گسترده ای از تقاضای مشتریان ناخوانده روبرو شدیم در حالی که آمادگی قبلی نداشتیم؛ ولی اگر برنامه مشخصی در اختیارمان قرار می دادند و می دانستیم درب‌های کشور به روی واردات بسته می‌شود، قادر به رفع نیازهای آنان نسبت به پارچه باکیفیت بودیم.
*نساجی امروز: خب تولیدکنندگان پوشاک هم نمی‌دانستند درب ها کشور بسته و واردات محدود خواهد شد.
تولیدکننده پوشاک می‌خواهد تحت هر شرایطی بازار خود را حفظ کند. مردم ایران نیازمند پوشاک باکیفیت هستند و یک‌باره واردات متوقف شده در حالی که مردم به پوشاک خارجی عادت کرده اند.
موضوع مانند داستان اول مرغ بوده یا تخم مرغ شده!!! ! از ابتدا واردات حجم گسترده پوشاک قاچاق به کشور اشتباه بود و کار نادرست، عُرف شد، حال خواسته یا ناخواسته با این کار نادرست مبارزه شده که برای همگان تبعاتی دارد. به نظرم مصرف کننده، تولیدکننده پوشاک و واردکننده باید دور یک میز بنشینیم و ببینیم طرز تفکراتمان تا چه میزان با هم تشابه و تفاوت دارد. در مورد «تعارض منافع» بحث شود، آیا صنعتگران پوشاک حاضرند سه سال صبر کنند تا تولیدکننده پارچه توان خود را به سطح مدنظر آنان برساند؟
*نساجی امروز:مشکل اینجاست که تعارض منافع حتی در میان اعضای یک تشکل هم وجود دارد و هیچ کدام حاضر نیستند از مواضع خود عقب نشینی کنند!
بله متأسفانه. یکی از همکاران ما در کنار تولید به واردات غیرقانونی پارچه (که مشابه داخلی ندارد) می پردازد و در کمال تعجب یا وقاحت به ما هم پیشنهاد واردات می‌دهد. البته واردات اشکالی ندارد زیرا واحدهای ریسندگی امکان تأمین نخ‌های باکیفیت برای تمام فعالان بازار را ندارند اما معتقدم واردات نخ باید توسط اتحادیه‌ها و مصرف‌کنندگان واقعی تسهیل شود.
*نساجی امروز:از تعرفه به عنوان شمشیر دولبه یاد می شود؛ یعنی به نفع یک طرف و به زیان طرف مقابل.کاهش تعرفه واردات نخ اعتراض واحدهای ریسندگی را در پی دارد و افزایش آن، فریاد تولیدکنندگان پارچه را در می‌آورد!
طرح آمایش چنین مشکلاتی را برطرف می‌کند. در یک سیستم دموکرات سیاستگزاران و مسئولان باید نماینده واقعی تولید و صنعت باشند زیرا صلاح ما را بهتر می‌دانند. اگر تصمیم گرفته‌اند با تعیین تعرفه منطقی، از منافع یک صنعت دفاع کنند ؛ باید تابع باشیم.
*نساجی امروز: به تعبیر بعضی صنعتگران نساجی، تکمیل و رنگرزی پاشنه آشیل این صنعت است... تولید نخ و پارچه در سطح قابل قبولی است ولی به مرحله تکمیل و رنگرزی که می‌رسد، نارسایی‌ها نمایان می‌شوند. در این مورد هم دیدگاه خود را اعلام نمایید.
طبعاً بافت پارچه از نظر مالی و فنی آسان تر از تکمیل و رنگرزی است. ضعف در بخش تکمیل را به طور نسبی قبول دارم. تعداد تکمیل کارهای باکیفیت در کشور ما هنوز انگشت شمار است چون تقاضایی وجود ندارد! شاید حدود 20 درصد از تولیدکنندگان پوشاک نسبت به کیفیت تکمیل پارچه گلایه دارند که آنها هم برندهای مطرح کشورند و مابقی به وضع موجود راضی هستند و بیش از آن مطالبه نمی‌کنند؛ وقتی تقاضایی نباشد، تکمیل با مواد و رنگ گرانقیمت توجیهی ندارد. وقتی به مشتریان اعلام می‌کنیم مواد تکمیلی برای ضدچروک شدن یا ضدآبرفت پارچه وجود دارد؛ می‌گویند نیازی نیست چون مردم توقعی ندارند... این نکته، انسان را به تفکر وا می‌دارد که اصولاً چند درصد از مردم لیبل‌های پوشاک را می‌خوانند؟ آیا به جنس پارچه توجه می‌کنند؟ اصلاً انتظارشان از پوشاک چیست و چقدر تأمین می‌شود؟
*نساجی امروز:مردم از لحاظ سطح درآمد یکسان نیستند. قشر متمول دنبال برند و پوشاک اصیل خارجی است. قشر متوسط ممکن است به برند داخلی توجه کند و کیفیت برایش مهم تر از قیمت باشد. قشر کم درآمد توجهی به کیفیت ، برند یا حتی کشور سازنده پوشاک ندارند چون دغدغه اش قیمت پایین است و بس...
علاقه دارم بدانم که در سایر کشورها وضعیت چگونه است؛ یعنی عامه مرم چقدر در مورد پوشاک اطلاعات دارند؟ برای خرید پوشاک به چه فاکتورهایی فکر می‌کنند و چه انتظاری از یک پوشاک دارند؟ یکی از دوستان تولیدکننده می‌گفت« مردم از ما زره می خواهند نه لباس! قدرت خرید مردم بسیار پایین آمده و باید پارچه‌ای برای آنان تولید شود که استحکام و دوام زیادی داشته باشد. »
*نساجی امروز:تصمیم ندارید دوخت را به مجموعه خود اضافه کنید؟
اگر تیم متخصص را داشته باشیم در ادامه کار وارد عرصه دوخت خواهیم شد. دوخت به برندسازی و هدف گذاری منتهی می شود این که محصول برای چه گروه سنی و کدام قشر جامعه تولید می‌شود. به دوخت فکر می‌کنیم اما فعلاً برنامه‌ای برای تحقق آن نداریم. اولویت ما تقویت بخش تکمیل و به روز‌رسانی ماشین‌آلات است. مثلاً تکمیل پارچه گردباف با عرض باز و عرض بسته انجام می شود که متأسفانه در کشور ما تجهیزات عرض بسته وجود دارد در حالی که تولیدکنندگان پوشاک نیاز مبرمی به عرض باز دارند و باید نیاز آنان را برطرف نماییم.
*نساجی امروز:واردات ماشین آلات به دلیل تحریم و نرخ بالای ارز سخت نیست؟
سخت هست اما در نهایت به صرفه است زیرا بازار بسیار خوبی دارد. البته به یاد داشته باشیم از ماشین‌آلات اروپایی به طرف ماشین‌های چینی و ترکیه روی اورده ایم و بخت با ما یار بوده که چین در تولید ماشین‌آلات صنعت رشد قابل توجهی دارد و چندان بابت نداشتن ماشین آلمانی تأسف نمی‌خورم زیرا ماشین چینی و ترکیه قیمت مناسب‌تری دارند هر چند عمر مفیدشان بسیار کمتر از مشابه آلمانی است.
*نساجی امروز:منظورتان از ماشین‌های چینی یعنی آنهایی که تحت لیسانس برندهای اروپایی در این کشور تولید می‌شوند یا ماشین صد درصد تولید چین؟
منظورم ماشین‌آلات صد درصد تولید چین است؛ البته ماشین‌های تکمیل ترکیه هم عملکرد خوبی دارند.
*نساجی امروز:بین ماشین دست دوم اروپایی و ماشین اورجینال چینی یا ترکیه کدام را انتخاب می کنید؟
ماشین‌آلات اورجینال چین و ترکیه... البته ماشین دست دوم چینی را پس از تأیید سلامت و اصالت آن خریده‌ام. باید توان مالی بسیار بالایی داشته باشیم تا به خرید ماشین‌های اروپایی فکر کنیم چون تفاوت قیمت بسیار بسیار بالاست.
*نساجی امروز:پیشنهاد رنگ پارچه از طرف شما به تولیدکننده پوشاک پیشنهاد می‌شود یا آنان به شما سفارش رنگ می‌دهند؟
هر دو...بیشتر مشتری به ما خط می‌دهد که فلان رنگ مورد استقبال بیشتر مردم قرار دارد و بر این اساس رنگرزی انجام می شود اما بسیار علاقه داریم خودمان خط دهنده باشیم. دوستی تعریف می‌کرد:« نمی‌دانیم چه اتفاقی رخ می‌دهد که ناگهان مردم تصمیم می‌گیرند یک رنگ را نخرند!!!!»
*نساجی امروز:رنگ و روانشناسی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و نگاهی به رنگ غالب در پوشش مردم جامعه می‌تواند بازتابی از روحیات مصرف کنندگان باشد. آیا تاکنون برای خود چنین تحلیلی انجام داده‌اید؟
بله همینطور است و جزو آرزوهایم است که نه فقط در مورد رنگ بلکه در مورد پیش بینی بازار به توانمندی قابل قبولی برسم. چند روز پیش خیابان ها بسیار خلوت بود و بین ما اصطلاحی رایج است که مردم کجا هستند؟! وقتی یک روز بازار خوب است یعنی اکثریت مردم به دلیلی که ما نمی‌دانیم، خرید انجام می‌دهند و فردای همان روز خبری از آنان نمی‌شود! باید بتوانیم این دلیل را پیش‌بینی کنیم که امروز یک معمای بزرگ برای ماست. گاهی از خلوتی خیابان متوجه می‌شویم تیم ملی فوتبال یا دربی پایتخت در حال برگزاری است!! بعضی علائم مانند بازی فوتبال، شب عید، اول هر ماه و امثال آن شناخته اند اما بسیاری از مواقع خلوتی یا شلوغی بیش از حد بازار دلایل نامشخصی برای ما دارد.
*نساجی امروز:این گفت وگو را اواخر آبان 1400 انجام می دهیم؛ در حال حاضر چه رنگی بیشتر مورد استقبال مردم قرار دارد و به اصطلاح در بورس است؟
رسته کاری ما پوشاک مردانه و بچه گانه است و در این گروه متوجه شده ایم رنگ های پُر و شارپ (به اصطلاح عامیانه جیغ) متداول است. رنگهایی که 5-6 سال پیش مد شده بودند و باز هم از سرعت بازار و مد جا ماندیم.
*نساجی امروز:کسب و کار در مجموعه شما خانوادگی است. این مدل چه مزایا یا معایبی دارد؟
از نظر من عالی و مانند یک گنج ارزشمند است که نیاز به مدیریت دقیق و صحیح دارد. فرصت کم نظیری است که در کسب و کار خود با بستگان درجه یک و خانواده خود همراه باشید. نکات مثبت این نوع فعالیت به مراتب بیشتر از نقاط منفی است.
*نساجی امروز:آیا به سرمایه گذار یا کارآفرین نوپا توصیه می‌کنید وارد بخش بافت ، تکمیل و رنگرزی شود یا خیر؟
بله.. چون شیفته تولید و به سود اندک آن در مقابل ساخت و ساز و ... راضی هستیم هرچند از نظر منطقی، این حرف توجیهی ندارد! همان طور که هیچ نوع تولیدی در کشور ما مقرون به صرفه نیست. تولید حس بسیار خوبی دارد و اگر دنبال کسب سود سریع هستید، به هیچ عنوان گزینه خوبی نیست!
*نساجی امروز:نکته پایانی
طی دو سال اخیر به واسطه فعالیت‌های گروهی و تشکیلاتی متوجه این موضوع شده ام که جای کار گروهی در صنعت نساجی و پوشاک بسیار خالی است. امیدوارم افراد، اهتمام بیشتری به کار گروهی داشته باشند.