مجمع جهانی اقتصاد در یک گزارش تحلیلی مهم‌ترین ریسک‌های پیش‌روی جهان را بررسی و به تازگی آخرین گزارش خود را منتشر کرده است.
این گزارش که بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده در گفت‌وگو با بیش از ۱۲۰۰۰ کارشناس، مقام ارشد تجاری، سیاسی و اجتماعی جهان جمع‌آوری شده نشان می‌دهد ایران در یک دهه آینده با پنج ریسک مهم دست به گریبان است که مهم‌ترین آنها بیکاری و سرخوردگی جمعیت جوان کشور است.
مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی که دو سال بعد از شیوع ویروس کرونا منتشر شده، مهم‌ترین خطرات پیش‌روی جهان را خطر تغییرات اقلیمی معرفی کرده، اما وضعیت برای ایران که همزمان با بحران زیست‌محیطی و بحران‌های سیاسی و اقتصادی سر و کار دارد فرق می‌کند.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از جهان صنعت، این نهاد از بیش از ۱۲ هزار کارشناس خواسته به سوالی درباره پنج ریسک حیاتی که ۱۲۴ کشور جهان در ده سال آینده با آن مواجه هستند، پاسخ دهند. از این کارشناسان خواسته شده ریسک‌های نامبرده را بر اساس اولویت از بین فهرستی ۳۵تایی از انواع خطرات پیش‌رو انتخاب کنند. اولین ریسکی که برای هر یک از کشور‌ها انتخاب شده، در واقع پرتکرار‌ترین خطری بوده که کارشناسان به آن اشاره کرده‌اند و به ترتیب خطرات بعدی هم به همین منوال دسته‌بندی شده‌اند.
در مورد ایران بیشترین خطری که کشور به لحاظ اقتصادی در یک دهه آینده با آن مواجه خواهد بود خطر بیکاری و بحران‌های معیشتی است. به ترتیب مقوله‌های «سرخوردگی فراگیر جوانان»، «رکود طولانی اقتصادی»، «بحران منابع طبیعی» و «از دست دادن تنوع زیستی و فروپاشی اکوسیستم» به عنوان خطرات دوم تا پنجم شناسایی‌شده برای ایران در ۱۰ سال آینده ذکر شده‌اند.
مجمع جهانی اقتصاد در بخشی که به مساله از بین رفتن انسجام اجتماعی پرداخته تصویری از اعتراضات دی سال ۹۶ در ایران را به عنوان تصویری برای بازنمایی این بحران انتخاب کرده، هرچند مثال مکتوبی از ایران در این بخش دیده نمی‌شود.
در واقع بر اساس تحلیل‌های این مجمع انسجام اجتماعی بیش از هر فاکتور دیگری دستخوش بحران پاندمی کرونا قرار گرفته است. از بین رفتن انسجام اجتماعی نخستین فاکتوری است که از زمان شیوع کرونا وضعیت‌اش از قبل بدتر شده است. بحران‌های معیشتی، شکست در اقدامات اقلیمی و بحران سلامت روانی در مراتب بعدی بحران‌هایی بوده‌اند که در دوران کرونا تشدید شده‌اند. در بازه دو سال آینده هم به تحلیل کارشناسان مجمع اقتصاد جهانی بیشترین تغییرات را در آب و هوا و بحران‌های معیشتی خواهیم داشت.