به گزارش سرویس خبر و گزارش نساجی امروز، « برایم باعث افتخار است که به اصطلاح از کف سالن کارخانه کار را شروع کردم و امروز به مناصب بالاتر دست یافته‌ام؛ همچنین خداوند را صدها هزار مرتبه شاکرم که تا امروز در هر واحد تولیدی که حضور داشته‌ام، رشد و رونق آن بسیار چشمگیر و قابل توجه بوده و هست و با لطف خداوند زمینه اشتغال بالغ بر 2-3 هزار نفر فراهم آورده‌ام.»
مهندس اعلایی با اعلام مطلب فوق می‌افزاید:« صنعتگری که دفاتر مالی کاملا شفاف، روشن و سالمی دارد و انضبط مالی و سرمایه‌ای را کاملاً رعایت می‌کند؛ محکوم است که ماه‌ها وقت و انرژی خود را صرف مسائل حاشیه‌ای نماید و از تمرکز بر تولید و اجرای طرح‌های توسعه‌ای باز بماند.»
به اعتقاد این صنعتگر نساجی، اگرچه تولیدکنندگان ایرانی مانند سایر صنعتگران دنیا، پس از 7-6 سال به دلایل مختلف از جمله تحریم قادر به نوسازی خطوط تولید خود نیستند ولی تهیه ماشین‌های بی‌کیفیت در سال‌های آینده برایشان دردسرساز خواهد شد؛ به همین دلیل باید بهترین‌ها را خرید و در سال‌های طولانی استفاده کرد.
وی ابراز امیدواری می‌کند شرایط به گونه‌ای شود تا حداقل در زمینه نوسازی و بازسازی خطوط تولید با مشقت و دردسرهای کمتری روبرو شویم!
مدیرعامل کارخانجات نساجی بروجرد اذعان می‌دارد:«مزیت تحریم این بود که بسیار بیشتر از گذشته به تلاش ادامه دادیم. یاد گرفته‌ایم خودمان هستیم و هیچ راه دیگری نداریم...»
*نساجی امروز: بیوگرافی و آغاز فعالیت حرفه‌ای در صنایع نساجی
متولد سال 1350 در قائم‌شهر و فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت نساجی از دانشگاه آزاد اسلامی (واحد اراک) هستم. فعالیت‌های حرفه‌ای خود در صنایع نساجی را از دهه 70 با «شرکت فراگیر بافت بلوچ تحت پوشش سازمان صنایع ملی ایران» در بخش نصب و راه‌اندازی ماشین‌آلات بافندگی ایرجت آغاز کردم و پس از گذشت یک‌سال، مدیریت سالن ریسندگی و در ادامه مدیریت تولید کارخانه را برعهده گرفتم.
حدود 6 سال در این مجموعه به فعالیت ادامه دادم. سپس به «ریسندگی گیلان» در شهر رشت رفتم و در این کارخانه نیز حضورم با نصب و راه‌اندازی ماشین‌آلات و تکنولوژی‌های جدید ریسندگی الیاف بلند و رنگرزی الیاف و نخ و همچنین خط تولید تاپس اکریلیک همراه بود.
پس از هفت سال، مدیریت کارخانه «اکریل‌تاب بهشهر» را برعهده گرفتم. حدود 4 سال مدیرکارخانه «نساجی بروجرد» و کمتر از یک‌سال مدیرعامل «نساجی قائم‌شهر» بودم.
سه سال نیز به‌عنوان مجری طرح نوسازی، مدیرعامل و عضو هیئت مدیره «شرکت گسترش صنایع بلوچ» به خدمت در صنایع نساجی کشور ادامه دادم. در حال حاضر نیز در کسوت مدیریت عامل «نساجی بروجرد» مشغول کار هستم.
*نساجی امروز: فراگیر بافت بلوچ از زمره شرکت‌هایی است که فراز و نشیب‌های متعددی را پشت سر گذاشته و دامنه حواشی مربوط به آن بسیار گسترده است، این اعتقاد وجود دارد که شرکت فقط برای ایجاد اشتغال برای هموطنان بلوچ و مهار قاچاق تأسیس شده و احداث کارخانه نساجی در منطقه سیستان و بلوچستان، توجیه فنی و اقتصادی ندارد؛ دیدگاه شما چیست و دهه 70 این مجموعه در چه شرایطی به سر می‌برد؟
قرار بود پروژه فراگیر بافت بلوچ در دو فاز توسعه‌ای اجرا شود که متأسفانه فقط فاز اول به مرحله اجرا درآمد. پیش از انقلاب به اصطلاح استارت پروژه زده شد ولی کارخانه اوایل دهه 60 مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
در سالن ریسندگی و بافندگی و رنگرزی کارخانه (به وسعت 8 هکتار) بالغ بر 1700-1800 نیرو مشغول فعالیت بودند. دهه 70 و زمان ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی، سالن چاپ، رنگرزی و تکمیل راه‌اندازی شد.
با توجه به احداث کارخانه در منطقه محروم و مبارزه با قاچاق مواد مخدر و بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی، ایجاد اشتغال برای 10هزار نفر از ساکنین منطقه مدنظر قرار داشت و در این راستا «مرکز تحقیقات کشاورزی» با همکاری متخصصین ایتالیایی راه‌اندازی شد.
یکی از اقدامات موثر و مطلوب در این حوزه کشت پنبه بود و در حال حاضر بالغ بر 700 هکتار زمین در منطقه بلوچستان (به شعاع80 تا 100 کیلومتری ایرانشهر) زیرکشت پنبه قرار دارد.
اواسط دهه80 کارخانه دچار آتش‌سوزی شد و کل سالن بزرگ ریسندگی از بین رفت به همین دلیل پروژه‌های جدید را در سالن بافندگی اجرا کردیم. سال 1399 خط مدرن و به روز ریسندگی(رینگ و اپن‌اند) با حضور آقای مدرس خیابانی- سرپرست وقت وزارت صمت- مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
در حال حاضر نیز مراحل آماده‌سازی بخش بافندگی طی می‌شود اگرچه دوماهی است به واسطه تمرکز بر فعالیت در نساجی بروجرد، از ادامه حضور در بافت بلوچ استعفا داده‌ام.
*نساجی امروز:پس از بافت بلوچ در ریسندگی گیلان متعلق به بخش خصوصی فعالیت خود را ادامه دادید. وضعیت تولید این مجموعه هنگام آغاز فعالیت شما چگونه بود؟
از یک‌سو کارخانه با بحران کارگری دست و پنجه نرم می‌کرد و از سوی دیگر ماشین‌آلات و دستگاه‌های خطوط تولید فرسوده و مستهلک شده بودند. فعالیت خود را اردیبهشت سال 1383 در ریسندگی گیلان شروع کردم و در آبان همان سال موفق به راه‌اندازی پروژه 10 تنی ریسندگی اکریلیک شدیم. جالب است بدانید برای نصاب خط تولید تاپس باورکردنی نبود یک گروه جوان و تازه فارغ‌التحصیل در بازه زمانی کمتر از شش ماه بتوانند چنین پروژه بزرگی را با حداقل امکانات راه‌اندازی کنند. در ادامه فازهای دوم (تولید تاپس) و سوم (خط رنگرزی و بوبین‌رنگ‌کنی الیاف اکریلیک) با موفقیت اجرا شدند. به لطف خداوند طی هفت سالی که در ریسندگی گیلان حضور داشتم؛ از تولید روزانه 2تا 3تن نخ اکریلیک به 40 تن در روز رسیده و بالغ بر 550 نفر در این مجموعه کار می‌کنند.
*نساجی امروز:و مقصد بعدی، اکریل‌تاب بهشهر بود...
بله زمانی‌که به‌عنوان مدیرکارخانه در این کارخانه مشغول کار شدم، ماشین‌آلات جدید نصب و راه‌اندازی شده بودند و اغلب دستگاه‌ها مشابه ریسندگی گیلان بود. تجربیات بسیار خوبی طی دو سال حضور در اکریل‌تاب کسب کردم و روزهای بسیار خوبی را پشت سر گذاشتم اما بنا به دلایل شخصی همکاری‌ام با این مجموعه به پایان رسید و در کارخانجات نساجی بروجرد فعالیت‌های حرفه‌ای‌ام ادامه یافت.
آن زمان زنده‌یاد حاج محسن مظاهری در رأس مدیریت نساجی بروجرد حضور داشتند. دو سالی بود که نساجی بروجرد را خریده بودند و در کنار آن مجموعه‌های «اطلس چاپ» و «شرکت صنایع نساجی هدف اصفهان» را در اختیار داشتند. آن زمان سیاست مجموعه بر تغییر وضعیت مدیرکارخانه متمرکز بود که این توفیق نصیب من شد. البته بنابر ملاحظاتی، حدود هشت ماه در کسوت مدیریت مهندسی صنعتی و جانشین مدیرکارخانه نساجی بروجرد مشغول کار بودم.
در این مدت 30 سال فعالیت کارخانه را به دقت مورد بررسی و ارزیابی قرار دادم و نسبت به تمام زوایای کارخانه شناخت و تسلط کامل پیدا کردم؛ شاید حدود 150 صفحه مطلب در مورد تولیدات و فعالیت‌های نساجی بروجرد نوشتم که تا امروز به یادگار حفظ کرده‌ام.
حدود 300-350 نفر قبل از واگذاری کارخانه به بخش خصوصی، تعدیل شده بودند اما چندماه پس از اینکه مرحوم مظاهری، هدایت نساجی بروجرد را برعهده گرفتند تمام نیروها به کارخانه بازگردانده شدند، خطوط تولید با تمام توان به فعالیت ادامه دادند اما پس از دو سال عزمشان برای سرمایه‌گذاری و خرید ماشین‌آلات جدید جزم شده بود.
به لطف خداوند موفق به خرید تعدادی ماشین کاردینگ پاساژ و اتوکنر شدند، همچنین برنامه‌ریزی‌هایی جهت خرید ماشین چاپ سه متر و ماشین چاپ دیجیتال تهیه گردید.
بعضی از این برنامه‌ها در مدت حضورم محقق شد و برخی نیز بعد از حضور بنده انجام گرفت. متأسفانه بنابردلایلی، ماشین‌آلات وارد کارخانه شدند اما مورد راه‌اندازی قرار نگرفتند. از آذر1400 و این بار در کسوت مدیریت عامل، ماشین‌آلات چاپ سه متر با حضور آقای فاطمی امین -وزیر صمت- راه‌اندازی شدند و با تمام ظرفیت کار می‌کند.
خط رنگرزی سه متر نیز راه‌اندازی شد، یازدهمین ماشین رینگ وارد مدار تولید شده، از چهار دستگاه ریسندگی جت که متوقف مانده بود، دو دستگاه فعال شده و مابقی در آینده بسیار نزدیک به چرخه تولید اضافه می‌شوند.
به زودی دستگاه چاپ دیجیتال که به دلیل تحریم‌ها متوقف مانده بود؛ راه‌اندازی خواهد شد. اتفاق خجسته دیگری که مرحوم مظاهری علاقه خاصی به آن داشتند؛ آغاز به کار بخش دوزندگی است که در مساحتی حدود 5 هزار متر مربع در طبقه دوم سالن بافندگی فاز دو انجام می‌گردد. زمانی که فعالیت خود را در نساجی بروجرد آغاز کردم بالغ بر 947 نفر به طور مستقیم مشغول کار بودند و امروز این رقم در کارخانه، دفتر مرکزی و فروشگاه به 1800نفر رسیده است.
*نساجی امروز:در مورد سیستم توزیع محصولات نساجی بروجرد هم توضیحاتی ارائه نمایید.
از ابتدای تأسیس نساجی بروجرد، به صورت سنتی چندین فروشگاه عرضه محصولات در اختیار داشتیم. زمانی‌که شرکت برنامه «توسعه فروشگاهی» را مدنظر قرار داد فروشگاهی در اهواز راه‌اندازی کرد اما پروژه نیمه‌کاره رها شد. از سال گذشته یکی از تکالیفی که به‌عنوان مدیرعامل به بنده ابلاغ شد، ساماندهی ساختار فروش و توجه ویژه به احداث فروشگاه در سراسر کشور است. قطعاً در واگذاری فروشگاه‌ها، شأن برند نساجی بروجرد به طور کامل حفظ می‌شود، منطقه، موقعیت استراتژیک و شمایل مناطق مدنظر برایمان بسیار مهم است، سعی می‌کنیم در مناطق کم‌درآمد تهران نیز فروشگاه راه‌اندازی نماییم تا مردم به واسطه مزیت قیمتی محصولات، امکان خرید داشته باشند؛ همچنین سیستم قیمت‌گذاری در تمام 41 فروشگاه سراسر ایران، یکپارچه و یکسان است اگرچه فروشگاه‌داری نیز مشکلات خاص خود را دارد و مهم‌ترین مشکل تأمین فروشنده است.
*نساجی امروز:شاید شرایط کاری که برایشان مدنظر قرار گرفته؛ سخت است!
واقعیت این است که متولدین دهه‌های 70 و 80، نسبت به ده‌های قبل متفاوت هستند. به زبان ساده بگویم متولدین دهه 50 و 60 خیلی کار می‌کردند برای مثال آن‌قدر غرق کار در کارخانه می‌شدم که گاهی 50 روز والدینم را نمی‌دیدم ولی امروز نمیتوان چنین انتظاری از جوانان داشت. ما به سخت کار کردن عادت کرده‌ایم. به یاد دارم پدر تمایل داشت در نساجی مازندران مشغول کار شوم و حتی فرم‌های مربوطه را هم پر کردم ولی اولین تجربه نساجی‌ام در ایرانشهر بلوچستان اتفاق افتاد. شخصاً شیفته تحصیل در رشته دندانپزشکی بودم و حتی در دبیرستان رشته تجربی خوانده بودم اما تقدیر، مسیر دیگری رقم زد...
*نساجی امروز:صرف‌نظر از مسائل مالی، به طور قطع خدمتگزاری در صنعت بسیار ارزشمند است و ایجاد اشتغال برای صدها نفر به مراتب جایگاه والاتری دارد...
بله موافقم... شاید تنها نکته دلگرم‌کننده و امیدبخش همین موضوع است... برایم باعث افتخار است که به اصطلاح از کف سالن کارخانه کار را شروع کردم و امروز به مناصب بالاتر دست یافته‌ام؛ همچنین خداوند را صدها هزار مرتبه شاکرم که تا امروز در هر واحد تولیدی که حضور داشته‌ام، رشد و رونق آن بسیار چشمگیر و قابل توجه بوده و هست و با لطف خداوند زمینه اشتغال بالغ بر 2-3 هزار نفر فراهم آورده‌ام.
*نساجی امروز:در حال حاضر وضعیت صنایع نساجی کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در صنعت نساجی با چند مشکل اساسی روبرو هستیم. دو سال پیش هنگام راه‌اندازی پروژه بافت بلوچ، پنبه مورد نیاز را از داراب به قیمت 25 هزار و 800 تهیه می‌کردیم اما امروز با صد هزار تومان هم به شما پنبه نمی‌دهند! بحث تأمین سرمایه در گردش برای شرکت‌ها با توجه به افزایش سرسام‌آور هزینه‌ها یک معضل بزرگ محسوب می‌شود این مشکل برای مجموعه‌هایی مانند نساجی بروجرد که در حال اجرای طرح‌های توسعه‌ای هستند؛ ده‌ها برابر بیشتر و جدی‌تر است.
مشکل بعدی، افزایش بی‌ر‌ویه قیمت حامل‌های انرژی است. سال 1399 هزینه گاز مصرفی کارخانه (با احتساب تلورانس 10 درصدی) 2 میلیارد و 930 میلیون تومان بود؛ همین مبلغ در سال1400 به 12 میلیارد و 300 میلیون تومان رسید! یعنی 5 برابر بیشتر. موضوع را با مراجع ذی‌ربط و مسئولین امر در میان گذاشتم ولی تا امروز پاسخ روشنی از سوی متولیان دریافت نکرده‌ام. هزینه‌های برق نیز کم و بیش همین‌طور است. استان لرستان به‌عنوان یک استان محروم و کم برخوردار با کمترین سطح اشتغال شناخته می‌شود ولی در همین شرایط زمینه اشتغال صدها نفر را فراهم کرده‌ایم پس به جای اهدای لوح تقدیر و تندیس، دستمان را بگیرید و از ما حمایت کنید. پرداخت هزینه‌های سنگین گاز و برق و ... به تدریج توان افزایش اشتغال و تولید واحدهای تولیدی بزرگ و معتبر مانند نساجی بروجرد را از بین می‌برد.
معضل دیگر تولید، عدم حمایت سیستم بانکی از صنایع است. با بهره‌های سنگین فعلی کدام سرمایه‌گذار قادر به خرید تجهیزات صنعتی است؟ در آخرین دوره نمایشگاه ITM ترکیه، رشد و توسعه روزافزون صنعت نساجی این کشور در ساخت ماشین‌آلات نساجی را از نزدیک مشاهده کردم در حالی‌که تا 5-4 سال پیش صرفاً به کپی‌برداری از ماشین‌های اروپایی و قطعه‌سازی می‌پرداختند ولی تحت حمایت اصولی و همه‌جانبه دولت، بهره‌مندی از معافیت‌های مالیاتی، مشوق‌های صادراتی و دریافت وام‌های کم بهره به جایگاه قابل اعتنایی در بازارهای جهانی رسیده‌اند. ولی در کشور ما تولیدکننده برای تأمین سرمایه در گردش و دریافت وام (آن هم با بهره‌های کمرشکن) نزد مدیران بانکی، ضجه می‌زند ولی خبری از حمایت و همراهی با تولید و صنعت نیست. شش ماه تولیدکننده به بانک و سازمان‌های مرتبط دولتی در رفت و آمد است اما در نهایت هیچ....
متأسفانه مشکل اینجاست که کشور ما تولیدمحور نیست وگرنه کل تسهیلاتی که طی یک‌سال اخیر از سیستم بانکی گرفته‌ایم؛ 40 میلیارد تومان بوده اما منجر به ایجاد اشتغال برای 900 نفر شده است آیا ما به ازای خلق هر شغل، تسهیلات یا حمایتی برای تولیدکننده مدنظر قرار می‌گیرد! خیر!
متأسفانه صنعتگری که دفاتر مالی کاملا شفاف، روشن و سالمی دارد و انضبط مالی و سرمایه‌ای را کاملاً رعایت می‌کند؛ محکوم است که ماه‌ها وقت و انرژی خود را صرف مسائل حاشیه‌ای نماید و از تمرکز بر تولید و اجرای طرح‌های توسعه‌ای باز بماند.
مشکلات تهیه پنبه به‌عنوان یکی از مواد اولیه مهم و موردنیاز واحدهای نساجی از جمله نساجی بروجرد، یکی دیگر از چالش‌های صنعتگران است.
اقدامات خوبی برای کشت پنبه در بلوچستان و بندرعباس، داراب و فسا صورت گرفته و انقلابی برای کشت پنبه در حال شکل‌گیری است که مستلزم حمایت و تلاش همه جانبه ذی‌نفعان می‌باشد برای مثال باید انگیزه کشت پنبه و بهره‌گیری از بذور پربازده در کشاورزان را افزایش داد.؛ دولت با اتخاذ سیاست «خرید تضمینی پنبه» می‌تواند کمک حال موثری برای تولیدکنندگان نساجی باشد و دست دلالان را از بازار پنبه کوتاه کند؛ چون سودهای هنگفت ناشی از افزایش قیمت پنبه به جیب کشاورزان نمی‌رود و خود او نیز درگیر خرید کود، بذر، سم، کارگر پنبه‌کار و .. است. کشور ما در زمینه تولید پنبه به اندازه کافی تجربه کسب کرده و می‌تواند در این زمینه به خودکفایی برسد تا از وابستگی صد درصدی به پنبه وارداتی رها شود زیرا ازبکستان عملاً به مقصد ایران پنبه نمی‌دهد و واردات از برزیل، استرالیا و چند کشور آفریقایی به دلیل مسافت زیاد جغرافیایی، چندان مقرون به صرفه به نظر نمی‌رسد. در این میان می‌توان به تحریم‌ها و محدودیت تهیه ماشین‌آلات به‌روز و جدید هم اشاره کرد کما اینکه در پروژه بافت بلوچ، یکی از شرکت‌های معتبر اروپایی به دلیل تحریم حاضر به فروش دستگاه به ایران نشد و حتی پیشنهاد خرید از کشور ثالث را هم نپذیرفت.
بسیاری از شرکت‌های اروپایی و حتی غیر اروپایی (مانند ژاپن) به محض اینکه متوجه شوند ماشین‌آلاتشان به تازگی در ایران نصب شده، گارانتی آن را مردود اعلام می‌کنند و حاضر به ارائه خدمات پس از فروش یا تعمیر دستگاه نیستند. امیدوارم شرایط به گونه‌ای شود تا حداقل در زمینه نوسازی و بازسازی خطوط تولید با مشقت و دردسرهای کمتری روبرو شویم!
*نساجی امروز:در این مسیر، واردات ماشین‌آلات دست دوم رونق بسیار پیدا کرده است...دیدگاه شما در مورد این جریان چیست؟
اتفاق بسیار ناپسندی است... حداقل آسیب استفاده از ماشین‌آلات بی‌کیفیت سطح پایین این است که در یک بازه زمانی کوتاه باید آنها را از مدار تولید خارج کنید در حالی‌که مثلاً رینگ تولید یک شرکت معتبر اروپایی هنوز پس از 40 سال بی‌وقفه کار می‌کند و نیازی به تعویض آن نیست.
اگرچه تولیدکنندگان ایرانی مانند سایر صنعتگران دنیا، پس از 7-6 سال به دلایل مختلف از جمله تحریم قادر به نوسازی خطوط تولید خود نیستند ولی تهیه ماشین‌های بی‌کیفیت در سال‌های آینده برایشان دردسرساز خواهد شد؛ به همین دلیل باید بهترین‌ها را خرید و در سال‌های طولانی استفاده کرد. مزیت تحریم این بود که بسیار بیشتر از گذشته به تلاش ادامه دادیم. یاد گرفته‌ایم خودمان هستیم و هیچ راه دیگری نداریم...
*نساجی امروز:در زمینه صادرات با این حجم از مشکلاتی که اشاره کردید، می‌توان فعالیتی داشت؟
نقل و انتقال پول یکی از محدودیت‌های صادرکنندگان ایرانی محسوب می‌شود حتی برای صادرات به عراق نیز نمیتوان اقدام مشخصی انجام داد که خود یک چالش بزرگ برای صادرات است. با تمام گرفتاری‌ها به صادرات فکر می‌کنیم و امیدوارم بتوان اقدامات موثری در این راستا انجام دهیم.
*نساجی امروز: با توجه به تخصص و سابقه تولید و مدیریت در شرکت‌های مختلف نساجی، تاکنون به راه‌اندازی یک کسب و کار مستقل برای خود فکر کرده‌اید؟
شاید در سال‌های نخست فعالیت حرفه‌ای نساجی به این موضوع بیشتر فکر می‌کردم اما به مرور زمان و افزایش مشغله‌های کاری، کمتر به فکر تأسیس یک واحد تولیدی بودم. یک‌سالی است به واسطه یکی از دوستان نزدیک، فعالیتی را شروع کرده‌ایم و باید دید آینده چه پیش می‌آید...
*نساجی امروز:نساجی بروجرد جزو معدود شرکت‌های نساجی حاضر در تابلوی بورس است (با نماد نَبروج) در این زمینه توضیحاتی می‌دهید؟ آیا برنامه‌ای برای توسعه فعالیت‌های خود در بازار سرمایه دارد؟
متأسفانه حدود 4-5 سال، نبروج به دلیل فوت حاج آقا مظاهری و سپس والدین ایشان با مسائل پیچیده انحصار وراثت مواجه بود اما از تیر سال گذشته با رفع این مشکل، جلسات بسیاری با دوستان فرابورس برگزار کرده‌ایم تا بتوانیم اتفاقات خوبی را در حوزه بورس رقم بزنیم. امید که در بازار سرمایه نیز نقش موثر و پر رنگی ایفا نماییم.
*نساجی امروز:مطلب نهایی
برای مردمان مملکت آرزوی سلامتی و برای صنعتگران علاوه بر تندرستی، آرزوی سعه صدر و صبر دارم. از دولتمردان می‌خواهم به صنایع و تولید کشور نگاه ویژه داشته باشند و شیفتگان واقعی کارآفرینی و تولید را دریابند تا سلامت، حیثیت و عزت خود را به واسطه فعالیت‌های تولیدی و صنعتی از دست ندهند.