محققان امپریال کالج لندن حسگرهای جدیدی را درون ماسک صورت و تی شرت تعبیه کرده اند که اقتصادی بوده و قابلیت بررسی تنفس، ضربان قلب و حس کردن آمونیاک را دارد.
به گزارش سرویس اطلاع‌رسانی نساجی امروز، محققان می گویند این حسگرها دارای کاربردهای بالقوه متعددی هستند از بررسی تمرینات ورزشی، خواب و استرس گرفته تا تشخیص و بررسی بیماری از طریق تنفس و علایم حیاتی.
حسگرهای فوق از نخ های رسانای جدید بر پایه پنبه که توسط امپریال کالج توسعه یافته است و PECOTEX نام دارد، تهیه می شوند و هزینه تولید آن ها پایین است.
هزینه تولید هر متر نخ برای تعبیه بیش از ده حسگر درون لباس 15/0 دلار است. نخ پکوتکس با استانداردهای صنعتی ماشین های قلابدوزی کامپیوتری مطابقت دارد.
محققان می گویند لباس های مجهز به این حسگرها قابل شستشو در ماشین لباسشویی در دمای تا c° 30 می باشند و در مقایسه با نخ های رسانای بر پایه نقره موجود در بازار دارای رسانایی الکتریکی بیشتر و شکنندگی کمتری هستند. این بدان معناست که برای ساخت انواع پیچیده ای از حسگرها می توان لایه های بیشتری را اضافه کرد.
بر اساس توضیحات محققان این نخ پس از قلابدوزی مقاومت الکتریکی کمتری را در مقایسه با نخ های بر پایه نقره از خود نشان می دهد که یعنی عملکرد آن در رسانایی الکتریکی بهتر است.
محققان این حسگرها را در هنگام قلابدوزی بر روی لباس و پس از آن مورد آزمایش قرار داده و با نخ های رسانای بر پایه نقره مقایسه کردند.
فهاد الشبونا، یکی از محققان این پروژه می گوید: "امکان تعبیه حسگرها برروی محیط انعطاف پذیری مانند پارچه به این معناست که حسگرها می توانند کاربردهای متعددی داشته باشند، تولید حسگرها نیز نسبتا ساده است. پس می توان نتیجه گرفت که امکان تولید آن ها در مقیاس انبوه وجود دارد که این نوید بخش نسل جدیدی از فناوری های پوشیدنی است."
محققان می گویند حسگرها را به روش قلابدوزی درون ماسک صورت برای بررسی تنفس، درون تی شرت برای بررسی ضربان قلب ودرون منسوجات برای بررسی گازهایی مانند آمونیاک تعبیه کردند. اگر تنفس فردی بوی آمونیاک دهد، نشان دهنده نارسایی کبد و کلیه در این فرد است.
هدف دیگر محققان از توسعه حسگرهای آمونیاک بررسی این موضوع بوده که آیا می توان حسگرهای گاز را نیز به روش قلابدوزی تولید کرد.
فهاد می گوید: "ما کاربرد حسگرهای جدید را در بررسی تنفس، فعالیت قلب و حس کردن گازها نشان داده ایم. کاربردهای بالقوه حسگرها در آینده عبارت است از تشخیص و بررسی و درمان بیماری، نظارت بر بدن در هنگام انجام فعالیت های ورزشی، خواب و استرس، استفاده در باتری ها، هیترها و لباس های آنتی استاتیک."
محققان می گویند حسگرهای پوشیدنی نظیر حسگرهای موجود در ساعت های هوشمند به صورت مداوم و غیرتهاجمی وضعیت سلامت و تندرستی فرد را بررسی می کنند اما تا به امروز مشکل کمبود نخ های رسانا وجود داشته است که نشان دهنده علت عدم دسترسی گسترده به حسگرهای پوشیدنی می باشد.
دکتر فیرات گودر، نویسنده ارشد این تحقیق در دپارتمان بیومهندسی امپریال کالج می گوید: "پکوتکس نخی مستحکم، با عملکرد بالا و سازگار با نیازهای مختلف است. این نخ به راحتی مقیاس پذیر بوده به این معنا که می توان آن را با استفاده از ماشین آلات قلابدوزی کامپیوتری صنعتی و خانگی در حجم زیاد و با هزینه کم تولید کرد."
محققان می گویند گام بعدی آن ها کشف موارد کاربردی جدید نظیر ذخیره انرژی، برداشت انرژی و سنجش بیوشیمیایی برای درمان شخصی و همچنین یافتن شرکای تجاری می باشد.