موانع موجود در مسیر رسیدن سازمان ملل به اهداف خود در زمینه پایداری

به گزارش سرویس اطلاع‌رسانی نساجی امروز، هدف شماره 9 در میان این اهداف از همه بیشتر با صنایع نساجی و پوشاک مرتبط است: صنعت، نوآوری و زیرساخت برای "ایجاد زیرساختی انعطاف پذیر، ترویج صنعتی سازی پایدار و انحصاری و پرورش نوآوری".

در ماه می 2022 WTiN شروع به بررسی ارتباط بین نوآوری های جدید در صنعت نساجی و پوشاک و اهداف توسعه پایا کرد و مشخص شد که تحقق این اهداف با موانعی روبرو می باشد.

اما این موانع چیست و چگونه می توان تا پیش از سال 2023 به اهداف تعیین شده دست پیدا کرد؟

بحران انرژی

در چند سال گذشته شاهد چالش های غیرمنتظره ای در صنعت بوده ایم برای مثال پاندمی کووید-19، جنگ بین روسیه و اوکراین و بحران انرژی. تصور این که موارد ذکر شده بر صنعتگران تاثیری ندارد، مضحک است.

شرکت ها برای مدیریت دوران های مشکل ساز باید هم انرژی و هم پول را اولویت بندی کنند. این اغلب بدین معناست که راهکارهای مربوط به پایداری به اشتباه در انتهای لیست امور قرار می گیرند. به همان اندازه که مواجهه با بحران انرژی مهم است، توجه به پیامدهای بلند مدت اقدامات ما بر محیط زیست نیز حیاتی می باشد. یکی از جنبه های ابتکار عمل های پایدار که معمولا مفهوم آن به درستی درک نمی شود رابطه همزیستی بین سبز شدن و صرفه جویی اقتصادی از طریق افزایش کارایی است.

هر کدام از اهداف توسعه پایا بر روی موضوعی خاص تمرکز دارد برای مثال هدف شماره 7 در مورد انرژی پاک و مقرون به صرفه است که در صورت افزایش هزینه های انرژی بتوان با ناکارآمدی های انرژی و ناپایداری های موجود روبرو شد.

یکی از این اهداف که به بهبود پایداری در صنعت کمک کرده و در عین حال به هزینه های فعلی انرژی نیز توجه دارد هدف شماره 17 است که مشارکت برای رسیدن به اهداف نام دارد. در این هدف بیشتر بر روی همکاری تاکید شده است.  تولیدکنندگان و شرکت ها باید با همکاری یکدیگر به راهکارهای زیست سازگار دست پیدا کنند. با این کار ضمن صرفه جویی در زمان، هزینه و انرژی به حفظ سیاره زمین نیز کمک خواهد شد.

در نهایت نبود درک کافی از این که پایداری می تواند منجر به صرفه جویی در هزینه های انرژی شود می تواند باعث ایجاد محدودیت برای شرکت ها در راه رسیدن به اهداف توسعه پایا گردد. علاوه بر آن جداسازی و تفکیک صنایع نیز مانعی بر سر راه انرژی پاک و مقرون به صرفه است.

کووید-19، جنگ روسیه و اوکراین و شفافیت

وجود دوراهی های استراتژیک در صنعت و چالش های غیرمنتظره ای که در بالا به آن ها اشاره شد به طرز اجتناب ناپذیری توسعه پایدار را دچار محدودیت می کند. انعطاف ناپذیری در زنجیره تامین مشکلی بود که صنایع باید با آن دست و پنجه نرم می کردند: در چنین زنجیره ارزش ضعیفی زمانی برای اولویت بندی اهداف توسعه پایا وجود نخواهد داشت.

پاندمی کووید-19 در زمان شیوع باعث ایجاد مشکلاتی در زنجیره تامین شده بود: زنجیره های تامین به دلیل بروز وقفه های پیش بینی نشده قادر به ادامه روند معمول خود نبودند. انباشته شدن تقاضاها و تحویل سفارشات با تاخیر تبدیل به یک امر عادی در صنایع نساجی و پوشاک شده بود. کسب و کارها یا با شرایط جدید کنار می آمدند یا ناچار به تعطیلی می شدند اما حتی با وجود سازگاری صنایع با نورم های جدید که همان رویکرد "زندگی با وجود کووید-19" بود، چالش های موجود همچنان باقی ماندند.

امروزه یک رکود ظاهری در تقاضای مصرف کنندگان پدیدار شده که ممکن است مانع از آغاز رشد و شکوفایی اقتصادی شود. علاوه بر آن انتظار می رود انبارها مجددا با انباشتگی محصولات روبرو شوند. از سوی دیگر این احتمال وجود دارد که به دلیل افزایش هزینه های زندگی، تقاضای جهانی برای کالاهای غیرضروری-محصولاتی که برای لذت بردن از شرایط ابتدایی زندگی ضروری نیستند مانند منسوجات و پوشاک-رو به کاهش باشد. از دیگر مشکلات موجود در زنجیره تامین می توان به حمله روسیه به اوکراین اشاره کرد که بروز اختلال در تحویل و افزایش هزینه ها از پیامدهای آن است.

این چالش ها نشان دهنده نیاز مبرم به تنوع سازی در صنعت می باشد درست همان طور که در هدف شماره 9 اهداف توسعه پایای سازمان ملل به آن اشاره شده است. روش های تولید جایگزین برای مدیریت این اقتصاد پرتلاطم، مشکلات استراتژیک و مصرف در زنجیره تامین ضروری است.

برای مثال تولید بر اساس تقاضا یکی از این روش هاست. سرمایه گذاری بر روی فناوری هایی که شرایط ایجاد چنین تحولاتی را در صنعت فراهم می کنند به برندها و تولیدکنندگان کمک می کند تا از جمع شدن کالاها در انبارهایشان جلوگیری کنند. شرکت ها بهتر است برای انبار نشدن کالاها و جلوگیری از هزینه هایی که در پی انبار کردن، تولید بیش از حد و مدیریت ضایعات پیش خواهد آمد، با توسعه پایدار کسب و کارشان در این اقتصاد متلاطم موقعیت خود را حفظ کنند.

علاوه بر آن ابزار شفافیت دیجیتال می تواند به ابهام زدایی از زنجیره های تامین کمک کرده و زمانی که زنجیره های تامین به دلیل درگیری های سیاسی دچار اختلال می شوند، شفافیت برندها و تولیدکنندگان را تضمین کند و امکان برنامه ریزی و استفاده از منابع جایگزین را فراهم نماید.

در مجموع یک زنجیره تامین تضعیف شده می تواند بازگو کننده ضرورت دستیابی به اهداف تعیین شده باشد. برعکس آن، اهداف توسعه پایای سازمان ملل اغلب مسیر رسیدن به یک زنجیره تامین انعطاف پذیر در صنعت نساجی و پوشاک را روشن می کنند.

پیچیدگی زنجیره تامین

بی شک در کنار تنوع بخشی صنعتی، ابهام زدایی از زنجیره تامین نیز یک اولویت مهم در صنایع نساجی و مد به شمار می رود. شفافیت نه تنها باعث ارزش بخشیدن به تلاش های صورت گرفته در جهت ساخت یک زنجیره ارزش اخلاقی که هم از نظر اجتماعی و هم زیست محیطی پایدار باشد، می شود بلکه بلافاصله مزایای رقابتی ایجاد می کند.

مشکلات استراتژیک که در بالا به آن ها اشاره شد مانند کووید-19 و جنگ بین روسیه و اوکراین نشان داد که زنجیره تامین تا چه اندازه می تواند غیرشفاف باشد.

ایهام و شفافیت نداشتن در زنجیره تامین یکی از موانع کلیدی بر سر راه SDG 9 که تمرکز آن بر روی زیرساخت انعطاف پذیر است، می باشد. زنجیره های تامین امروزی انعطاف پذیر نبوده و به آسانی تحت تاثیر عوامل مداخله کننده قرار گرفته و منحل می شوند. در نتیجه برای استناد به آگاهی هوشمند ساختار زنجیره تامین و پتانسیل محدود در برابر وقفه های پیش آمده به یک زنجیره تامین شفاف نیاز است.

گردشی نبودن

ذات پیچیده و طولانی زنجیره ارزش منسوجات و پوشاک می تواند باعث ایجاد سردرگمی در مورد مبدا مواد اولیه شده و در نتیجه گردشی بودن را که یکی از مباحث مهم در اهداف توسعه پایاست، با مشکل مواجه کند.

بر اساس گزارش منتشر شده توسط تکستایل اکسچنج کمتر از 5/0 درصد بازار جهانی الیاف از منسوجات بازیافتی پیش و پس از مصرف تشکیل شده است و تنها 5/3 درصد فروش مربوط به مدل های تجاری بر پایه اقتصاد گردشی می باشد. برای اعمال سیستم های گردشی چالش های متعددی وجود دارد مانند مقیاس پذیری، ارتباط و زنجیره های تامین موجود. با این حال شکی نیست که برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل تا سال 2030 به تغییر نیاز است.

شاید به کارگیری استراتژی های گردشی در مدل های کسب و کار برای استارتاپ ها و شرکت های کوچک و متوسط ساده تر باشد. با این حال اعمال سیستم های گردشی در شرکت های بزرگ تر به دلیل دسترسی جهانی و تقاضای سهام از اهمیت بیشتری برخوردار است.

مفهوم گردشی بودن به خودی خود چالش برانگیز نیست بلکه چالش اصلی در اجرای فرایندها و مراحل این سیستم خواهد بود.

با وجود چالش های اجتماعی موجود، چشم انداز به روز رسانی شیوه کاری شرکت ها که به طور بالقوه نیازمند صرف زمان، هزینه و نیروی انسانی است، می تواند بلافاصله برای شرکت هایی که به دنبال روش هایی برای صرفه جویی پول به جای خرج کردن آن هستند، نوشته شود.

پاسپورت های دیجیتال محصولات مثالی از یک سیستم گردشی مقرون به صرفه است. کارلا مگرودر، رییس سازمان غیرانتفاعی  Accelerating Circularityمی گوید: "درست است که پاسپورت های دیجیتال محصولات دارای مشکلات بالقوه ای هستند اما این قابلیت را دارند که به ما کمک کنند تا از محتوای الیاف تشکیل دهنده لباس و مواد شیمیایی به کاررفته در آن و موارد دیگر آگاه شویم."

نکات مهم

• احتمالا درک عمومی درستی از این که سرمایه گذاری بر روی پایداری می تواند در طولانی مدت منجر به بهره وری هزینه انرژی و بازگشت سرمایه شود وجود ندارد.
• تفکیک صنایع مانعی بر سر راه استفاده از انرژی پاک و مقرون به صرفه می باشد و در نتیجه برای از نو ساختن صنعت همکاری در زنجیره های تامین ضروری است.
• یک زنجیره تامین تضعیف شده و آسیب پذیر باعث ایجاد محدودیت در سرمایه گذاری بر روی پایداری می شود اما همین سرمایه گذاری ها می تواند منجر به ایجاد زنجیره تامین انعطاف پذیرتری شود.
• گردشی کردن سیستم یک سرمایه گذاری هزینه بر و قابل اجتناب است اما روش های اقتصادی تری وجود دارد که شرکت ها می توانند با به کارگیری آن ها نخستین گام ها را در مسیر رسیدن به هدف های مربوط به گردشی بودن اهداف توسعه پایا بردارند.