صنعت جهانی چرم ازجمله صنایع پویایی است که در حوزه صادرات این محصول کشورهایی همچون ایتالیا، چین، برزیل، ایلات‌متحده، روسیه، هند و غیره جزو برترین‌ها هستند، به طوری که طبق آمارهای منتشرشده ایتالیا سالانه حدود ۴/۳ میلیارد دلار چرم به سایر نقاط جهان صادر می‌کند و کشورهای ایالات‌متحده با صادراتی حدود ۶/۱ میلیارد دلار و برزیل با ۲/۱ میلیارد دلار نیز جزو برترین‌ها هستند.
نایب‌رییس اتحادیه تولید‌کنندگان و صادر‌کنندگان سالامبور چرم ایران درخصوص شرایط حاکم بر صادرات چرم می‌گوید: در حال حاضر صادرات با دور زدن تحریم‌ها و هزینه کردن به صورت مویرگی انجام می‌شود و چرم نیمه‌ساخته کشور غالبا به پاکستان، هند و ایتالیا ارسال می‌شود.
به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از جهان صنعت، سعید شادکام درخصوص اصلی‌ترین موانع و مشکلات صادراتی در این حوزه می‌گوید: اکنون در کنار هزینه‌های تولید، بحث گرانی کرایه حمل بسیار شدید شده، به طوری که ظرف سه ماه گذشته هزینه‌های حمل‌ونقل ۳۰ درصد گران شده است. به نحوی که هزینه کرایه یک کامیون ایتالیا الان قریب به ۳۸۰ میلیون تومان شده است. این در حالی است که عوارض و هزینه‌های دیگری هم وجود دارد، لذا تاجر باید یک سرمایه جداگانه برای کرایه حمل، گمرک و عوارض بگذارد.
وی با اشاره به عوارض صادراتی گفت: در حال حاضر باید به ازای هر پوست ۵-۴ هزار تومان به صندوق دولت بریزیم تا برای ارزیابی بیایند. به این ترتیب به طور میانگین به ازای هر کامیون صادر‌کننده باید ۱۵۰ میلیون تومان عوارض بپردازد.
نایب‌رییس اتحادیه تولید‌کنندگان و صادر‌کنندگان سالامبور چرم ایران خاطر‌نشان کرد: همان‌طور که می‌دانید قرار بود این پول‌ها و عوارض‌های دریافتی به صندوق بروند و این صندوق برای حمایت و توسعه این رشته تخصیص داده شود، اما هرگز این اتفاق نیفتاد و نهایتا در دو مرحله و در هر مرحله ۲۰ میلیارد تومان تخصیص داده شده است. این در حالی است که طی سال‌های اخیر بالغ بر ۵۰۰ میلیارد تومان از صادر‌کنندگان عوارض گرفته‌اند.
عدم سرمایه‌گذاری در حوزه ماشین‌آلات صنعت چرم
شادکام در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه سرمایه‌گذاری در حوزه ماشین‌آلات و استفاده از ماشین‌آلات روز دنیا از عوامل موثر بر تولید محصولات با کیفیت بالا است و بالطبع بر حضور در بازارهای جهانی تاثیر‌گذار است، چقدر ایران در این حوزه سرمایه‌گذاری کرده است، گفت: در حوزه ماشین‌آلات سرمایه‌گذاری نشده است و هر کسی مدعی شود با این نرخ ارز می‌تواند ماشین‌آلاتی وارد کند، قطعا صحت ندارد. در حقیقت تا به امروز نشنیده‌ایم که در چرمشهر کارخانه‌ای برای توسعه فعالیت‌های خود بتواند ماشین خارجی بیاورد، البته ممکن است ماشین داخلی را نوسازی کند، اما وقتی معاونت نساجی و پوشاک وزارت صمت با مشارکت یک بانک از محل اخذ عوارضی که از صنعت گرفته شده طی چند سال گذشته دو بار و هر بار ۲۰ میلیارد تومان برای توسعه و رشد و پویایی صنعت چرم خواسته وام بدهد، در حالی که امروز ۲۰ میلیارد تومان پول نهایتا برای خرید دو دستگاه ماشین چرم‌سازی کفایت می‌کند.
وی درخصوص پیش‌بینی بازار داخل و بازار صادراتی می‌گوید: بازار داخل بسیار کم‌فروغ است و چون فصل گذشته و بارشی نبوده قطعا بازار خوبی نیست. محصولات چرمی گران شده، به نحوی که یک کفش چرمی دست‌دوز بین ۷۰۰ هزار تومان تا ۲ میلیون تومان است و به همین دلیل مصرف‌کننده خاص خودش را دارد.
سد تحریم‌های داخلی محکم‌تر از تحریم خارجی است
شادکام بیان کرد: در حوزه بازار خارجی نکته قابل تامل این است که بیشتر تحریم‌ها داخلی است و می‌توان گفت ناکارآمدی و ناخردی مدیریت داخلی از تحریم‌ها سخت‌تر است. به عبارت ساده‌تر ما تحریم‌های خارجی را با پرداخت یک‌سری هزینه‌ها دور می‌زنیم، اما با سد تحریم داخلی نمی‌دانیم چه باید کنیم. بر فرض از یک طرف دام زنده را به حوزه خلیج‌فارس صادر می‌کنند، در حالی که وقتی یک گوسفند می‌رود همه اشتغال آن هم می‌رود و همه گروه‌های صنفی که درگیر این گوسفند بوده‌اند کم‌کار می‌شوند. از آن طرف برای تنظیم بازار گوشت وارداتی می‌آورند که پوستی به همراه ندارد، بنابراین این یک ناکارآمدی است و ربطی به تحریم‌ها ندارد.
نایب‌رییس اتحادیه تولید‌کنندگان و صادر‌کنندگان سالامبور چرم ایران با بیان اینکه وقتی با کمبود پوست روبه‌رو می‌شویم در بحث صادرات دچار مشکل خواهیم شد، افزود: به نظر بنده برای سال آینده بسیاری از واحدهای تولیدی به سمت تغییر کاربری می‌روند یا به صنوف دیگر واگذار می‌کنند، آن هم به این دلیل که مواد اولیه (پوست) نیست.
وی تصریح کرد: تمامی این مسائل به این دلیل است که متولی ندارد و همه چیز به ستاد تنظیم بازار سپرده شده است و وزارت جهاد عملا همه امور را رها کرده است، در حالی که به جای اینکه دام زنده صادر کنند باید دامپرور را حمایت کنند که نیاز نداشته باشد دام خود را صادر کند و پوست آن از این طریق از کشور خارج شود و آن وقت با کمبود پوست مواجه شویم.