دارم می‌آم به تهران!

تا به امروز بنا به گزارش سایت‌های خبری نظیر «دیلی میل»، بسیاری از بزرگ‌ترین شرکت‌های بین‌المللی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در ایران هستند و ارزش تقریبی این معاملات بیش از 37 میلیارد دلار برآورد شده است. بیشتر این قراردادهای احتمالی در بخش‌های ساخت و ساز و زیرساخت‌ها، حمل و نقل هوایی و زمینی و از سوی شرکت‌هایی نظیر ایرباس، پژو فرانسه و شرکت فولاد ایتالیایی «دَنیلی» است.

 اهمیت قراردادهای بازرگانی بر هیچکس پوشیده نیست اما روی صحبت ما و سایت «مدآنلاین» بیشتر برندهای لوکس و زمینه‌های مربوط به مد و پوشاک است. در کشور ما تا جایی‌که چشم کار می‌کند نام برندهای لوکس بر سر در مغازه‌ها و بیلبوردها به چشم می‌خورد که البته بخش اعظم آنها تقلبی و تنها نامی توخالی از برندی جهانی است. از آنجا که تغییرات بنیادی در نگاه به بازار بی‌ثبات ایران و تغییر رویکرد جهانی به اقتصاد ایران حداقل در زمینه برندهای لوکس به این آسانی‌ها روی نخواهد داد و به این زودی‌ها نباید انتظار ورود برندهای غیر اروپایی به ایران را  داشته باشیم، زیرا در زمینه ورود برندهایی آمریکایی به ایران هنوز محدودیت‌های تجاری فراوانی وجود دارد. اما در زمینه برندهای اروپایی سابقه کمی پربارتر است.

قدیمی‌ترین برند ایتالیایی که با جار و جنجال فراوان و پلمب شدن‌های ابتدایی و برنامه‌هایی از این دست در ایران شروع به کار کرد «بنتون» بود، این برند که متعلق به خانواده بنتون است در سال 1965 تاسیس شد و بیش از 6000 نمایندگی در سراسر جهان داد. این برند نمایندگی‌های متعددی در ایران دارد اما با گذشتن نزدیک به یک دهه از فعالیت این نمایندگی‌ها هنوز ساز و کار مشترکی در میان آنها دیده نمی‌شود. نکته جالب توجه این است که در سایت رسمی این برند هیچ نام و نشانی از ایران نیست.
برند ایتالیایی دیگر که سال گذشته فعالیت خود را به صورت رسمی در ایران آغاز کرد « پیکوادرو» است که متخصص محصولات چرم و کیف و کفش زنانه و مردانه است. این برند در زمینه خلاقیت‌های طراحی و موارد فنی تا به امروز نوآوری‌ها و اختراعات زیادی را به ثبت رسانده است. این برند جهانی شدن خود را از سال 2004 آغاز کرده است و درآمد سالانه این شرکت در سال 2010 به 52/5 میلیون یورو رسید که برای این شرکت رقم قابل توجهی است. نام این شرکت مانند دیگر برندهای ایتالیایی آنچنان آشنا به نظر نمی‌رسد اما روند رو به رشدی را سپری می‌کنند.  
اما غیر منتظره‌ترین نام در میان برندهای ایتالیایی که در ایران نمایندگی افتتاح کرده‌اند بدون شک «روبرتو کاوالی» است. روبرتو کاوالی طراح مشهور ایتالیایی استاد طرح‌های  چاپی عجیب و غریب و لوکس و بر فراز آنها شلوارهای جین به اصطلاح «سنگ شور شده» است. محصولات چرمی و عطر از دیگر محصولات این برند است. با توجه به اینکه لباس‌های این برند حتی در ایتالیا هم گران‌قیمت محسوب می‌شوند نمی‌توان در رابطه با فروش بالای محصولات این برند در ایران خیلی ابراز امیدواری کرد و در وهله اول دلیل ورود آنها به بازار ایران را بیشتر می‌توان  به رقابت در اول بودن و ثبت کردن نام خود به عنوان اولین برند پوشاک اروپایی در ایران ربط داد و فروش موفق احتمالی آنها به طور قطع به این زودی‌ها روی نخواهد داد.   

چه برندهایی در آینده به ایران خواهند آمد؟
از آنجاکه مساله توریسم و گردشگری و گذراندن تعطیلات در ایران مساله بسیار مهمی در فروش و شناسایی بیشتر برندها است و رابطه کشور ما با غرب هنوز پیچیدگی‌های خاص خود را دارد نظر دادن در این زمینه کار مشکلی است. در اینجا حضور احتمالی برخی از برندهای ایتالیایی را بررسی می‌کنیم.

برند ایتالیایی «دولچه و گابانا» از بزرگ‌ترین نام‌ها در دنیای مد و لباس جهان است، این برند با عرضه نخستین مجموعه حجاب خود در چند ماه گذشته نشان داد که علاقه‌مند به در اختیار گرفتن بازار خاورمیانه است. اغلب برندهای مطرحی که پیش از این از آنها نام بردیم برای به دست آوردن بازار خاورمیانه، ابتدا نمایندگی‌های خود را در کشورهای عربی و همچنین ترکیه افتتاح می‌کنند و با توجه  به اینکه سفر ایرانیان به این کشورها به وفور انجام می‌شود از این طریق به بازار ایران نیز علاقه‌مند می‌شوند. این موضوع پیش از این برای برند روبرتو کاوالی اتفاق افتاد و شاهد بودیم که این برند نمایندگی خود را در ایران افتتاح کرد. بنابراین اتفاق مشابه در رابطه با دولچه و گابانا نیز دور از ذهن نیست، البته رقابت میان خود برندهای ایتالیایی برای در اختیار داشتن سهمی از این بازار میلیاردی نیز در این مساله بی‌تاثیر نخواهد بود.

سرمایه‌گذاری برندهای متوسط امیدوار کننده‌تر است
کلودیا دی آرپیزیو از موسسه «بِین» در میلان معتقد است که حضور برخی از برندها در بازار ایران مناسب‌تر خواهد بود، او به طور کلی شرکت‌های پوشاک مردانه را در این میان موفق‌تر می‌داند. او متعقد است که موج بعدی حضور برندها در ایران علاوه بر پوشاک  صرفا مردانه مربوط به جواهرات و ساعت خواهد بود.

در زمینه پوشاک مردانه برند نام‌آور و موفقی چون «زنیا» می‌تواند گزینه قابل تصوری باشد. این برند بسیار قدیمی و با سابقه یک تجارت خانوادگی بوده و در سال 1910 توسط «ارمن ژیلدو زنیا» تاسیس شده است. این برند علاوه بر تولید کت و شلوار برای برند خود، برای برندهای بزگی چون گوچی، تام فورد و دانهیل نیز مجموعه‌های ویژه‌ای تولید کرده است. این برند بزرگ‌ترین تولید کننده پوشاک مردانه در دنیاست و حضور رسمی آن در ایران جزو تصورات نزدیک به حقیقت است.

برند دیگری که با توجه به تحلیل کلودیا دی آرپیزیو، حضور آن در ایران دور از ذهن نیست،«بریونی» است. پوشاک مردانه بریونی که البته زیرمجموعه‌ای ازشرکت هلدینگ فرانسوی «کرینگ» محسوب می‌شود در سال 1945 در رم افتتاح شده است. کت و شلوارهای دست دوز سفارشی و آماده و محصولات چرمی تخصص این برند ایتالیایی است. این برند در آذربایجان،ارمنستان، امارات و لبنان و چند کشور دیگر نزدیک به ایران نمایندگی‌هایی افتتاح کرده است به همین دلیل بازار ایران نیز می‌تواند مقصد بعدی آنها باشد.

کدام برندهای لوکس جواهرات و ساعت به ایران خواهند آمد؟
در زمینه جواهرات با توجه به نجومی بودن قیمت‌ها حدس و گمان در رابطه با ورود برندها به ایران و داشتن یک بازار پررونق کمی مشکل است. در میان برندهای ایتالیایی که البته به طور ویژه تنها ساعت تولید نمی‌کند می‌توان به دولچه و گابانا اشاره کرد، در این مورد اگر فرض بخش پوشاک را بپذیریم و آنها به بازار ایران وارد شوند پس جواهرات و ساعت‌های این برند نیز در صورت موفقیت پوشاک در ایران عرضه خواهد شد.

در زمینه ساعت، گزینه محتمل‌تر می‌تواند برند «پانرای» باشد. تاسیس این برند به سال 1860 باز می‌گردد و با اینکه دفتر مرکزی آن در فلورانس ایتالیاست اما ساعت‌های آن در سوئیس تولید می‌شود. از آنجاکه ساعت‌های این برند طیف گسترده‌ای دارد و انواع ارزان قیمت و با قیمت متوسط  نیز تولید می‌کند این برند در صورت ورود به بازار ایران می‌تواند بسیار موفق باشد.
ایتالیا در زمینه جواهرات و ساعت نام‌های بزرگی چون بوچلاتی، دامیانی، بولگاری، امپریو آرمانی و پوملاتو را نیز دارد، اما ورود آنها به بازار ایران با توجه به اینکه این برندها هنوز هم در بسیاری از کشورهای اروپایی که دسترسی و تجارت با آنها پیچیدگی‌های ایران را ندارد نمایندگی ندارند، بسیار غیرمحتمل به نظر می‌رسد.
 از لحاظ تاریخی برندهای بزرگ‌تر پوشاک و متعلقات، جواهرات و مانند اینها در مورد حضور در بازار کشورهای دیگر و پیدا کردن توزیع‌کننده محلی و شریک تجاری بسیار محتاطانه عمل می‌کند و دیدن نام‌های بزرگ و البته کمپانی‌های بزرگ پوشاک و متعلقات و جواهرات جهان حداقل به این زودی‌ها میسر نخواهد شد اما مسیری که در حال طی شدن است امیدوارکننده به نظر می‌رسد. البته فراموش نکنیم که خرید اجناس اصل فرهنگی است که احتیاج به تمرین دارد و ورود کالاهای اصل به کشور ما هنوز یک مساله جدید تلقی می‌شود.