برند، لکوموتیو صنعت نساجی و پوشاک است

سید محمود محمدی- مدیرعامل شرکت سالیان کیش

به گزارش سرویس خبر و گزارش نساجی امروز، «سالیان» نام شناخته شده و معتبری در صنعت پوشاک کشور محسوب می‌شود و در گفت‌وگو با مدیرعامل این مجموعه، به بررسی زوایای مختلف فعالیت‌های این مجموعه پرداختیم. به اعتقاد سیدمحمود محمدی، هدف سالیان از ایجاد فروشگاه‌های زنجیره‌ای، رسیدن به حداقل‌های تولید بود. تولید پوشاک به صورت برون‌سپاری در تمام کشورها سطح حداقلی را مطالبه می‌کند برای مثال در زمینه تولید پیراهن، باید توان تولید هزار متر پارچه از هر مدل رنگ را داشته باشید. متأسفانه این فضا در کشور ما فراهم نیست. 

وی در بخش دیگر مصاحبه ابراز داشت: « در سال9913 که با افزایش نرخ ارز عملاً قاچاق پوشاک متوقف شده بود، فرصتی طلایی برای تولیدکنندگان پوشاک به وجود آمد تا بتوانند از فضای موجود استفاده و موجبات رونق تولید فراهم شود‌،  اما شیوع کرونا این فرصت را از بین برد و به بدترین سال برای صنعت پوشاک تبدیل شد.» 

 

* نساجی امروز: بیوگرافی و فعالیت در صنعت پوشاک کشور

متولد سال 1351 و دانش‌آموخته رشته حقوق هستم. به طور کاملاً اتفاقی و پس از اتمام خدمت سربازی، سال 1377 فعالیت خود را در صنعت پوشاک (با مدیریت نمایندگی کرج شرکت جامه‌گران ) آغاز کردم. تا اواخر سال 1379 به همکاری با این مجموعه ادامه دادم. پس از چند سال، مدیران این مجموعه تصمیم به صادرات محصولات خود گرفتند زیرا در آن سال‌ها بسیاری از تولیدکنندگان پوشاک به صادرات می‌پرداختند و بازار تولید و صادرات پر رونق به نظر می‌رسید اما در حال حاضر به دلیل نوسانات نرخ ارز، صادرات به حداقل ممکن رسیده است.

از آن‌جایی که تمایلی به تولید برندهای تقلبی و فروش محصولات فیک نداشتم، ثبت یک برند را امری منطقی و صحیح می‌دانستم هرچند آن سال‌ها برندسازی در ایران امری متداول و مرسوم نبود. «برند سالیان» در سال 1380 در اداره کل ثبت علائم و مالکیت های معنوی  به ثبت رسید. طی چند سال نخست، فروشگاهی مانند سالیان که نام آن و مارک پوشاک آن یکی باشد خیلی مورد استقبال مردم نبود ولی به‌تدریج با استمرار کیفیت و تنوع و ارزش به مشتری، برند سالیان جایگاه خود را تا حدی تثبیت نمود.

هدف از معنای سالیان همانطور که در واژه آن نهفته است، همراهی مستمر با مشتریان، همکارانمان در سالیان و تولید کنندگان طی سال‌های متمادی است و در واقع هدف این است که «ماندگاری» را به ذهن مخاطب تداعی نماییم.

از اواخر سال 1386 «شرکت سالیان کیش» را به دلیل افتتاح فروشگاهی در جزیره کیش، به همراه برادرم در سازمان مناطق آزاد کیش ثبت و فعالیت‌های سالیان در قالب شخصیت حقوقی آغاز شد.
هدف مجموعه سالیان، برنامه‌ریزی و طراحی کالکشن، سفارش‌گذاری و تولید برون سپار، کنترل کیفیت و توزیع می‌باشد. تنوع محصولات سالیان در هر کلکسیون فصلی بالغ بر 500 مدل است و در حال حاضر بالغ بر 40 واحد تولیدی به‌صورت مستقیم با سالیان مشغول به همکاری هستند.

سبد محصولات نیز عبارتند از پوشاک، کیف، کفش زنانه، مردانه و بچه‌گانه (2 سال تا 14 سال) و حداقل متراژ برای فروشگاه‌های سالیان 1000 متر می‌باشد . 

 

 

 

* نساجی امروز: معیار انتخاب واحدهای تولیدی جهت برون‌سپاری چیست؟ 

در دفتر مرکزی، سه بخش «‌برنامه‌ریزی و طراحی»، «‌مهندسی پوشاک» و «مدیریت تولید» مستقر هستند که واحدهای تولید پوشاک از طریق مدیریت تولید مورد ارزیابی کلی قرار گرفته و ‌پس از بازدید و ارزیابی، نظارت بر روند تولیدات و کنترل مباحث کنترل کیفی همکاری با تولیدکنندگان آغاز می‌شود. بطور کلی سعی شده است که از تولیدی‌های با تجربه، دارای امکانات، تجهیزات و ساختار مناسب بهره برده شود و تمام تلاش براین است که همراه با رشد کمّی و کیفی مجموعه سالیان، تولید کنندگان نیز به صورت همگام رشد نمایند.

 

* در سالیان چندنفر به صورت مستقیم مشغول کار هستند؟

حدود 300 نفر در حال حاضر در دفتر مرکزی و یازده شعبه فعال در تهران (ایران مال، شمیران سنتر و لواسان)، کرج، اصفهان، مشهد، تبریز و مارندران مستقر هستند و به امید خداوند تا تیرماه 1400 ، سه شعبه در قم، شیراز و تهران (رویال پارک) راه‌اندازی خواهد شد. 

 

*محصولات سالیان برای دهک بالای جامعه است یا سلیقه و نیاز تمام اقشار درآمدی جامعه را در برمی‌گیرد؟

اگر جامعه را به 10 دهک درآمدی تقسیم کنیم، سه دهک نخست، در شرایط عادی مشتری ما نیستند و می‌توان گفت سایر دهک‌های جامعه مشتریان سالیان هستند. در مجموع تلاش خود را به عمل می‌آوریم تا بهترین‌ها را تولید و عرضه نماییم. مهمترین نکته در برند سالیان جلب و حفظ اعتماد مشتریان می‌باشد. نهایت تلاش برای استفاده از بهترین مواد اولیه ممکن، بهترین ملزومات و اکسسوری، الگوها و تن‌خوری مناسب، تکنیکی‌ترین دوخت‌ها و عرضه مناسب و درخور مشتریان، همه در راستای اعتماد سازی مشتریان انجام می‌پذیرد.

 

 

* نساجی امروز:سالیان فروشگاه آنلاین هم دارد. برخی بر این باورند که امکان خرید پوشاک از طریق فضای مجازی به دلیل عدم امکان لمس محصول و مشاهده مدل، طرح و رنگ آن از نزدیک، چندان موفق نیست. دیدگاه شما در این مورد چیست؟

بله این موضوع تا حدی صحیح است اما در دو مورد فروشگاه آنلاین بسیار موثر است، نخست هنگامی‌که مشتری از قبل کالا را مشاهده و لمس کرده و سابقه ذهنی خوبی نسبت به کیفیت محصول دارد و دوم در اوج همه‌گیری کرونا که فروشگاه‌های آنلاین بیش از هر زمان دیگری مورد توجه مردم قرار گرفت. پیش از کرونا فروشگاه آنلاین سالیان را یک فروشگاه تمام عیار تلقی نمی‌کردیم اما در دوران کرونا به ما ثابت شد که مردم از خرید در فضای مجازی استقبال می‌کنند و این موضوع لزوم دقت ‌نظر در ارائه محصول استاندارد، باکیفیت، متنوع و مطابق تصویر (در سایت) را دو چندان می‌کند.

 

* نساجی امروز:به فرایند طراحی محصولات سالیان اشاره نمایید. مبدأ طرح‌، مدل، رنگ و ... چیست؟

اگر امروز فردی ادعای طراحی پوشاک از مرحله صفر را مطرح کند، ادعای نادرستی است. امروز امپراتوری مد در دنیا شکل گرفته است و مد ایجاد می‌شود و نسل جوان، پوشاکی بر تن می‌کنند که شاید برای نسل قبلی شگفت‌آور به نظر برسد؛ لذا از منبع مشخصی جهت طراحی بهره‌مند نمی‌شویم. بخشی از طراحی‌ها، ایده‌پردازی گروه طراحی سالیان است و در بعضی موارد کپی‌برداری انجام می‌گیرد اما ایده‌های خارجی را استانداردسازی و به نوعی سالیانیزه می‌کنیم! یعنی طرحی مطابق با جداول اندازه‌ها و استانداردهای مشخص سالیان عرضه می‌کنیم. بسیاری از مواقع، نمونه اورجینال را می‌خریم اما کالایی که ما طراحی می‌کنیم، به مراتب بهتر از نمونه اصلی ان است چون متناسب با نیاز و سلیقه مصرف‌کننده ایرانی طراحی شده است.

 

* نساجی امروز:به تأثیرات شیوع کرونا بر روند فعالیت‌های این مجموعه اشاره نمایید.

در سال9913 که با افزایش نرخ ارز عملاً قاچاق پوشاک متوقف شده بود، فرصتی طلایی برای تولیدکنندگان پوشاک به وجود آمد تا بتوانند از فضای موجود استفاده و موجبات رونق تولید فراهم شود‌،  اما شیوع کرونا این فرصت را از بین برد و به بدترین سال برای صنعت پوشاک تبدیل شد.

امروز با مشکل محدودیت ساعت کاری فروشگاه‌ها روبرو هستیم. اوج فعالیت ما در ساعت 19 تا 21 است ولی به دلیل رعایت پروتکل‌های بهداشتی مجبور به تعطیلی زودهنگام فروشگاه هستیم، محدودیت‌های تردد هم به این موضوع دامن زده به طوری‌که امسال فروشگاه‌های شمال کشور، مشکلات زیادی داشتند و متاسفانه هیچ حمایت، تسهیلات و پشتیبانی هم از سوی دولت صورت نگرفته است.

مشکل اساسی این است که طبق دستورالعمل‌های ستاد مبارزه با کرونا واحدهای تولیدی می‌توانستند به فعالیت ادامه دهند اما برای فعالیت بخش فروش و توزیع، محدودیت زمانی درنظر گرفته شد؛ وقتی محصولات تولیدکننده به فروش نمی‌رسد چگونه امکان ادامه فعالیت باقی می‌ماند؟ وقتی ساعت کاری بخش فروش به حداقل می‌رسد، چگونه می‌توان به تعهدات خود در برابر تامین کنندگان پاسخ داد ؟

طبیعی ست  با توقف فروش در مجموعه، انبارهای ما لبریز از محصولات شده و برای تخلیه انبارها مجبور به حراج اجناس هستیم که آنهم طبق دستورالعمل‌های ستاد مبارزه با کرونا ممنوع می باشد.  متأسفانه به این موارد در هیچ‌یک از ‌دستورالعمل های ستاد مبارزه با کرونا توجه نشده است. 

 

* نساجی امروز:نحوه تبلیغات و اطلاع‌رسانی سالیان چگونه است؟

در کل بهترین مبلغ سالیان مشتریان قدیمی آن هستند که در حال حاضر حدود 150 هزار مشترک در بانک اطلاعاتی مشتریان سالیان داریم و مشتریان بنا بر میزان خرید، مشترک ویژه سالیان می‌شوند و در طول سال محصولات مختلف را با تخفیفات خاصی خریداری می‌کنند. هر سال دو حراج فصلی و دو فروش فوق‌العاده فصلی برگزار می‌شود و در اینستاگرام هم حضور فعال و موثری داریم.

 

* نساجی امروز:برنامه‌ای برای صادرات دارید؟

 

با توجه به تحریم‌، مشکلات ارزی و دردسرهای انتقال ارز در حال حاضر صادرات در اولویت کاری ما نیست‌. هدف نخست ما رفع نیاز مصرف‌کنندگان داخلی و در گام‌های بعدی صادرات است. 

 

 

 

* نساجی امروز:تحریم‌های بین‌المللی تا چه میزان در کسب و کار سالیان اثرگذار است؟

بسیار زیاد! مهم‌ترین تأثیر تحریم‌ها در ابعاد نرم‌افزاری است؛ برای مثال در سال‌های گذشته قصد داشتیم  ERP  برای مجموعه تهیه کنیم که به دلیل تحریم ها در آن زمان میسر نشد و الان هم با نرخ بالای دلار اصلاً نمی‌توان در این مورد صحبتی کرد! زمانی که قیمت دلار پایین‌تر بود، تحریم‌ها اجازه این کار را به ما نداد. سایر کشورها به ایران ماشین‌آلات می‌فروشند اما از عرضه نرم‌افزار به دلیل تحریم خودداری می‌کنند. 

 

*اجازه دهید از شما که برندسازی را اولویت نخست فعالیت‌های حرفه‌ای خود قرار داده‌اید؛، این سوال را مطرح کنیم که چرا برندها در ایران قدمت چندانی ندارند در حالی‌که عمر برند در سایر کشورها به 200 سال هم می‌رسد؟ چرا برندهایی مانند ارج، آزمایش، بافتکار و ... به یک خاطره محو تبدیل شده‌اند و اثری از آنها باقی نماند؟

طبعاً یکی از دلایل این امر به مباحث سیاسی بازمی‌گردد. بسیاری از شرکت‌های خوشنام‌، پس از انقلاب به دلیل مسائل سیاسی مصادره و بعدها تعطیل شدند. دلیل دیگر را باید در احکام حقوقی مانند حقوق ارث و مرگ بنیانگذاران دانست. یکی از شرکت‌های معتبر پیش از انقلاب را می‌شناسم که امروز تحت مدیریت یکی از بستگان دور اداره می‌َشود و هرگونه استفاده از این برند توسط وی، اعتراض سایر افراد خاندان را به همراه دارد. وقتی شرکت در قالب شخصیت حقوقی اداره نشود با مرگ بنیانگذار، به تدریج از هم می‌پاشد و فقط نام آن باقی می‌ماند.

به اعتقاد من در این مورد، بحث قائم به شخص (بنیان‌گذاران) بودن یک شرکت مطرح است. هویت و موجودیت اغلب مجموعه‌ها به بنیانگذاران خود وابسته می‌باشد و پس از یک تا دو نسل، ادامه حرکت آن متوقف می‌شود. لذا همیشه تأکید من بر اینست که یک سازمان نباید وابسته به یک ‌شخص باشد و ساختارها، بخش‌ها، دپارتمان‌ها و چارت سازمانی  باید به نحوی تنظیم شود که تا سال‌های سال، ماندگار و پایدار باقی بماند. بسیاری از مدیران توجه چندانی به این موضوع مهم نشان نمی‌دهند و تا زمانی که در رأس قدرت هستند، سازمان با تمام قوا به پیش می‌رود اما در غیاب آنها سیستم مختل و حتی متوقف می‌شود. 

 

 

* نساجی امروز:تفکر غالب مردم جامعه در دهه‌های 70 و 80 ، این بود که پوشاک متنوع و باکیفیتِ موجود در بازار، خارجی و پوشاک بی‌کیفیت تولید داخل است‌؛ این نگرش تا چه میزان درست بود و در حال حاضر سطح کیفی پوشاک ایرانی به سطحی رسیده که مردم میان پوشاک خارجی و داخلی، تولید ایران را برای خرید ترجیح دهند؟

قطعاً تولیدکنندگان ایرانی به این سطح از توانمندی رسیده‌اند اما نگرش غالب دهه‌های 70 و 80 که اشاره کردید کاملاً درست است زیرا کیفیت پوشاک ایرانی چندان مطلوب نبود ضمن این‌که تولیدکننده توانمند و حرفه‌ای چندانی هم نداشتیم اما امروز سطح محصولات از نظر مواد اولیه، الگو‌ها، دوخت، طرح و کیفیت کاملاً ارتقا پیدا کرده و مصرف‌کننده به خوبی متوجه این موضوع شده است. البته باید بسته بودن درب‌های کشور به روی پوشاک خارجی هم اشاره کنم که در واقع رقیبی برای تولیدکنندگان پوشاک وجود ندارد و مردم اقبال خوبی نسبت به پوشاک داخلی نشان می‌دهند.

اگرچه مخالف ممنوعیت واردات هستم ولی موافق واردات بی ضابطه هم نیستم. وقتی واردات بدون ضابطه باشد ، همان اتفاقی رخ خواهد داد که 3-4 سال پیش شاهد آن بودیم یعنی انبوه واردات پوشاک خارجی و به حاشیه کشیده شدن تولید پوشاک ایران و برندهای ایرانی . 

مشکلی که سال‌هاست بخش تولید و صنعت با آن دست به گریبان است اینست که متاسفانه  نرخ ارز تابعی از سیاست‌های حکومتی است و وقتی نرخ ارز را به صورت دستوری تنظیم می‌شود ولی دستمزدها هر ساله افزایش می یابد بدیهی است با این اقدام،چند سال یکبار تولیدکننده داخلی قادر به رقابت با تولید کنندگان خارجی نخواهد بود. اگر حقوق و دستمزد افزایش می یابد ، نرخ ارز نیز افزایش داشته باشد و در غیر اینصورت انتظار رونق تولید داخلی خیال باطل است . 

همیشه با قاچاق کالا روبرو بوده‌ایم اما جالب اینجاست که در گذشته محصولات از خارج وارد کشور می‌شدند اما در سال جاری به دلیل نرخ ارز از داخل  به خارج، قاچاق (‌عمدتاً سوخت و مواد غذایی ) صورت می‌گیرد . مبارزه با قاچاق کالا در کشور ما قدمت چندین ساله‌ دارد اما همیشه با منطقی شدن نرخ ارز، قاچاق کالا مهار شده و می‌شود زیرا با دلار 27000 تومانی، صرفه اقتصادی قاچاق از بین می‌رود.

 

 

 

* نساجی امروز:قیمت واقعی ارز را چه میزانی می‌دانید؟

واقعیت این است زمانی که بسیاری از تولیدکنندگان بر مبنای دلار بیست تا سی هزار تومان هم قادر به رقابت با کالاهای خارجی نباشند، باید تدابیر اساسی برای مجموعه خود اتخاذ نمایند زیرا تولیدکننده‌ای که علی‌رغم افزایش نرخ ارز و ممنوعیت واردات، در شرایط فعلی همچنان قدرت رقابت ندارند، بهتر است به فکر شغل دیگری باشند . 

در حال حاضر بزرگ‌ترین مشکل ما تأمین مواد اولیه است، از یک‌سو واردات انجام نمی‌شود و از سوی دیگر متأسفانه با مافیای نخ و پارچه روبرو هستیم. این مافیا بدون هیچ مشکل و دغدغه‌ای به تولید می‌پردازد و بدون هیچ نظارتی به قیمت دلخواه نخ و پارچه را با هر کیفیتی عرضه می کنند و هر زمان مایل باشند عرضه را متوقف می‌کنند ، هیچ‌کسی هم یارای مقابله با آن را ندارد.

از نظر من برند، لکوموتیو صنعت نساجی و پوشاک است و اگر موتور آن خاموش شود، سایر بخش‌ها از حرکت بازمی‌مانند اما همان‌طور که اشاره کردم، در شرایط کنونی اختیار عمل دست مافیای نخ و پارچه است.
در حال حاضر کلیه برندهای موجود مواد اولیه و محصولات خود را از تعداد معدودی از تولید کنندگان تهیه نموده و بدیهی است که با این شرایط امکان تهیه مواد اولیه و تولید محصول بصورت متنوع فراهم نیست و اگر به محصولات عرضه شده در کلکسیون برندها در مراکز خرید مراجعه نمایید، متوجه خواهید شد که محصولات برندهای مختلف کاملاً شبیه یکدیگر هستند و تنوع قابل توجهی وجود ندارد اما برای مثال آیا شرکت های مشابه خارجی هم با همین روش محصولات خود را تولید می کنند ؟

آیا ایندیتکس در اسپانیا نمی‌تواند تمام محصولات خود را در این کشور تولید کند؟ آیا قدرت و مکنت مالی کافی ندارد؟ چرا عمده محصولات خود را در چین و بنگلادش تولید می‌کند ؟ چه منطقی در این تصمیم وجود دارد؟ چرا برندهای داخلی در این خصوص محدودیت دارند و همیشه واردات پوشاک توسط برندهای داخلی ممنوع می باشد  با توجه به شرایط فعلی امکان تولید کلیه مواد اولیه مورد نیاز در ایران وجود ندارد و این توجیه اقتصادی ندارد. تولید در دنیا به صورت تخصصی انجام می‌شود و تمام کشورها همه چیز را تولید نمی‌کنند .

متأسفانه وجود تفکر نادرست در صنعت پوشاک ایران، مانع رشد و توسعه آن شده است، بیست و دو سال است که تمام توان خود را در این صنعت صرف کرده‌ایم تا به جایگاه امروز رسیده‌ایم اما با این سابقه، شرکت‌های مشابه خارجی در سطح جهانی فعالیت می کنند. 

 

 

 

* نساجی امروز:فعالان نساجی معتقدند تولیدکنندگان پوشاک خواستار تهیه نخ یا پارچه‌ای هستند که از نظر صرفه اقتصادی، امکان تولید آن در ایران وجود ندارد‌، یا کیفیت محصولات ما مورد تأیید آنان نیست و به این بهانه‌، خواستار واردات نخ ، پارچه و اکسسوری خارجی هستند. دیدگاه شما در این مورد چیست؟

هدف ما از ایجاد فروشگاه‌های زنجیره‌ای، رسیدن به حداقل‌های تولید بود. تولید پوشاک به صورت برون‌سپاری در تمام کشورها سطح حداقلی را مطالبه می‌کند برای مثال در زمینه تولید پیراهن، باید توان تولید هزار متر پارچه از هر مدل رنگ را داشته باشید. متأسفانه این فضا در کشور ما فراهم نیست. 

یکی دیگر از مشکلات ما نقدینگی است. برنامه ریزی و تولید کلکسیون های پوشاک یکسال قبل از عرضه کالا آغاز می شود و حداقل شش ماه تا یک سال زمان برای فروش آن محصول نیاز است. 

یکی دیگر از چالش‌های اصلی ما، نظام قیمت‌گذاری نادرست است که مختص پس از انقلاب نیست و پیشینه طولانی دارد.. طبق قانون، تعرفه خرده فروشی در صنعت پوشاک بیست درصد سود می باشد ولی چنین امری با شرایط فعلی عملاً محال است. لازم است به عدم شفافیت نیز به عنوان یکی دیگر از معضلات اشاره نمود.

 

* نساجی امروز:آیا صنعت پوشاک به سمتی پیش‌ می‌رود که تولیدکنندگان به لزوم رشد و توسعه پی ببرند و بدانند در صورت عرضه محصولات بی‌کیفیت، محکوم به توقف هستند؟

 پیش از پاسخ به این سوال باید در مورد تعاریف به نتیجه‌گیری برسیم. توزیع پوشاک به سه بخش تقسیم می‌شود:

 

*فروشندگان صنفی: بخش عمده‌ای از فعالان صنفی به فروش محصولات فیک عرضه محصولات با نام تقلبی می‌پردازند. کمتر واحد صنفی به چشم می‌خورد که نام و عنوان مشخصی برای خود داشته باشد.

یکی از مشکلات ما نهادینه شدن دروغ‌گویی در جامعه است؛ یعنی مردم پذیرفته‌اند پوشاک را با مارک خارجی تقلبی بخرند؛ به خوبی می‌دانند پوشاک مدنظرشان تقلبی است اما توجهی به این موضوع ندارند، از سوی دیگر سیستم‌های نظارتی هم به فیک بودن آن اذعان دارند ولی عرضه چنین محصولاتی را مورد تأیید قرار می‌دهند!

وقتی حساسیتی در مورد این دروغ بزرگ وجود ندارد، طبعاً از برندسازی حمایت نمی‌شود. اصناف در قوانین مالیاتی از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده معاف هستند ولی ما موظف به پرداخت این مالیات هستیم! ‌هدف از قوانین مالیاتی در دنیا فقط پول گرفتن نیست بلکه «اصلاح روش‌ها» مدنظر قانون‌گذار می‌باشد. دولت در ایران فقط به فکر دریافت پول از تولیدکنندگان جهت رفع مشکل نقدینگی است. باید اقدامات تشویقی توسط دولت اجرا شود تا اصناف به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده ترغیب شوند نه این‌که صنعتگر از ادامه تولید پشیمان شود و در مسیر فرار مالیاتی گام بردارد! 

*برندهای داخلی تولیدکننده: برندهای داخلی که بعضا خود هم تولید کننده و توزیع کننده می باشند و برندهای داخلی که صرفا توزیع کننده هستند. تفاوت برندی مثل سالیان با سایر برندهای ایرانی این است که بخش عمده‌ای از مشغله آنان پیرامون مسائل واحد تولیدی خودشان شکل می‌گیرد در حالی‌که ما معتقدیم وظیفه ما پرداختن به آن بخشی از کار است که تولیدکننده فرصت کافی برای پرداختن به آن ندارد. یعنی به تدوین برنامه‌، انتخاب مدل و کالکشن، بازاریابی، آنالیز بازار می پردازیم که نتیجه مستقیم آن برداشتن ریسک از روی دوش تولیدکننده می باشد. به این ترتیب که با مصرف‌کننده نهایی ارتباط مستقیم داریم،گزارش و تحلیل‌های بازار را جمع‌آوری و بر این اساس نتیجه می‌گیریم کدام محصول پرفروش‌تر است و بیشتر مورد استقبال مخاطب قرار می‌گیرد. 

با باز شدن درب‌ها به روی واردات، احتمال سفارش تولید از سوی برندهای خارجی به تولیدکنندگان پوشاک کشور وجود دارد (مشروط به قیمت و کیفیت منطقی و خوب) در غیر این صورت سفارشی انجام نمی‌شود زیرا تولید کنندگان داخلی یا کیفیت خوبی ندارند و یا قیمت تمام شده‌شان بالاست. بار دیگر متذکر می‌شوم اگر تولیدکننده‌ای با دلار بیست و پنج هزار تومانی قادر به رقابت نباشد، بهتر است به فکر شغل دیگری باشد! متأسفانه بسیاری از تولیدکنندگان پوشاک ، اجناس خود را بر مبنای دلار قیمت‌گذاری می‌کنند ولی در دنیا چنین شیوه‌ای متداول نیست. باید بدانیم در صنعت پوشاک، «رقابت» می‌تواند قیمت را اصلاح کند نه «نظارت» زیرا امکان نظارت نیست و اگر هم نظارتی اعمال شود، صرفاً تحمیل هزینه اضافی بر دوش فروشگاه‌هاست. 

 *برندهای خارجی: حدود 4-5 سال گذشته، پس از باز شدن بدون حساب و کتاب درهای کشور به سوی واردات‌، شاهد قاچاق پوشاک خارجی به صورت لجام گسیخته  بودیم که ادامه حیات صنعت کشور را تهدید می‌کرد اما نرخ دلار بالا رفت و عملاً صرفه اقتصادی قاچاق از بین رفت. به نظرم در زمینه مهار قاچاق از مجرای گمرک به نتیجه‌ای دست نخواهیم یافت. گمرک باید به نحوی واردات را تسهیل نماید که ورود کالاهای مختلف از جمله پوشاک به کشور بصورت قانونی امکان‌پذیر باشد ، اما پیشنهاد من  برای حمایت از برندهای داخلی، اخذ مالیات بر متراژ فروشگاه هایی با برند خارجی و تعرفه دو برابری برای واردات کالاهای با برندهای خارجی می باشد.

 

*فکر می‌کنید نقش تشکل‌ها و انجمن‌های تخصصی پوشاک در زمینه نظام قیمت‌گذاری تا چه میزان موثر باشد؟

به‌هر حال در جلسات مشترک تولیدکنندگان و برندها به همفکری با هم بپردازند..  اول باید تولیدکننده را از برند جدا کنیم.

 

* نساجی امروز:منظورتان چیست؟

به‌عنوان یک برند در برخی موارد با تولیدکنندگان پوشاک تضاد منافع داریم زیرا  الزاماً برند، تولیدکننده نیست.

 

* نساجی امروز:و تولیدکننده، برند هست؟

خیر! ممکن است نباشد... تولیدکننده‌ای هر فصل 50-100 هزار قطعه پوشاک به ما تحویل می‌دهد ولی در عین حال برند نیست و در صورت بهره‌مندی از کیفیت و قیمت مناسب، تمام برندها می‌توانند به وی سفارش تولید بدهند. پس الزاماً تولیدکنندگان نباید با برندها در یک جلسه مربوط به قیمت‌گذاری حضور پیدا کنند؛ زیرا ممکن است به‌عنوان یک برند به نمایندگی از پنجاه تولیدکننده مطالبی عنوان نمایم؛ ولی یک تولیدکننده صرفاً مسائل و مشکلات واحد خود را اعلام می‌کند. تعداد برندهای پوشاک در کشور اندک است و چه بسا یک برند به اندازه 40 واحد تولیدی به ارائه محصول پرداخته و ارتباط مستمر با مصرف‌کنندگان دارد که این نکته وجه تمایز بسیار مهمی است.

امکان برقراری ارتباط مستقیم تولیدکننده با مصرف‌کنندگان به دلیل مشغله فراوان تولیدکننده امکان‌پذیر نیست و به همین دلیل پیشرفت آنها به کندی صورت می‌گیرد. 

 

* نساجی امروز:اما بسیاری از همین تولیدکنندگان، جهت ارتباط با مردم فروشگاه عرضه مستقیم راه‌اندازی و خود را یک برند می‌دانند!

بله فروشگاه تأسیس می‌کنند و منکر این موضوع نیستم اما قطعاً پنجاه درصد زمان و انرژی آنان به تولید اختصاص پیدا می‌کند و بسیاری از اوقات زمان مناسبی برای پرداختن به اصول بازاریابی، برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری و ... در اختیار ندارند. شاید بتوانند به صورت تک‌محصولی کار کنند اما وقتی وارد عرصه برندسازی می‌شوند، صرفاً می‌توانند در یک زمینه مشخص مانند تریکو، فاستونی، کت ‌و شلوار و ... به ارائه محصول بپردازند و تنوعی در محصولاتشان وجود ندارد.

بعضی از دوستان پیشنهاد تشکیل تعاونی را مطرح می‌کنند اما به نتیجه‌ای نخواهد رسید و از ابتدا مخالف راه‌اندازی شرکت تعاونی بودم چون امکان تصمیم‌گیری را از بین می‌برد و در هیچ کشوری چنین موردی موفقیت‌آمیز نبوده است. 

متأسفانه امروز هر گروهی برای خود یک اتحادیه و انجمن راه‌اندازی کرده است و نمی‌توان به تصمیم واحدی دست پیدا کرد اما ابتدا باید در نقاط مشترک به توافق رسید که به نظرم در حال حاضر تنها نقطه اشتراک، برند است. برندهای پوشاک به‌عنوان لکوموتیو این صنعت باید دور یک میز جمع شوند. این اتفاق تاکنون رخ نداده و کسانی که منافعشان در عدم اجماع است، بابت این موضوع خرسند و خوشحال هستند! 

 

* نساجی امروز:بعضی تولیدکنندگان معتقدند محصولات خود را طبق نیاز و سلیقه مشتریان عرضه می‌کنند، برخی هم مدعی هستند که محصولات جدید و متنوع را به بازار دیکته می‌‌نمایند... کدام روش را می‌پذیرید و چه نظری در این زمینه دارید؟

سفارشات از سمت بازار در اختیار ما قرار می‌گیرد شاید یک تولیدکننده بتواند محصولات مختلف به بازار عرضه کند و به بازارسازی بپردازد اما تا چه زمانی قادر به انجام این کار است؟ چقدر توان این کار را دارند؟ آیا صنعت پوشاک کشور ما در سطحی قرار دارد که به خلق مد برای دنیا بپردازد؟ 

 

 * نساجی امروز:رشته تحصیلی شما (حقوق)تا چه میزان در مدیریت یک برند موثر است؟

در زمینه مسائل کارگری و کارفرمایی، آشنایی با حقوق مدیران و .. بسیار موثر است، در واقع از آن دست رشته‌هایی است که حتی اگر در آن مشغول کار نباشید در زندگی روزمره بسیار کاربردی است.

 

* نساجی امروز:تاکنون حجم مسائل و مشکلات به اندازه‌ای سنگین بوده که از ادامه فعالیت، خسته یا پشیمان شوید؟

بله، شاید بتوان گفت هر روز! بعضی‌ها دلیل ادامه کار را شیفتگی و برخی دیوانگی می‌دانند اما وقتی انسان بیست سال عمر خود را صرف انجام یک کار می‌کند؛ دیگر بیرون آمدن از آن کار برایش آسان نیست. اگر دوباره به بیست سال پیش باز می‌گشتم، قطعاً این شغل را انتخاب نمی‌کردم و کسی را هم تشویق به فعالیت در این عرصه نخواهم کرد! در کشور ما مسائل و مشکلات قانونی بسیاری وجود دارد اما باید ادامه داد و کنار کشیدن به این سادگی‌ها نیست! 

 

* نساجی امروز:تعدادی از فعالان صنعت پوشاک معتقدند بزرگ شدن و برند بودن در ایران دردسرهای بسیاری دارد و بهتر است چراغ خاموش به فعالیت ادامه داد تا به اصطلاح جلوی چشم نباشیم. این موضوع را چقدر قبول دارید؟

تا چند سال پیش این موضوع را قبول داشتم اما امروز دیگر کسی نمی‌تواند چراغ خاموش کار کند؛  وقتی دستگاه کارتخوان در فروشگاه‌های شما قرار دارد یعنی عملاً نور بالا حرکت می‌کنید! چراغ خاموش زمانی معنا داشت که در حجره بازار با یک تلفن میلیون‌ها تومان پول جابجا می‌شد.

 

*یک سوال سیاسی که با اقتصاد و صنعت گره خورده است. فکر می‌کنید با توجه به روی کار آمدن دولت جدید در آمریکا، شاهد بازگشت این کشور به برجام  و لغو تحریم‌ها خواهیم بود ؟

طبعاً گمانه‌زنی‌های بسیاری در این زمینه وجود دارد اما به نظرم مشکلات اساسی ما چنین مسائلی نیست. فرض کنیم تمام تحریم‌های بین‌المللی لغو شد ولی مشکلات قانونی، معضلات قیمت‌گذاری و ... همچنان پابرجا هستند و هیچ ارتباطی با تحریم‌ها ندارند. یکی از مشکلات ما این است که قوانین مالیاتی کشورهای توسعه یافته مانند فرانسه و آلمان را در کشوری اجرا می‌کنیم که مردم هیچ الزامی برای پرداخت مالیات در خود حس نمی‌کنند! 

 

*و حسن ختام

سپاس از زمانی که به ما اختصاص دادید و توانستم بخشی از تجربیات بیست ساله خود را به شما منتقل کنم. امیدوارم این قبیل گفت‌وگوها در جهت اصلاح قوانین و آگاهی بخشی به قانونگذاران و دولتمردان موثر واقع شود و تسهیلاتی برای صنعت ایجاد نمایند. همین قدر که قوانین اصلاح شوند و نهادهای مختلف دولتی به اصطلاح چوب لای چرخ ما نگذارند، برایمان کافی است و از عهده مدیریت اقتصادی، تولیدی و صنعتی واحدهای خود به خوبی برمی‌آییم.